Dag 22, de laatste

Zaterdag 21 oktober '17 werden we voor de laatste keer wakker op Ethiopische bodem. Later op de dag, vlak voor middernacht, vertrokken we immers terug naar huis...

Op deze laatste dag 

• zouden we hetgeen we tijdens onze tweede reisdag, 1-10-'17, gemist hadden, wegens te weinig tijd als gevolg van het bijzondere St.-Maria-festival (blogbericht), gaan bezoeken, 
• wilden we nog enkele "souvenirs" kopen én 
• kregen we de workshop die oorspronkelijk ook voor 1-10 gepland stond.

Ook Shelly, de Australische die de eerste week met ons meereisde, kwam weer een dag met ons mee.
We wilden naar de "mercato" gaan om kruiden ed. te gaan kopen. Ras Sam, die opnieuw de hele dag onze gids zou zijn, stelde echter voor om hiervoor naar een supermarkt te gaan. We waren meteen overtuigd aangezien je op zo'n markt toch nooit helemaal zeker bent dat je niet bedot wordt (dat er stenen tussen zitten ed.), maar we wisten helemaal niet dat er in Addis moderne supermarkten waren. We kochten er berbere, twee soorten shiro-mix en tiff-meel.

 Nadien reden we naar de basiliek met het mausoleum van Menelik II (Te'eka Negist Mausoleum). Hier hadden we het geluk dat we de kerk binnen konden. Dit was ons enkel nog maar, drie weken voordien, bij de Trinity Church gelukt (Blogbericht). Net zoals overal werd de ruimte voor de kopie van de Ark van het Verbond, die in iedere kerk in Ethiopië ligt, afgeschermd met fluwelen gordijnen. In deze kerk bevond deze zich in een vierkantige 'kapel' in het midden van de kerk.

Ónder de kerk bevond zich het mausoleum. Naast de tombes van Menelik II, zijn vrouw/keizerin Taytu, zijn dochter en zijn nicht hingen/stonden/lagen er verschillende bijzondere kunstwerken.

Groot was onze verbazing, maar voor Ras Sam was dit blijkbaar het normaalste dat er was, dat er enkele schildpadden rond de kerk rondtreuzelden!

"The Lion of Judah" (of de "leeuw van Jud(e)a") wordt vaak bezongen in reggaenummers en is heel belangrijk in het rastafarisme. Keizer Haile Selassie voerde immers "de leeuw van Juda" als een van zijn vele officiële koninklijke titels.

Na de val van de Ethiopische monarchie verdwenen de verwijzingen naar de Leeuw van Juda uit de vlag en het wapen van Ethiopië. De leeuw verdween ook van de munten. Er mag nu ook niet meer met de vlag op straat gekomen worden... maar in het straatbeeld zijn er wél nog veel verwijzingen naar deze "Lion of Judah". We bezochten het "Leeuw van Juda-monument" (rechts) en dit werk van Calka die in opdracht van Haile Selassie deze 'leeuw van Juda' maakte. Ras Sam vertelde dat de keizer er niet al te tevreden mee was. Hij vond het niet op een leeuw lijken, maar omdat het zoveel gekost had, vond hij het dan tóch weer waardig genoeg. De prijs was duur genoeg voor een dier waardig als de leeuw.

Zoals jullie misschien nog wel weten, koopt Johan steeds een kookboekje van het land of de streek waardoor we gereisd hebben als souvenir. Hij had gehoopt dit ook in Ethiopië te vinden, maar dacht dat hij ditmaal misschien niet zou slagen... maar in de boekenwinkel die Ras Sam uitgezocht had, had hij meteen prijs! Johan kan binnenkort dus zélf Ethiopisch koken!

We bezochten ook nog de oudste koffiewinkel van Addis Abeba, het oude station van Addis naar Djibouti en een andere kerk. Daarnaast dronken we ook nog een laatste "juice-mix" en een Ethiopische koffie.

We kregen van een enthousiaste groep heren met een auditieve beperking van DIRES / Dires een workshop over hoe te communiceren met hen.
De heren hadden een heel afwisselend programma in elkaar gestoken waarbij we aan het werk gezet werden, maar waarbij we ook anekdotes hoorden en naar enkele "toneeltjes" konden kijken... en konden ontdekken dat we, ondanks dat er niks gezegd werd, toch gecommuniceerd werd en we begrepen wat er gebeurde...
Het was echt een erg interessante workshop!

Na de workshop restte ons enkel nog een laatste injera op Ethiopische bodem te eten
en te gaan wachten tot we weer naar huis konden vertrekken...