Dag 6 / 14-09-'23

Vanuit Malmö verkenden we, tijdens onze zesde vakantiedag, verder een klein stukje van het zuidwesten van het gigantische Zweden.

In Landskrona bezochten we enkel Landskrona Citadell (foto 1). Het zou één van de best bewaarde vestingwerken zijn van heel Scandinavië. De bouw ervan was voltooid in 1559. Het citadel zelf is vierhoekig (90x90m). Het heeft op iedere hoek een brede, ronde toren. Rondom ligt een 30 meter brede gracht. Er zijn in totaal vier grachten rondom de citadel. Onuitgenodigd in de citadel zelf geraken, was dus alles behalve gemakkelijk. Het was een belangrijke militaire locatie in de oorlog tussen de Zweden en Denen in de 17e eeuw. Het complex heeft ook dienst gedaan als gevangenis voor levenslanggestrafte mannen en, in een andere periode, als strafkamp voor vrouwelijke landlopers.
Via de loopbrug konden we de citadel in. De gebouwen zelf waren gesloten of, zoals het grootste gebouw, slechts deels gerestaureerd. Deze burcht zag helemaal anders uit dan we al ergens anders zagen. Ook de gebouwen buiten de eerste gracht waren afgesloten, maar dat was niet erg want we hadden een druk programma.

Na een half uurtje rijden, kwamen we in het vissersdorpje Viken aan. We maakten er een korte wandeling langs de kerk, naar de haven en langs de molen. 

Voor de kust, van het "Kattegat", lagen veel grote rotsen. Hierop zaten honderden aalscholvers waarvan vele met hun vleugels aan het 'flapperen' waren om die te laten drogen: bijzonder! 

In de haven zagen we een visser zijn netten in orde brengen (foto 2). Jammer voor Johan, waren er op dat moment geen viskraampjes open... dus nam Johan bij de plaatselijke bakker, naast een koffie, ook een Zweedse koffiekoek...

Nadien reden we verder langs de kustweg het schiereiland Kullen op. Kullaberg is een berg van zo'n 9 km breed met diepe kliffen en het hoogste punt van het schiereiland ligt 188 meter boven de zeespiegel.

Langs de rotsachtige kustlijn liggen verschillende mooie stranden en zijn verschillende grotten. Het natuurbeeld in dit gebied is erg gevarieerd: bossen, heidevelden en weilanden. Het grootste gedeelte hiervan is Kullaberg Reservat. Er zijn verschillende wandelingen, maar we maakten er geen. We maakten wel enkele stops waarbij we korte stukjes wandelden. 

Zo kwamen we bij Kullens Fyr, een vuurtoren die daar staat sinds de 16e eeuw. Die bleek voor de gps-tijd echt wel nodig te zijn voor die rotsachtige kust. 

Ook daalden we via een steil pad af tot aan het keienstrand (foto 3) bij de grot "Josefinelust". In die grot gingen we niet: die lag veel te hoog in de klif om er veilig in te gaan neuzen. 

In een dorpje dat in het Kullaberg Reservat ligt, Arild, stopten we ook even. Hier stonden, dicht bij het haventje, vele oude, kleurige, houten huisjes. De kraampjes die in het hoogseizoen vele toeristen lokt voor de vis en zeevruchten waren ook hier gesloten: weer pech voor Johan, dus. 

Op het 'volgende' schiereiland "Bjäre" bezochten we "Hvos Hallar" (foto 4). Ook dit zijn, zoals bij Kullaberg Reservat, kliffen. Ze zagen er echter net weer wat anders uit. Wat ons opgevallen was, was dat de zee overal waar we die zagen zo rustig was. Het water kabbelde eerder dan dat er golven waren... en toch stond er een briesje. 

Nadien was het hoogtijd om richting Båstad te rijden. Op een camping net buiten het dorp hadden we onze eerste "stuga" gereserveerd. 

De standaard Zweedse stuga is een eenvoudig houten vakantiehuisje, vaak geverfd in de kleur falurood. Het bestaat uit 1 of enkele kleine slaapkamers, (vaak een eigen) badkamer en een open keuken en woonkamer. Je hebt ze in alle prijscategorieen en in alle vormen van luxe. Ze staan op campings, bij mensen in de tuin of andere plekjes. Meestal breng je je eigen beddengoed en badlinnen mee en is de opkuis ook voor de huurder : een i-de-ale vorm van logies voor ons! We hebben er in verschillende verbleven tijdens onze rondreis. Eigenlijk is geen enkele tegengevallen!