King Yellowman

Om 9u gisteravond hielden we een taxi tegen om ons naar de plek te brengen waar Yellowman (en voorprogramma) op ging treden. Op de flyer stond immers dan het vanaf half 10 ‘showtime’ was. Toen we uit de taxi stapten werden we meteen door enkele verkopers ed. aangesproken. We wimpelden iedereen zorgvuldig af, maar vreesden voor hetzelfde gedrag van verkopers de hele avond lang… Na Gambia zijn we dat namelijk niet beu maar k*tsbeu! Maar dit vrezen, bleek onterecht! In Negril wordt je dus echt niet zo vaak ‘verveeld’ (ze proberen natuurlijk gewoon hun kost te verdienen…


Enfin, toen we aan het strandcafé kwamen waar het optreden plaats zou hebben, was het best nog rustig. En om half 10 was ‘r nog niks te merken van showtime. Er was wel muziek, maar dan afkomstig van cd’tjes. De band was zelfs nog niet begonnen met zich op te stellen.

Gelukkig maakte een blanke vijftiger, die duidelijk onder invloed was van drugs (en niet enkel cannabis zo leek ‘t), zich zodanig belachelijk dat we nog iets te zien en te lachen hadden ;-)

Het entréegeld werd trouwens ook erg laat rond gehaald… We dachten eerst al dat we een alternatieve route langs de kassa’s gevonden hadden. Maar dat was dus niet. lol

Langzaam aan kwam er ook beweging op het podium en tegen half 11 begon dan echt de ‘showtime’. Er volgden zo’n 8 onbekende zangers elkaar op. Allemaal brachten ze ‘hun’ nummers en covers. Maar het was al 0u10 vooraleer er een eerste Gregory Isaacs-cover gezongen werd… En voor deze man zou het een ‘tribute’ zijn… Weinig van te merken… Maar goed, dat doet er ook niet toe.

Ondertussen deed zich de ene vreemde situatie voor na de andere: Negril moet vol dorpsgekken zitten die gisteren allemaal uitgenodigd waren! Vreemd, heel vreemd… lol

Nadat de zangers hun ding gedaan hadden, begon het eigenlijke voorprogramma… Het was al 1u of zo… De eerste gast was… de Jamaicaanse Michael Jackson… Blijkbaar heeft er in Jamaica ook zo’n competitie gelopen voor de beste Michael Jackson imitator… en die stond dus op het podium… Hij playbackte, slecht trouwens, een aantal nummers van Jackson, waarbij hij af en toe ook van jasje veranderde… De blanken hadden geen interesse, behalve de 3x-zo-oude vriendin van deze Michael Jackson dan, maar de Jamaicanen keken geïnteresseerd toe…

Een tweede gast was… echt waar, het is nóg vreemder dan de vorige… De tweede gast was een goochelaar! Deze haalde de meest simpele en doorprikbare goocheltrucks uit die je maar kan bedenken… waar de blanken weeral niet door geboeid waren… Maar de Jamaicanen…, die stonden met z’n allen erg enthousiast en verrast te kijken naar de man! Overal rond ons hoorden we de Jamaicanen hun lof en ongeloof uitspreken… Sommigen gingen vol ongeloof tot vlakbij de goochelaar staan om uit te zoeken hoe dat de man al deze ‘straffe’ trucjes deed… Het leken wel kleine kinderen die ergens helemaal in opgaan… Echt vreemd, maar ook heel mooi, om te zien!

Nadien was er nog één act als ‘echt’ voorprogramma. Ook deze derde act was verrassend! Het was een… vuurspuwer! Opnieuw keken de Jamaicanen hun ogen uit… en vroegen de blanken zich af wanneer Yellowman zou gaan komen ;o)

Om iets voor 2 was het dan eindelijk zo ver: King Yellowman, een albino die ook nog 'ns geopereerd werd aan zijn kaak, sprong het podium op! We stelden vast dat zijn stem nóg slechter is geworden dan de laatste keren dat we hem zagen… Jammer!

Nog tijdens de show van Yellowman namen we een taxi terug naar het hotel: We waren moe en hadden Yellowman nogmaals aan het werk gezien… Bedtijd dus!