Las Terrazas - Pinar del Rio - Viñales

Op maandag 12 maart jl. werd Johan 45 en vertrokken we al voor half 9, vanuit de hoofdstad Havana, op rondreis door Cuba. Gelukkig hadden we een gedetailleerde wegbeschrijving (a.d.h.v. de kilometerteller) van FOX gekregen om Havana uit te geraken! Amaaaai! Er stonden zo goed als géén wegwijzers!

Eens het centrum van Havana uit, reden we de "Autopista Nacional" (A-4) op. Al snel merkten we enkele "bijzonderheden" op... :

• Paardenkoetsen, fietsers en voetgangers maken ook gebruik van deze snelweg;
• putten, hobbels en bobbels zijn niet uniek;
• Cubanen liften met z'n allen langs de autopista;
• de middenberm kan overgestoken worden... en wórdt overgestoken;
• aan de kant van de autopista stoppen, kan zomaar en
• er zijn kruispunten op de autopista en niet alle kruispunten hebben een 'afrit' zoals wij dat kennen.

Eén zo'n kruispunt, met slechts op een tiental meter vóór het kruispunt een wegwijzer, leidt naar Las Terrazas en de Sierra del Rosario... en inderdaad, dat kruispunt misten we! Omdat het nadien erg lang duurde eer er een afrit of een ander kruispunt volgde, deden we wat een Cubaan zou doen... : terugdraaien over de middenberm heen! Dat gaf toch wel een vreemd gevoel!

Sierra del Rosario is een bergketen en een UNESCO natuurreservaat. Het gebied beslaat 26.686 hectare en overlapt de Cubaanse provincies Pinar del Rio en Artemisa. 

In het natuurreservaat bezochten we eerste de resten van een koffieplantage. Het voormalige herenhuis werd een restaurant dat we niet bezochten. De overblijfselen van de slavenverblijven, de droogterrassen (foto 1), een molen en prachtige vergezichten zagen we wel.

Nadien reden we naar het dorpje "Las Terrazas", genoemd naar de, voor de pijnbomen aangelegde, terrassen. In het dorpje zelf is niet veel te zien. We bezochten er "Café Maria" een oud koffiehuisje/barretje uitgebaat door de bewoners van het dorpje waarvan de inkomsten naar de gemeenschap van Las Terrazas gaan. We dronken een tas koffie en vervolgden nadien weer onze weg... althans dat dachten we...

...we wilden een, in onze reisgidsen aangegeven, alternatieve route volgen naar "Soroa"... maar de weg die we volgden, liep op een gegeven moment dood... Tja, kan gebeuren... 't Was sowieso de vraag of we de weg wel helemaal goed gevonden zouden hebben! Wegbewijzering is echt een rariteit op Cuba ;oP

Terug op de autopista besloten we om niet naar Soroa te rijden, maar om naar "Pinar del Rio" en het sigarenfabriekje van die gemeente te gaan.
Over het sigarenfabriekje in Pinar del Rio spraken onze reisgidsen (ANWB en Trotter) elkaar tegen: de ene schreef dat het fabriekje (voor publiek) om half 2 sloot; de ander schreef dat het pas om 13u opende voor bezoekers... We kwamen om half 2 aan... en het fabriekje sloot nét om half 2... Tja...

Onderweg naar het centrum van het stadje hadden we al gezien dat de hoofdstraat erg mooi was. We besloten daarom er nog wat rond te wandelen.

Net toen we terug naar de auto wilden gaan lopen, begon het serieus te regenen. Gelukkig hadden de meeste gebouwen galerijen! We moesten echt schuilen om niet door-en-door nat te worden.

Nadat we Pinar del Rio verlieten, reden we naar het dorpje "Viñales". Het regenen was ondertussen gestopt en het was al bijna niet meer te zien dat het geregend had toen we in Viñales aankwamen.

Viñales bleek vol toeristen te zitten! In de hoofdstraat lag het ene na het andere restaurantje en in de zijstraten leek iedere inwoner een kamer te verhuren! Het was wel bijzonder dat het dorpje, ondanks die toeristen, toch nog zo rustig en authentiek was!

Alvorens naar ons hotel, "Los Jazmines", te rijden, deden we nog wat boodschappen in het dorp: door de warmte (28°C?) waren we nogal dorstig, waarvoor we een hele voorraad water insloegen.

Hotel Los Jazmines bleek een barbieroze herenhuis te zijn. Doordat het bovenop een heuvel gebouwd staat, heb je er een mooi uitzicht over de prachtige, maar niet bijzonder grote zo bleek, Viñales-vallei.

's Avonds aten we, met zicht op de (typisch voor (o.a.) deze vallei) "mogotes", in een naburig restaurantje. We aten er bananenchips, creoolse soep met kip en varkensvlees, "zwarte rijst" ("congri", gekruide rijst met zwarte bonen), maniok, pompoen en "ropa vieja" ('geplukt' rundsvlees met paprika): Mmmmmmmmm!