Zoals we vorige week schreven, had Johan nog kort voordat we naar Londen afreisden, beslist om mee te doen aan de "
London Summer Walk". Hij schreef zich in voor de marathon, 42 km wandelen.
In plaats van op de vrijdag vóór Notting Hill Carnival naar een pré party te gaan, ging hij nu gelijk met Ine naar het hotel... en stond hij zaterdagochtend vroeg op... Hij moest namelijk een uur voor zijn starttijd aanwezig zijn... en omdat het plannen met metrolijnen en -tijden niet zo gemakkelijk is, was Johan véél eerder dan een uur te vroeg aan de Woolwich Royal Artillery Barracks... maar ondertussen kon hij het rustigaan doen en iedereen eens goed observeren. De meesten namen deel aan de wandeltocht voor een specifiek goed doel en startten in groep. Wat Johan wel 'apart' vond en bij langeafstandswandelingen in België nog niet meemaakte was de 'warming up'... maar die sloeg Johan toch maar over...
Johan startte stipt om half 9. Na zo'n 7,5 km stappen, begon hij de tragere stappers van de marathonwandelaars die een half uur eerder startten, voorbij te steken. Johan wandelde langs de
Theems en passeerde de
stadsluchthaven.
Ine was ondertussen ook opgestaan en stond tegen tienen Johan op de eerste rustpost op te wachten. Ze had de metro genomen en moest maar een kort stukje wandelen tot aan de post. Degenen die zij zag aankomen, waren best 'trage' stappers... die van de eerste groep, dus.
Het aanbod voor de wandelaars in die rustposten was enorm groot, zei Johan. Bij die eerste post ging hij maar even zitten en was hij al snel weer vertrokken. Hij zou een lange tijd langs een kanaal wandelen, met van die typische smalboten.
Voor die tweede rustpost nam Ine de ondergrondse en bovengrondse metro. Ze moest ook best een redelijk stuk te voet afleggen tot aan de tweede rustpost, waar ze niet meer binnen mocht. In die buurt, tussen de oude pakhuizen van de oude dokken aan de Thames, was het mooi wandelen en zitten... zeker met het warme zonnetje.
Niet lang na die tweede rustpost staptte Johan de trappen naar de
Tower Bridge op. Spijtig genoeg was de trapleuning en de brugreling te hoog om Johan te zien wandelen... doordat hij een fluogele T-shirt (van de Belgian Coast Walk '24) droeg, was hij door de gaten in de leuningen wel nog steeds wat te zien. Johan moest die beroemde brug, tussen de slenterende toeristen door, over wandelen. Nadien daalde hij de trappen weer af en wandelde hij, aan de andere Thamesoever, weer tussen de oude havengebouwen door richting
Greenwich.
Ine had op voorhand gedacht dat ze Johan op meerdere punten dan enkel de rustpunten zou zien, maar doordat de ondergrondse en bovengrondse metrolijnen helemaal niet zo op elkaar aansluiten zoals dat op een kaart lijkt, speelde ze het toch maar op 'veilig' en nam ze verder de bovengrondse lijn tot in Greenwich. Ze wist dat ze daar nog een eindje moest stappen en door zelf steeds een eindje te moeten afleggen. Ine had steeds maar net meer dan anderhalf uurtje tijd om bij de volgende rustpost te geraken... dat is immers maar de tijd die Johan over een tiental kilometers stapt...
Terwijl Johan aan zijn laatste tien kilometers gestart was, nam Ine ditmaal de bus naar het volgende punt, het eindpunt. Het begon zwaar te betrekken en werd ineens ferm wat frisser. Gelukkig dat die warme temperaturen van op de middag weg waren! Het meest saaie stuk van de wandeling, door industriegebied, en veel te veel trappen omhoog hadden ze voor op het einde van de wandeltocht bewaard...
Na 7 uur 14 minuten en 12 seconden, om 15:44 uur, eindigde Johan zijn marathon in Londen... en hij gaf toe dat het sneller pijn was beginnen doen dan anders... het was dus wat kort op de Dodentocht... Hij had opnieuw ook wat blaren... en we denken dat we dat mysterie opgelost hebben: we denken dat Johan dit heeft vanaf hij andere compressiesokken heeft. Zijn eerste zijn specifieke compressiesokken om te wandelen. Zijn nieuwe zijn thans ook van Falke, maar zijn nu niet meer specifiek om te wandelen, eerder om te rennen...
Aan de finish kreeg Johan een medaille, een T-shirt en een BBQ-maaltijd... en het dessert, een stuk chocoladecake, was voor Ine... en Ine at dit op op de gezondheid van Lowie. Die was immers 300 dagen geworden afgelopen zaterdag!
Nadat Johan gegeten en gezeten had, moesten we weer wat wandelen... naar de metro... en weer naar het hotel. Daar rustte Johan wat en douchte hij alvorens we weer een eindje moesten stappen naar een pizzeria... en weer ging Johan niet feesten, maar vroeg slapen.
