Zondagochtend, na een uitgebreid en lekker ontbijt, verlieten we "B&B Pottenbreker" in Vlamertinge. We bleven ditmaal niet in de buurt van Ieper en omstreken. We hebben immers al veel van deze regio gezien/bezocht tijdens onze vorige weekendjes weg in de streek.
We kozen er voor om ditmaal richting De Panne te gaan, meer specifiek naar natuurreservaat De Westhoek.
We wandelden wandelroute 33 uit 'Natuurwandelboek Vlaanderen. Lannoo's dicht-bij-huis gidsen', namelijk "De Westhoek, de Krakeelduinen en het Calmeynbos in De Panne".
Het eerste gedeelte van de wandeling liep door Calmeynbos. Het was nog maar 11 uur, maar al behoorlijk warm, zélfs onder het bladerdak van het loofboombos. Nadat we al van op een uitkijkpunt de Krakeelduinen tot aan de zee konden zien, verlieten we het bos en vervolgden we onze wandeling door deze mooie Krakeelduinen.
Onze route leidde ons verder naar één van de ingangspoorten van het natuurreservaat, waarna we het strand van De Panne opliepen. We liepen dan over het strand richting de Franse grens en draaiden, net op de grens, terug landinwaarts, terug het reservaat De Westhoek in.
De duinen liggen sowieso "op" een natuurlijk zoetwaterreservoir en langs de grens is de duin blijkbaar wat 'vochtiger' en groeien er veel orchideeën.
Ondertussen was het echt erg warm geworden en voelden we dat we aan het verbrandden waren... want ja, inderdaad, we waren weer zonnecrème vergeten mee te nemen...
... en op dat moment moesten we opnieuw een serieus duinengebied, de "Romeinse vlakte" (of "Sahara") genaamd, door... Puffen, hoor! Gelukkig was er ook een fijn windje, enfin, gelukkig omwille van de warmte, maar voor het verbranden ook bevorderend...
Na het doorkruisen van die 'Romeinse vlakte' konden we nog wat "afkoelen" in het Calmeynbos, waarna onze erg mooie wandeling gedaan was.
Na een drankje en ijsje in het bezoekerscentrum De Nachtegaal was het alweer tijd om terug naar huis te rijden, gelukkig vóór alle andere toeristen terug landinwaarts reden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten