Na een lekker ontbijtje stapten we opnieuw richting het centrum van Negril. We stapten er in een routetaxi, een gedeelde taxi die een vaste route rijdt aan een vaste goedkope prijs, naar het stadje Savanna-la-Mar, waar we vervolgens overstapten in een gewone gedeelde taxi (ook goedkoop, geen vaste route) richting Belmond. Dit kleine kustplaatsje ligt op zo’n 50 km van Negril.
Alles verliep gewoonweg prima! We moesten nergens wachten en we waren snel ter plaatse (dat kwam dan vooral omdat de taxichauffeurs stunten uithalen en veel te hard rijden). We moesten wel telkens de achterbank met z’n vieren innemen… Wat toch altijd krapjes is ;o)
De begraafplaats van Peter Tosh ligt in de voortuin van zijn ouderlijk huis. Het is eenvoudig maar aan de andere kant ook weer erg overdreven qua tekeningen, kleuren en teksten… waarin marihuana toch wel een belangrijke rol speelt.Op zich is er niet zoveel te zien aan het graf, net zoals dat van Bob Marley dat we in 2005 zagen, maar Peter Tosh is zo’n grote legende binnen de reggaecultuur dat we het toch wel moesten gezien hebben, he!?
Blijkbaar woont Peter Tosh’s moeder nog op het ‘landgoed’ waar ook zij opgroeide. We konden haar een bezoekje brengen… Wat we dan ook maar deden… uit beleefdheid… De, blinde, moeder, of de vrouw die zich aan toeristen uitgeeft als de moeder van Peter Tosh, zat in haar slaapkleedje (met slaapsokjes en al!) op haar terras… Veel had zij niet te vertellen en wij hadden haar ook niks te vragen eigenlijk. We mochten (lees: moesten) wel met haar op de foto… die gemaakt werd door de über-begaaide gids… We dachten dat de foto’s mislukt zouden zijn, maar dat bleek toch niet zo (Zie fotoboek).
Na mama Tosh werden we snel door hun tuin geloodst en kregen we nog enkele lessen in Jamaicaanse boom- en bladkunde… Zoals verwacht was het hele bezoek aan Peter Tosh’s graf een totale ‘rip-off’, maar dat hoort er dan maar bij… ;-)
We gingen alweer snel terug richting Negril over Sav, zoals ze Savanna-la-Mar hier noemen, en wandelden terug naar ons hotel vanuit het centrum. We waren zelfs nog op tijd terug om nog te eten ’s middags!
Nadien wilden we wat gaan luieren in de zon (om de rode vlekken wat bij te werken ;oP), maar de stevige, maar warme, bries maakte lezen ed. niet mogelijk, waardoor we maar op het terras van onze kamer gingen luieren… daar waaide het niet zo hard…
En vanavond… Yellowman!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten