De wekker stond op 24 september jl. een uurtje vroeger dan de dagen voordien. We stonden dus om 6 uur in plaats van om 7 uur op. De afstand van Sarajevo tot onze eerstvolgende stopplaats was niet zo heel groot, zo'n 130 km, maar omdat we daarna terug uit die regio weg wilden, wegens verder niet zo heel "interessant", hadden we heel wat kilometers af te leggen die dag.
De weersvoorspellingen waren "bewolkt en buien in de ochtend bij 16°C"... maar het werd een heel bewolkte dag met continu regen tot rond 16u en slechts 11°C... Tja...
Dé plek waar we, als we dan toch naar Bosnië & Herzegovina gingen, naar toe wilden gaan, was Srebrenica... en dan niet naar het stadje, maar naar de herdenkingsplek van de genocide van Srebrenica...
Op 11-07-1995, tijdens de Joegoslavische Burgeroorlog, namen de Bosnische Serviërs de stad Srebrenica, waar vele Bosniakken naar toe gevlucht waren, in. Daarop volgde de deportatie van de vrouwen en kinderen en genocide van 8372 Bosniakken, moslimjongens en -mannen... en dit ondanks dat Srebrenica (e.a.) een zogenaamd "VN-veilig gebied" was...
De genocide van deze 8372 mensen wordt herdacht in het "Srebrenica Genocide Memorial" (website). Iedere dode heeft er een graf, maar nog lang niet alle graven zijn "in gebruik". Vele slachtoffers zijn immers nog niet geïdentificeerd of nog niet terug gevonden.
De graven (foto 2) zijn opgesteld in de vorm van de "bloem van Srebrenica". Deze (geborduurde) bloem heeft elf bloemblaadjes: elf naar 11 juli. De bloemblaadjes zijn wit om de onschuld van de slachtoffers te symboliseren. Ze stellen tegelijkertijd de, in het wit geklede, rouwende vrouwen voor. Het groen in het centrum van de bloem symboliseert hoop.
De namen van alle slachtoffers staan, alfabetisch, opgelijst op marmeren blokken. Hun sterfdatum is allemaal 11-07-1995. Hun geboortedata zijn heel divers: alle mannen, oud en jong, werden vermoord. Het viel Johan op dat de "jongsten" 16 waren. Toch waren er enkelen met geboortedatum in de jaren '80... We zagen er ook een kind van 12 jaar tussen...
Vre-se-lijk!
Heel surreëel...
Deze trieste gebeurtenis had ook gevolgen voor Nederland, aangezien er tijdens deze periode een Nederlands VN-bataljon in Srebrenica opereerde (meer info).
Nadien reden we verder naar het stadje Tuzla. In het mooie, kleurige stadje (foto 2) maakten we een stadswandeling... spijtig genoeg in de striemende regen...
De volgende stopplaats was Doboj, een stadje in Servische Republiek. Hier stopten we om de burcht te bekijken, een koffietje te drinken en stil te staan bij een oorlogsmonument... een oorlogsmonument in het Servisch... We kwamen er niet achter of het monument voor alle slachtoffers was, of enkel voor de Bosnisch Servische slachtoffers of voor de Bosniakken... Het ligt sowieso moeilijk, niet?
Na Doboj, waar het gestopt was met regenen, reden we door naar Banja Luka. Meer dan uiteten en slapen, deden we er die avond niet meer want toen we er aankwamen was het al bijna donker...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten