van Båstad naar Göteborg (vrijdag 15 september)

Op onze zevende reisdag verlieten we al vrij vroeg op de ochtend 'onze' stuga in Båstad en reden we noordwaarts. Na een half uurtje rijden, kwamen we aan in Halmstad. Dit kuststadje is vooral bekend voor zijn strand... maar daar gingen we niet heen. 

Halmstad bestaat al als stad van vóór de 11e eeuw. In de loop van de eeuwen kreeg het blijkbaar de bijnaam "drie-harten-stad". Over hoe dit ontstond, zijn verschillende theorieën. De meest gangbare is dat de drie harten uit het wapenschild komt van een ooit heersende Deense koning. Naast dat er in de stad op verschillende plaatsen harten staan, is er ook, aan de Stora Torget (Zweeds voor 'Het grote plein', zoiets als onze 'Grote Markt') "Wärdshuset Tre Hjärtan"/"Drie harten vakwerkhuis" uit de 15e E. Dit is momenteel een restaurant.

Op dat Stora Torget staat ook het (veel te) grote standbeeld 'Europa en de stier'. Dit stond nu volledig omringd met houten tafels, banken en kramen. Dat weekend zouden er oogstfeesten zijn in Halmstad.

Wij waren vooral in Halmstad gestopt om een fika te doen en omdat er een groot beeld van Picasso staat. In "Picassoparken", langs rivier de Nissan, staat het vijftienmeterhoge witte "Head of a Woman" (foto 1) van de Spaanse kunstenaar. Het is een "beeltenis" van een echtgenote van Picasso. Knap hoe hij met een platte, hoekige constructie, op afstand, tóch een rond gezicht weet te creëren!

Haverdal Naturreservat was onze volgende bestemming. Dit ligt op minder dan een half uur rijden vanuit Halmstad. We wandelden er een rondje. Dat was een mooie wandeling door naaldbossen, typische duinstruiken en 'wandelende' duinen met zicht op het Kattegat (waar Noord- en Oostzee samenlopen, foto 2). Op onze terugweg liepen we ook door "Trollskogen". Dit betekent het betoverde bos (foto 3)... en het kreeg die naam omdat de bomen allemaal nogal 'kronkelig' gegroeid zijn, maar daarvan is de oorzaak eigenlijk niet duidelijk...

Oh ja, en Johan trapte bijna op een Oostelijke ringslang waardoor zowel Ine als de slang de schrik van hun leven kregen! Gelukkig, voor Ines hart, bleef het voor ons slecht tot één waarneming tijdens de hele reis! 

Die ringslang komt veel voor in Zweden, maar die zit vooral in en bij water. Ze zijn nogal schuw, maar wordt er veel vaker gezien dan je ze 'bij ons' ziet. Ze zijn er egaal grijs en hebben twee gele vlekken achter hun kop. De ringslang die het vaakst in de Benelux voorkomt, de gevlekte ringslang, is een andere soort dan die in Zweden.

Weer een half uur rijden verder ligt Falkenberg. Dit stadje is vooral bekend om zijn zalm en -vangst. We stopten er voornamelijk om de langere rit naar onze daaropvolgende bestemming, Göteborg, te onderbreken.

In Falkenberg wandelden we wel wat rond doorheen het stadscentrum en het oude stadscentrum met houten huizen uit de 18e en 19e eeuw... als we er dan toch waren ;o)

In Göteborg hadden we een hotel met ontbijt geboekt. In grote steden is dat toch gemakkelijker: dan kan je dichter in het stadscentrum overnachtten dan als je een ander soort van logies boekt. Hotelovernachtingen betekenen ook dat Johan vrij heeft van zijn kookkunsten en dat we uit gaan eten... al was het in Zweden dan niet altijd gemakkelijk om een restaurant met een originele menukaart te vinden! Zweden eten op restaurant blijkbaar graag pizza, burgers en 'fish&chips'.

Maar enfin, voordat we gingen eten, verkenden we Göteborg. Een eerste plek waar we halt hielden was bij Ahlströms konditori. Deze banketbakkerij bestaat al sinds 1901. Het biedt nog steeds het goede, 'ouderwetse', typisch Zweedse gebak... Mmmmmm!

Nadien wandelden we de stadsroute die in onze Michelinreisgids van Zweden staat. Göteborg staat vol grootse, statige gebouwen in verschillende kleuren. De Nederlanders hebben overigens in de 17e eeuw veel te zeggen gehad in de stad/regio. Ze stonden o.a. in voor het stratenplan van de stad. Ook aan de architectuur van de vele overgebleven gebouwen van die tijd is die invloed te zien: de stad zou zomaar in België of Nederland kunnen liggen qua bouwstijl (foto 4).