Terugreis (11/11)

Op maandagochtend 2 december '24 verlieten we ook ons derde appartement dat we tijdens onze reis naar het zuiden van Frankrijk gehuurd hadden. We hoefden pas 's middags op de luchthaven van Marseille zijn. Dit gaf ons tijd om toch nog iets te doen in plaats van enkel wachten.

We hadden in eerste instantie aan Aix-en-Provence gedacht. Hiervan stond ook informatie in ons reisgidsje over Marseille. Maar toen we er, enkele dagen eerder, serieus over waren gaan denken wat te doen deze ochtend besloten we naar l'Estaque te gaan. In Aix zouden we meer tijd nodig hebben en het lag niet op weg naar de luchthaven. Terwijl l'Estaque maar een half uurtje rijden was en de luchthaven ook weer op een half uurtje verder rijden ligt.

L’Estaque is een charmante dorpse buitenwijk van Marseille met een haven. Aan het water liggen luxe villa's, maar ook bars, visrestaurants en eetkraampjes. In de haven meren boten aan vanuit heel de kustlijn maar er wordt ook nog aan visvangst gedaan. Vanaf de zand- en kiezelstranden, waar het 's zomers erg druk is, heb je uitzicht op de stad, met de kalkstenen rotsen van de bergketen l’Estaque op de achtergrond. Het hart van het dorp ligt rond Place Maleterre, waar men het mooiste uitzicht heeft op de haven van Marseille en de prachtige viaducten van de Côte Bleue-treinlijn. 

We startten ons bezoek aan l'Estaque aan de haven. Het was stralend weer en 15°C. We wandelden over het voetpad langs het water. Hier stonden verschillende informatieborden over de geschiedenis van de haven en het dorpje. Nadat we een koffietje dronken, wandelden we naar de hogerop gelegen kerk. Het toeristisch informatiekantoor was gesloten en we hadden op internet niet veel concrete informatie gevonden... dus trokken we zelf maar wat op ontdekking uit. Naar die kerk gaan was in ieder geval een goed idee geweest: hier vonden we wegwijzers van "Le chemin des Peintres". Ine had gelezen over een bewegwijzerde route langs plekken in het dorp die inspiratie waren van schilders... en díé wilden we gaan doen!

L'Estaque was, volgens vele bekende en minder bekende kunstenaars, een van de meest schilderachtige plekken in de buurt van Marseille. Vanwege zijn ligging hebben ze er geen last van de mistral en is er op zonnige dagen steeds fel zonlicht. Dit geeft vervolgens gedurende de dag sterk wisselende kleuren in het landschap: een ware fascinatie van kunstenaars. Het inspireerde hen tot het ontstaan van een nieuwe kunststroming, de moderne kunst. Het kubisme zou hier ontstaan zijn met het werk “maisons à l’Estaque” uit 1908 van Braque. We denken dat we het huisje waar hij inspiratie opdeed, gezien hebben... maar het was absoluut niet mooi te fotograferen.

Naast Braque is l'Estaque een bron van inspiratie geweest voor andere schilders zoals Paul Cézanne, Raoul Dufy, Adolphe Monticelli en Auguste Renoir en voor filmregisseur Robert Guédiguian.

Voorbeelden van werken kan je HIER zien, de film die er gedraaid werd, is the Snows of Kilimanjaro (2011).

Onderweg van de "Le chemin des Peintres" stonden informatieborden. Doordat de kunstwerken waarnaar verwezen wordt alweer 100 à 115 jaar geleden gemaakt zijn, bomen en vegetatie gegroeid zijn, meer huizen gebouwd werden enz., was het niet gemakkelijk om te vinden waar precies het informatiebord naar verwees... een gids of een informatiebrochure had hierbij kunnen helpen, maar die hadden we niet, dus maakten we er het beste van!

Alvorens naar de luchthaven te rijden, dronken we nog een tas koffie, at Ine haar laatste stuk flantaart van de reis, gelukkig een héél lekker stuk, en kochten we échte briochebollekes met suiker om op de luchthaven te eten.

Nadien reden we nog half uurtje om gaan te tanken en om in de luchthaven te geraken... Meestal hebben we toch enige moeite om de plek om huurauto's terug in te leveren vlot te vinden, maar hier in Marseille stond het geweldig goed aangegeven! Het kán dus wel! We leverden de Kia Sportage zonder bijkomende schade af, maar met 1.016 km extra op de kilometerteller.

Vanuit Marseille vlogen we, minder dan een uur, naar Zürich en daar hadden we nog een vlucht naar Köln-Bonn. Deze duurde ook geen uur. Gelukkig verliep het terug naar huisrijden zonder files... daar hadden we toch niet echt zin meer in, na al dat gereis. Rond 23u waren we weer thuis... en zaten onze elf dagen naar Zuid-Frankrijk en Monaco er helemaal op. Het was weer en mooie reis!