Møn & Sjælland

Maandag 11 september werden we dus wakker op het Deense eiland Lolland. Het beloofde weer een warme dag (rond 25°C) te worden, wat we toch erg 'apart' vonden op een reis naar Scandinavië... Op dat moment was het weer, net zoals in België op dat moment, onder invloed van een "omegablokkade", wat voor deze uitzonderlijke weersomstandigheden (zeker in september) zorgde.

Vanuit het eiland Lolland reden we over enkele bruggen naar het eilandje Møn. Op dat eilandje bleek veel te zien te zijn!

Bij Fanefjord Kirke stopten we om naar de fresco's op het plafond van de kerk te kijken (foto 1). In deze kerk zijn de typische fresco's vanuit die regio het best en mooist bewaard gebleven. Oorspronkelijk waren de muren tot aan de vloer beschilderd, waarvan nu een deel is witgekalkt. Ze waren van dermate slechte staat dat een restauratie niet mogelijk bleek. De oudste fresco's werden rond 1350 aangebracht, andere dateren van rond 1500. De fresco's vertellen verhalen uit het Oude en Nieuwe Testament voor. De duivel werd opvallend vaak afgebeeld, vonden we. De fresco's waren wel erg mooi! Ine vond dat er wat kleuren misten. Precies één jaar geleden, in Georgië, zagen we ook veel fresco's in kerken. Dat waren ook protestantse kerken, maar dan Oosters-orthodox. Terwijl in Denemarken meestal het Lutheranisme gevolgd wordt. Die Georgische fresco's waren kleurrijker, maar veel drukker. Het houtwerk van de preekstoel (uit 1645) in deze Fanefjord Kirke was ook erg mooi uitgewerkt en beschilderd.

Toen we stopten om naar de "Klekkende Høj" te gaan, moesten we toch eerst even DEET smeren: amaaai, wat een muggen! 

De Klekkende Høj (foto 2) is een van de best gerestaureerde hunebedden/dolmen op Møn, wordt beweerd. Het werd gebouwd in de nieuwe steentijd, tussen 5500 en 4800 jaar geleden.

Bijzonder aan dit hunebed is dat het twee ingangen heeft. Ze lopen parallel aan elkaar de heuvel in. Binnen in de heuvel is een centrale ruimte die in het midden gescheiden is door twee grote stenen. Beide gangen in de heuvel leiden ieder naar een van de twee helften van de centrale ruimte. Als je naar binnen wilt moet je 7 meter lang kruipen over een harde vloer... en dat hebben we dus maar niet gedaan...

Nadien bezochten we de hunebedden Kong Adgers Høj en Sprovedyssen, ook beide uit de nieuwe steentijd. Sprovedyssen (foto 3) heeft rondom ook een cirkel van 35 stenen (kransstenen). Die hunebedden vinden we toch altijd bijzonder.

Nadien reden we langs de oudste kerk van het eiland, en één van de oudste van heel Denemarken, Elmelunde Kirke. Ook hier zijn er nog dergelijke fresco's als in Fanefjord Kirke, maar deze zijn iets 'vager'.

Na onze picnic maakten we een wandeling bij Møns Klint, kliffen van krijtsteen. Over een lengte van acht kilometer eindigen de bossen van Møn abrupt met krijtrotsen in de Oostzee. De rotsen bereiken op hun hoogste punt een hoogte van 143 meter. De wandeling ging dus eerst een stukje over de klifranden, dan met vele steile trappen naar beneden en dan een stukje over het strand. Het keienstrand was nergens echt breed. Het laatste gedeelte, alvorens we weer steile trappen omhoog moesten, moesten we zelfs waden door een stukje zee (foto 4). Gelukkig was dat wel heerlijk verfrissend bij die warmte! ...verfrissend alvorens de honderden trappen weer naar boven te stappen (foto 5)...

We maakten nog één stop alvorens naar ons appartementje te rijden. Die stopplek was aan, nog maar eens een kerkje, Højerup Gamle Kirke. Deze kerk had geen fresco's, maar is bijzonder omdat een groot gedeelte ervan naar beneden is gevallen. Het kerkje staat namelijk op de krijtkliffen van Sjælland/Seeland, Stevns Klint... en die rotsen spoelen nogal eens, net zoals die van Møn, weg. Hierdoor vallen nogal eens hogere gedeelten naar beneden. 

We hadden gehoopt hiervan aan dat kerkje meer te zien als dat er eigenlijk aan te zien was. Er werd in ieder geval nadien wel een andere kerk gebouwd in Højerup.

Nadien reden we naar Kopenhagen, dat op het noordoosten van Seeland ligt. Het appartementje dat we voor twee dagen in een buitenwijk van de Deense hoofdstad hadden gehuurd, bleek op de vijfde etage te liggen... in een oud huis zonder lift... en aangezien we zelf zouden gaan koken, moest niet alleen ons koffer maar ook al ons eetgerief mee de vele trappen op... en we hádden bij Møns Klint al zo veel trappen gedaan... Pffff...

Parkeren was ook niet gemakkelijk! Al-les in de buurt stond volgeparkeerd (en meer). Ine bleef maar wat rondrijden, hopende dat er iemand toch nog zou vertrekken... en gelukkig was dat het geval! en zelfs nog om de hoek van ons appartement! Gelukkig kon de auto er lang (betalend) geparkeerd staan: dan hoefden we daar pas weer aan te denken als we woensdagochtend richting Zweden vertrokken!