Onze vlucht, met tussenstop in Wenen, verliep goed. We sliepen enkel heel erg weinig. Het feit dat we om middernacht (nadat we eerder al een broodje hadden gehad) een avondmaal kregen en om drie uur alweer een ontbijt, maakte dat er gewoonweg al niet veel tijd was om te slapen. De formaliteiten bij de douane, waaronder het krijgen van een visum, ging bijzonder vlot... dat hebben we op Afrikaanse bodem al héél anders gehad!
Rond zeven uur à half acht waren we aan ons hotel (Regency Hotel). Hier kregen we meteen al een kamer toegewezen, maar het personeel had heel graag dat we toch ook nog gingen ontbijten... Beleefd als we zijn, hebben we dan maar (opnieuw) ontbeten.
Rond 9u kwam Jos van TEX-The Ethiopia Xperience ons afhalen aan het hotel. Hij had een lokale dove gids, een gebarentolk, een rasta-gids en een Australische vrijwilligster meegebracht. Zij bleven de rest van de dag bij ons.
Als eerste kennismaking met Ethiopië bezochten we het ‘National Museum’. Hier startten we met de evolutie van aap naar mens. Ethiopië is namelijk de plek waar de eerste mensen ontstaan zijn, waar de eerste mensapen rechtop gingen lopen en waar dus iedere mens van afstamt. Een bekend voorbeeld hiervan is “Lucy”. In het museum liggen de originele overblijfselen van haar. Op zich is het heel bijzonder dat het museum dit laat zien. Ethiopiërs, gelovig als ze zijn, nemen deze evolutie namelijk niet als waarheid aan. Zij zijn er heilig van overtuigd dat Adam en Eva de eerste mensen waren… Nadien kregen we uitleg over de meer recente geschiedenis van het land, namelijk over het heersen van keizer Menelik II, over keizer Haile Selassie en de huidige president. Ethiopië werd nooit gekoloniseerd, enkel enkele jaren bezet door de Italianen. De laatste keizers waren erg ruimdenkend, begaan met hun volk en reisden vaak. In 1973 werd Haile Selassie, aanbeden als een god door de Rastafari, afgezet als keizer en van dan af aan zijn er drie presidenten geweest. Van een echte democratie is nog steeds geen sprake. Ethiopiërs mogen niet openlijk over politiek spreken.
Daarna volgde een algemene uitleg over het land, maar ook over specifieke gebeurtenissen, aan de hand van kunstwerken van Ethiopiërs.
Omdat onze volgende bestemming, de “Trinity Church’, dichtbij lag, liepen we er te voet heen. Onderweg werd het feit dat het land niet gekoloniseerd werd duidelijk: we vielen, met ons groepje van vier blanken en drie Ethiopiërs, niet echt op… We vielen natuurlijk wel op, maar de mensen leken geen waardeoordeel aan ons “blank zijn” te geven… wat een erg fijn gevoel was. In andere Afrikaanse landen waar we al waren, voelden we toch nog steeds het leed van de mensen van wat de blanken er aanrichtten, hoe vriendelijk de Afrikanen ook zijn!
Tegen de tijd dat we aan de kerk aankwamen, was het flink aan het regenen. Het regenseizoen duurt dit jaar al een maand langer dan anders.
De Trinity Church, een Ethiopisch-orthodoxe kerk, werd op vraag van Haile Selassie gebouwd. De kerk heeft, net als de meeste andere kerken, tien steunpilaren, naar de tien geboden. Naast schilderingen van de Heilige Drievuldigheid, waarnaar de kerk genoemd is, werden ons de glas-in-lood-ramen getoond. Deze vertelden ons enkele Bijbelse verhalen uit het Oude - en Nieuwe Testament. Bijzonder grappig is wel dat de ramen de bijbelfiguren afbeelden als blanken… terwijl de verhalen zich afspelen in Ethiopië en omgeving… De reden van de blanke figuren is dat de glasramen van Belgische makelij zijn… en wij deze figuren als blanken zien, terwijl dit gewoonweg niet mogelijk is…
Haile Selassie en zijn echtgenote hadden in de kerk ieders hun eigen “troon” om de mis mee te vieren. Ze zijn ook begraven in deze kerk… maar dit wordt tegengesproken door de Rasta’s. Volgens hen leeft Haile Selassie nog steeds…
Na een super lekkere “juice-mix” (van avocado, guave, aardbei, banaan, papaja en kleine beetjes chocoladesaus)(zie foto 1), die we moesten oplepelen in plaats van konden drinken, reden we, nog steeds regende het, naar het oude paleis van Haile Selassie. In de tuin van dit paleis leefden leeuwen waarmee de keizer het goed zou kunnen vinden (de keizer noemde zichzelf o.a. ook ‘Lion of Judah’). Haile Selassie schonk dit paleis en de gronden er rond op een gegeven moment aan de universiteit van Addis Ababa en betrok een ander paleis. Het paleis werd echter nooit door de universiteit ingenomen als doceerruimte. Er bleven zelfs enkele ruimten volledig bewaard, namelijk de slaap- en badkamer van de keizer en die van de keizerin. Andere ruimten van het paleis werden ingericht met o.a. etnografische stukken en rituelen. We kregen er onder andere uitleg over de Ethiopische koffieceremonie, rituelen omtrent de dood (bv. bepaalde stammen maken houten beelden die de overledene voorstellen en laten dit houten beeld plaats nemen aan tafel) en andere leefwijzen van de (in totaal 89) Ethiopische stammen.
Na een Ethiopische koffie, traditioneel gemaakt (foto 2), was het regenen zo goed als gestopt en bezochten we de “mercato”. Deze “markt” is de grootste van heel Afrika. Je kan er werkelijk álles vinden: kruiden, fruit, wierook, souvenirs, schoenen, aardewerk, kleren, verschillende soorten meel, koffie, witte kazen maar ook stukken uit gerecycleerd metaal, lege herbruikbare plastieken bidons enz. enz.
’s Avonds bezochten we, samen met Jos en de anderen, een authentiek restaurantje en een soort “Jazz-club” waar die zaterdagavond traditionele muzikanten, zangers en zangeressen en dansers en danseressen optraden… Dit was echt geweldig, geen toeristische show, maar een authentieke Ethiopische avond met voornamelijk Ethiopiërs als gasten. De zangers improviseerden hun liederen aan de hand van hetgeen ze zagen in de zaak. We verstonden er niks van, maar het leek heel grappig te zijn. De dansers waren heel bijzonder: hun schouders, hoofd, heupen, knieën en benen gingen alle kanten uit en maakten bewegingen die wij nog nooit gemaakt hebben… en ook nooit gaan kunnen maken…
Wat een start van de reis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten