Een eerste wandeling die we maakten ging, in het drassige en moerassige nationale park, naar een riviertje... een beek die nogal gekend is door de plaatselijke beverpopulatie... We zagen er beverdammen en de gevolgen van bevers in een bos... Heeeeeel veel omgevallen bomen ;-) Deze gebruiken ze om hun dammen te maken maar ook om de hoogte van het water in de rivier/beek te regelen opdat de ingang van hun 'burcht' steeds onder water blijft liggen... Érg slimme beesten dus! ;-) (Foto 1: Bever recent nog in actie geweest)Een bever, otter, rendier, everzwijn, beer, lynx of wolf zagen we natuurlijk niet ;-)
Een tweede wandeling maakten we in het moeras zelf. Hierbij wandelden we dus steeds over knuppelpaadjes... wat Ine wat akelig vindt... maar het is beter dan in de modder en in het moeras zakken ;-) Het moeras heeft werkelijk een uniek landschap! Zo iets zagen we nog nergens! De omgeving was er vlak/plat en was overgroeid met vetachtige- en heide-achtige plantjes en hier en daar stond er een denneboompje. Doordat de herfst al bezig is hier, zijn de kleuren érg mooi! Deze plek is bekend om zijn hoeveelheid zonnedauw... eerst zagen we ze niet... maar eens we ze wél zagen, werden we er helemaal gek van... en móesten ze natuurlijk, méérmaals, op de foto... Zie o.a. hierboven... Mooi, he! Als op dat moment een of ander hierboven vernoemd dier langs was gekomen, had het ons al op de schouder moeten tikken, vooraleer we het zouden doorhebben ;oPWe startten aan een derde wandeling, maar wegens te gladde en rotte knuppelpaadjes keerden we al snel terug... en weerom konden de wilde dieren ontkomen aan een uitgebreide fotoshoot...
Héél het Soomaa NP stond begin april 2010 blank. Op zich is dit niks speciaals want dat doet het ieder jaar, ze noemen 'de overstromingen' zelfs hun vijfde seizoen, maar in 2009 en zéker in 2010 stond het water superhoog. In april was dit zelfs meer dan een meter hoger dan anders...
Vervolgens reden we weer terug in de richting van de Letse grens. Niet om deze terug over te gaan maar om het dorpje 'Viljandi' te bezichtigen en in 'Valga' op hotel te gaan. Valga ligt écht op de grens. De helft van het stadje heet trouwens 'Valka' en ligt in Letland... Toch bijzonder, he!?
We zijn er trouwens helemaal uit hoe het komt dat Ine haar fibro zo opspeelt op dit moment... De Baltische Staten zijn gewoonweg supervochtig... en vooral de laatste dagen verbleven we in écht vochtig gebied (moerassen ed.)... Ine zal dus nog even op d'r tanden moeten bijten... al is het moeilijk om op deze manier vrolijk en blij van haar vakantie te kunnen genieten... :'-(
En één ding staat dus ook al vast: We gaan nooit in deze buurt wonen... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten