Meer Parc Naturel du Verdon

Toen we 's morgens vanuit ons appartement naar buiten keken, zagen we voornamelijk mist. We hoopten dat die snel zou wegtrekken omdat we eerst het dorpje waarin we verbleven, Trigance, zouden gaan verkennen. Doordat we er in de donker aangekomen waren en meteen naar ons appartement gelopen waren, hadden we er nog niet veel van gezien... en er was véél moois te zien.

Tegen de tijd dat we klaar waren met ontbijten waren de wolken in het dorp weggetrokken en in de vallei hingen er nog mooie wolkenslierten.

Het kleine middeleeuws dorp Trigance heeft maar een tweehonderdtal inwoners. Het dorp ligt tegen een kalkstenen helling aangebouwd. Het biedt uitzicht op de vallei van rivier de Jabron aan de voet van de berg Breis. De hele omgeving bestaat uit kalkstenen bergen. Trigance geniet van een uniek landschap met lage en hoge heuvels bedekt met prachtige bossen.

Trigance wordt gedomineerd door een prachtig kasteel doet nu dienst als een luxe hotel. Momenteel was het gesloten. Op iedere straathoek is er middeleeuwse erfgoed te vinden : oude huizen, de kerk, kapellen, de beltoren, het fontein, de oude wasplaats enz. 

Op het einde van onze stadswandeling stapten we het kleine dorpswinkeltje binnen. We waren nog iets vergeten te kopen de dag voordien én de verkoopster is een bekende van de eigenares van ons appartement. We lichtten haar in over de pelletkachel.

Vervolgens was het tijd om meer van de kloof, de Gorges du Verdon, en de omgeving te verkennen. In Rougon parkeerden we onze auto. Dit dorpje ligt boven het uitkijkpunt Point Sublime, waar we de dag eerder waren. Het ligt dus, op 940 m hoogte, aan de kloof en men kan er het Blanc-Martelpad starten. Het is nog kleiner dan Trigance en telt maar een honderdtal inwoners. We liepen wel door het dorpje maar dat was om het startpunt van onze wandeling te zoeken.

In eerste instantie namen we een wandelpaadje dat al snel erg slecht bleek te zijn: het leidde naar de top van de berg waar het dorp tegen gebouwd werd en waarop ooit een kasteel stond. Het pad werd al heel snel veel te smal en was overgroeid. Het uitzicht was er wel erg mooi.

Het keek uit op de vele hoge, witte kalkstenenbergen, begroeid met groene struiken en bomen, maar helemaal tot boven gaan, en in de kloof kijken, deden we dus niet.

We daalden terug af en wandelden een stukje terug en vonden het startpunt van de wandeling die we nog wilden doen. Zoals verwacht ging die al van in het begin behoorlijk steil omhoog, maar het was wel een goed begaanbaar wandelpad. 

We wandelden richting 'la Barre de Catalan'. Dat is een brede kalkstenenberg van 1333 meter hoog. Het GR4-pad ging ook die richting uit. Het wandelpad gaat na een steiler stuk naar een plateau, waar ook een uitkijkpunt is. Wij wandelden niet tot aan het plateau. Ine vond een 'troon' van een rotsblok waarop ze heerlijk in het zonnetje zat. Ondertussen ging Johan met filters op zijn camera aan de slag om het grote verschil tussen de felle zon en de donkere schaduw over de bergen weg te werken. Hij had zijn hele fototas bij om gieren te fotograferen. Die worden vaak gespot op deze locatie... maar die dag vloog er geen één.

HIER kan je, tot op ongeveer 3 minuut 30, zien wat wij tijdens onze wandeling zagen.

Terug in Rougon was er nog steeds niets open om te lunchen, dus reden we verder naar La Palud-sur-Verdon... maar ook hier was alles gesloten... We hadden ondertussen wel telefoon en apps gekregen dat onze pelletkachel op het appartement zou werken.

Vanuit la Palud-sur-Verdon reden we een weg af met allerlei "Belvédères de Mauqué", uitzichtpunten op de kloof van de Verdon. Bij sommige aangelegde uitzichtpunten was weinig tot niets te zijn, andere waren wel mooi... maar diep dat die kloof op momenten is! De rotswanden zijn er tot wel 700 m hoog! 

Terug in la Palud-sur-Verdon reden we richting het westen. We reden langs de bergweg boven de rivier Verdon. Bij het uitkijkpunt naar het stuwmeer "Lac de Sainte-Croix" stopten we voor foto's. Blijkbaar is het hier in de zomer enorm druk en ligt het meer vol waterfietsen. Nu was het helemaal leeg en mooi azuurblauw, in de zon die hard scheen: heel mooi... en net toen we weer verder wilden rijden, zagen we enkele gieren boven ons en de kliffen cirkelen... de auto ging weer stil!

In totaal telde Ine 19 vale gieren. Johan was, terwijl Ine vooral instructies aan Johan gaf over waar de dieren 'zweefden', immers foto's aan het maken van de grote vogels... het 'gebrek' aan gieren tijdens onze wandeling was dus meteen hier goed gemaakt!

In deze regio doen enkel de geherintroduceerde vale gieren het goed. Hier zijn veel paartjes van. Van de andere soorten die men wilden herintroduceren lukken de kweekprogramma's niet echt.

De gieren bleven lange tijd boven ons op de thermiek zweven. Toen we dachten dat ze weg waren, bleken ze gewoon aan de andere kant van de berg te zijn. We stopten daarom nog een tweede keer. We hadden eigenlijk nog veel langer kunnen blijven kijken, maar Johan vond dat hij voldoende fotomateriaal had en kreeg last van zijn nek van de grote lens en het naar boven kijken... én we hadden honger.

Aan de oever van het stuwmeer stopten we ook even. Daarna reden we de Verdon over. In het dorpje Aiguines stopten we om iets te eten, al was het daar al laat voor... maar ook daar was alles gewoonweg gesloten... we aten dan koekjes en nootjes op een bankje in de fijne zon (onze fleecetruien waren wel nog nodig, hoor!)... ook lekker, maar toch een kleine tegenvaller...

Het was de bedoeling om, na Aiguines, langs die kant de oever van de Verdon te volgen, maar daar was de weg afgesloten. We reden dus door bossen, langs velden en dorpjes... doordat de zon nog zo fel scheen, leken de gele blaadjes van de bomen goudkleurig of licht te geven: bijzonder!

Onderweg naar Trigance, "ons" dorpje, kregen we dit en de wijde omgeving ook nog te zien bij zonsondergang.

...en toen we terug op ons appartement waren, brandde de pelletkachel! We waren eigenlijk van plan om die avond in het café-restaurant van het dorp te gaan eten... maar het restaurant was dicht... gelukkig hadden we die ochtend onze vergeten boodschap nog gedaan en kon Johan zelf weer wat lekkers op tafel toveren!