Vandaag...

We liepen vanmorgen eerst nog even naar de 'dom' van Tartu om vervolgens in de auto te stappen om best wel veel kilometers af te leggen.

In Alatskivi bekeken we het Alatskivi Loss van op een afstandje omdat dit mooie witte paleis nog bewoond lijkt te zijn...

We reden door de dorpjes 'Kolkja' en 'Varnja' waar de 'old believers' wonen.  Dit zijn erfgenamen van een aantal erg traditionele en strenge Russische Orthodoxe gelovigen die zich in de 17e en 18e eeuw afzetten tegen de hervormingen in de Russisch Orthodoxe Kerk...  Ze bleven hun leefgewoonten én taal trouw, maar wonen nu dus in Estland en niet in Rusland...  Het lijkt op het verhaal van gisteren over de Seto's, maar toch is het heel anders.  Dit ZIJN (en bleven dus zelfs na 400 jaar) Russen maar vinden dat Rusische geloof niet toereikend genoeg...  We verstaan het natuurlijk gewoonweg niet, maar je hoorde duidelijk dat er Russisch gesproken werd...

Deze twee dorpjes liggen aan het immense 'Peipus'-Meer (foto 1).  Hier maakten we een wandeling langs.  Het meer ziet eigenlijk meer uit als een zee dan als een meer.  Het vormt trouwens een deel van de grens tussen Estland en Rusland.

We stapten weer de auto in en reden naar 'Kuremäe klooster/abdij'.  Dit is het enige orthodoxe klooster in Estland.  Het beslaat een behoorlijk domein.  Er zijn zes kerken, een werkhuis, een aantal slaapvertrekken enz. enz.  Het is erg mooi en kleurig...  Behalve de koepels van de grootste kerk...  Op afbeeldingen zijn deze steeds fel groen... en ons leken ze zwart...???  Kleurde het anders door het supergrauwe weer van vandaag?  Zijn de groene dakpannen eraf gehaald voor restauratie?  Zijn de foto's in boekjes getrukkeerd??? 
Wij zagen er zowel mannen als vrouwen in zuster- en monnikkleden rondlopen.  We denken daarom dat het klooster/abdij gemengd is...  maar kan een russisch orthodox priester ook niet gewoon trouwen enzo????  We zijn namelijk niet zo echt thuis in al die verschillende stromingen binnen de kerk...
Sillamäe, een stadje dat we bezochten, was tijdens de Sovietperiode verboden gebied voor buitenstaanders.  Hier werden nucleaire en andere wapens gefabriceerd.  Doordat deze stad lang afgesloten bleef voor invloeden van buitenaf kan je hier de sfeer van de jaren '50 nog proeven en zien... aldus een informatiefoldertje.  Het stadje ziet er wat vreemd uit.  De 'oost-blok-huizen' volgen elkaar op... maar ze zijn, in het centrum van Sillamäe, lager en kleuriger dan ergens anders.  Moderne gebouwen en lichtreclames ed. zijn er gewoonweg niet...  Heel raar daar....

Maar in 'Narva', het stadje waar we overnachten, is het nóg vreemder...  Het is echt een oude, vuile, vervallen, ongezellige en bijna akelige stad...  Narva ligt aan de 'Golf van Finland' en grenst aan 'Narva-Jöesuu'.  Deze laatste stad ligt in Rusland.  We zitten dus weer op de grens met een ander land... maar hier kunnen we niet zo gemakkelijk de grens oversteken ;-)... en dat gaan we ook niet doen ;-)...  Een rivier vormt de scheiding tussen beide landen.  Hierdoor kan je wel wat gemakkelijker naar Rusland piepen... al zijn we er zeker van dat we zijn opgemerkt aan de overkant...  Het ziet er trouwens daar nóg mistroostiger uit dan in het Estse Narva.  Ons hotelkamerraam kijkt trouwens uit op Rusland en de burcht van Narva- Jöesuu.  Aan de andere kant van die burcht, aan Estse zijde dus, staat óók een burcht (foto 3).  Deze werd nog door de Zweden gebouwd. 

Verder liepen we wat rond in Narva... en besloten dat we 't hier ab-so-luut niet leuk vonden... máár het is een typische stad van deze regio... dus ook goed/fijn dat we dit ook eens zien...  We zagen ook nog het vervallen stadhuis en voor de rest een paar triestige supermarkten.

Even verder op, buiten het centrum, zijn er wél moderne winkels, aar deze liggen dan echt tussen de Oost-Blokblokken dat deze helemaal niet aanlokkelijk (voor ons) over komen...  We gingen er wel naar toe... om te eten...  Alles is hier namelijk heeel duur...  Zo kwamen we bij Mac Donalds terecht LOL ...  Ook 'ns lekker! ;o)