Van Algarve terug naar Alentejo

Op zaterdagochtend 14 maart '20 eindigde onze SNP-reisroute "Portugals zonnige zuiden"... maar onze reis zat er nog niet op...

Nadat we, na drie nachten, uitcheckten bij de pousada van Sagres reden we, naar Vila Nova de Milfontes, 100 km noordelijker.

We wandelden de "Rondwandeling vanuit Vila Nova de Milfontes" (15 km) uit ons uitgebreid SNP-wandel- en rondrij-pakket. Deze startte even voor 'Porto de Pesca das Barcas', een vissershaventje met een strandje aan de Atlantische Oceaan en liepen van daaruit kilometers over de ruige kliffen op oude visserspaadjes. We liepen zo een gedeelte van de "Rota Vicentina".

De "Rota Vincentina" is een uitgestippelde route langs de Portugese kust van meer dan 300 km. Ze loopt van noord naar zuid door het natuurpark Parque Natural do Sudoeste Alentejano e Costa Vicentina, een langgerekte beschermde strook tussen Porto Covo en San Cabo de Vicente. 

De rondwandeling die we op 12 maart '20 deden, de rondwandeling vanuit Carrapateira (blogbericht), was ook een gedeelte van de "Rota Vincentina".

Het was echt een hele mooie en afwisselende wandeling: Onderweg konden we genieten van prachtige panorama's van de oceaan, kliffen en stranden (foto links) en van mooie, verrassend kleurige begroeiing. De duinen stonden echt vol bloemen! We zagen ook één ooievaar die een nest gebouwd had op de kliffen langs de kust... iets wat ze blijkbaar nergens anders ter wereld doen...

We wandelden helemaal door tot bovenaan de kliffen van Praia do Malhão (foto rechts). Het laatste gedeelte van het kustpad ging over een gigantische kale rotsvlakte.

Nadien verlieten we de Rota Vicentina en liepen we over zandwegen die "beneden" langs de duinen liepen, terug. De begroeiing was hier bijzonder dor, pover en er was nauwelijks een windje en heel, heel weinig schaduw. Het was nog serieus zweten dus...

Terug aan de Porto de Pesca das Barcas, vlak voordat we een klein stukje opnieuw, maar in de andere richting, moesten doen, liepen we enkele honderden meters om om een terrasje te doen.

Op dat terrasje werd de coronacrisis ineens actueel: we werden gevraagd om onze handen te wassen alvorens plaats te nemen.

Na de wandeling moesten we nog een veertigtal kilometers rijden tot Sines.
In Sines overnachtten we in 2-sterren-hotel "Hotel Veleiro"... een beetje minder "klasse" dan die vorige hotels, die pousadas, maar ook dik in orde.

Nadat we wat gerust hadden, trokken we Sines in op zoek naar een restaurant. We waren vroeg 19u30), naar Portugese gewoonten, maar we hadden verwacht dat er, terwijl we in het restaurant zaten, nog veel volk zou komen eten: Het was immers zaterdagavond. Aan het groot aantal personeelsleden te zien, hadden zij ook veel volk verwacht... maar blijkbaar bleef iedereen thuis... COVID-19 waarschijnlijk... Op de nieuwszenders was niets anders te zien dan dat...
We waren wel blij dat we nog uit konden gaan eten. Hadden we op dat moment in België op hotel gezeten, dan hadden we pech! In België waren alle Horecagelegenheden immers vanaf deze zaterdag 14 maart gesloten... en roomservice... dat had ons 2-sterren-hotelletje niet, hoor...