Dag 4 Ronse

Gisteren stonden we, na een erg regenachtige nacht, weer op tijd op en maakten ons klaar om opnieuw gaan te wandelen. We hadden naar de weersverwachtingen per uur gekeken... en als die het bij het rechte eind hadden, zouden we niet nat worden... want het zou stoppen met regen rond tienen en weer beginnen om 15 uur... wij wandelden tussen 10 en 15 uur... maar de voorspellingen klopten toch niet helemaal, zo bleek... Tussen 10 en 11 uur viel er wat lichte motregen en de regen van na 15 uur viel al na 14 uur... en werden dus werden we wat nat... maar ça va nog, gelukkig... Ine had voor de zekerheid wel al van 's morgens haar regenbroek en gaiters aangetrokken: aangezien zij geen middelhoge of hoge wandelschoenen kan verdragen omdat haar achillespezen er geïrriteerd van geraken, loopt regen immers anders van haar broek in haar schoenen...

Voor onze eerste wandeling, eentje van 8 km, reden we van Ronse naar Ellezelles/Elzele. Dit dorp ligt tegen Ronse, maar ligt nét over de taalgrens... en daar zijn het niet meer de "Vlaamse Ardennen", maar daar zaten we in "Waals Picardië" (foto 1)... maar verder : weinig verschil tussen de twee gemeenten, hoor...

Enfin, Ellezelles is het dorp van de hekserij en betovering (info)... en dus wandelden we de "wandeling in het land van de heksen", een knooppuntenroute.

De route was deels over verharde wegen, deels over onverharde... en na enkele kilometers, op zo'n onverharde weg, wou Ine een erg pretscherig stukje vermijden... maar schoof uit, viel en plofte pardoes, met een gil, op haar kont in de modder... Ge-luk-kig dat Ine die regenbroek aan had! Zéker omdat Ine niet gelijk recht kwam en Johan haar probeerde recht te trekken maar haar eerst een stukje over de grond verder door de modder trok... kortom een gesukkel! Gelukkig is het COVID-tijd en had Ine massa's vochtige doekjes bij waardoor alles op die regenbroek snel weggeveegd was... Pas zo'n vijf kilometer verder voelde Ine waar ze precies op gevallen was... maar die pijn is alweer voorbij...

Onderweg kwamen we verschillende "kunstwerkjes" in het thema van de wandeling en dorp, dus hekserij en betovering, tegen (4 kleine foto's). Op Ine haar valpartij na was het een fijne wandeling in een gevarieerd landschap.

Na de lunch vertrokken we terug naar Ronse. Gelukkig las Johan op voorhand de route van onze volgende wandeling, het Mijnwerkerspad van Ronse (6,5 km), eens door! De wandeling passeerde namelijk, op het einde van de lus, op enkele meters van ons vakantieverblijf. We konden de auto dus gewoon op de oprit van "Renaixance" zetten en startten de wandeling van daar uit.

Ondertussen was de zon volop aan het schijnen... met daarrond serieus donkere wolken.

De wandeling startte voor ons tussen weilanden over smalle, glibberige paadjes. De eigenlijke start van de wandeling volgde al snel: het "Mijnwerkerspad". Dit verharde wandel- en fietspad ligt op de plek waar tussen 1883 en 1960 het "Fosttreintje", spoorweglijn 87, spoorde. Dit treintje werd gebruikt door Vlaamse mijnwerkers die in de Henegouwse mijnen werkten. 

Aan het begin van het pad konden we rechts van ons het centrum van Ronse vóór de Hotondberg en de Scherpenberg, waar we maandag gingen wandelen, zien liggen.

De wandeling "Mijnwerkerspad" liep gelukkig niet enkel over die ex-spoorweg: dat zou wel erg saai geweest zijn. Na een tijdje verlieten we het verharde pad en wandelden we een poos tussen weien door... om vervolgens weer op het mijnwerkerspad uit te komen. We verlieten het pad opnieuw om een stukje te klimmen en uit te komen op de taalgrens, die tussen de velden ligt. We daalden vervolgens weer af en staken het mijnwerkerspad over om daarna al snel in "onze" straat uit te komen. Gedurende de hele wandeling passeerden we ook verschillende gebiedjes die Natuurpunt beheert.

Het was ondertussen beginnen druppelen waardoor we de laatste kilometer ofzo in de regen wandelden... gelukkig viel de hoeveelheid regen wel mee!

Iets voor drieën waren we weer "thuis"... en ging de waterkoker aan... om warme chocomelk te maken... Mmmmm... Lekker na een dag wandelen... dát missen we eigenlijk wel, dat drankje op café of in een taverne na de wandeling... ach ja, dat komt wel weer... Laat alles nu maar lang genoeg gesloten om die COVID-cijfers serieus naar beneden te halen... Neen, wij zijn dus NIET van plan om de komende tijd weer gaan te shoppen "nu het weer kan"... We hebben niks nodig!

Aangezien we alweer onze laatste avond in Ronse waren, maakten we al een en ander klaar om zo rustig te kunnen vertrekken... richting onze volgende bestemming, guesthouse Biolleke...