Maandagochtend 9 maart '20 startte met een uitgebreid ontbijt en met het inpakken van onze rugzakken. Deze tweede overnachting in de pousada van Arraiolos was onze laatste. De volgende twee overnachtingen sliepen we in de pousada van Beja.
Alvorens Arraiolos te verlaten, bezochten we er nog het kasteel (foto 1). Tot onze verrassing konden we helemaal met de auto tot binnen de muren rijden. We liepen er wat rond en keken naar de omgeving waarvan we, op die hoogte en met de heldere hemel, veel konden zien. Ook het 16e eeuwse klooster, de pousada waar we overnacht hadden, was er goed te zien.
Op de route die we van SNP gekregen hadden, stonden voor de ochtend bezoekjes voorgesteld die we de dag van onze aankomst, 07-03-2020 (blogbericht), al gedaan hadden. We kozen er voor om, in de plaats, een wandeling in deze regio, het midden van de Alentejo, te maken. Dat hadden we, gezien de korte tijd in deze buurt, nog niet gedaan. Het werd een rondwandeling van 11 km vanuit Évoramonte. Deze startte vlak onder de oude stadsmuren van het kleine dorpje... en startte dus met een pittige stijging het dorpje in, naar het kasteel/fort.
Het kasteel van Évoramonte ligt op één van de hoogste punten van het gebergte Serra de Ossa en dateert uit de 12e eeuw.
Het fort is rechthoekig van vorm en heeft vier ronde bombastische torens op de hoeken, die omgeven zijn door Manuelijnse koorden, met knopen erin... Niet echt het mooiste gebouw dat we ooit zagen...
Het gebergte Serra de Ossa ligt ongeveer op 650 meter boven de zeespiegel. Spijtig genoeg is een gedeelte ervan beplant met eucalyptus... dat ruikt wel lekker maar is niet inheems, brandt snel en dient enkel om snel hout te hebben...
Het werd al snel aangenaam warm wandelweer (19° in de stralende zon) en zelfs Ine ging in haar T-shirtje wandelen... er was ook maar erg weinig schaduw onderweg.
De wandeling nam ons, na het kasteel, meteen naar beneden, het dal in. We liepen langs en door olijfgaarden (foto 2) en kurkeiken (foto 3). We bleven het kasteel zo goed als steeds zien.
We kwamen helemaal niemand of niets tegen, alleen vogels en vlinders. Enkel in het begin en aan het einde liepen we over asfalt. Verder liepen we kilometers over oude karrenwegen en landweggetjes... Zalig wandelen... en mooi! Het was echt een erg mooie wandeling. De laatste kilometers waren wel erg steil, maar dat was even doorzetten en nadien uitpuffen...
Na de wandeling reden we richting Beja, wat in de "lage Alentejo" ligt.
Als tussenstop stopten we aan São Cucufate. Dit zijn Romeinse ruïnes in Vidigueira... maar die waren gesloten... We konden ze wel, van achter de omheining, zien liggen, dus stelden we ons daar tevreden mee.
Tegen dat we goed en wel gedoucht en "geïnstalleerd" waren in de pousada was het alweer bijna etenstijd. We besloten om eerst in het stadscentrum, dat op enkele honderden meters van de pousada lag, te gaan zoeken naar een restaurantje. Dat leek in eerste instantie nog moeilijk te zijn (we zochten ook "lukraak"), maar we vonden er toch nog een.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten