Voor dinsdag 11 maart jl. hadden we, voor 10u, een transfer geregeld om ons van de
Kingston Reggae Garden, onze B&B in het noorden van
Kingston, naar ons hotel ten oosten van het kuststadje Port Antonio,
Jungle Retreat, te brengen. Anders dan Jamaicaanse gewoonte was deze taxichauffeur veel te vroeg. We waren nog koffie aan het drinken met eigenaars Davy en Cindy, dus lieten de chauffeur even wachten.
Rond 9:45 uur stapten we onze comfortabele taxi in en vertrokken we naar het oosten van Jamaica. De
route die we af te leggen hadden was 83 km lang. De slechte wegen maken dat dit zo'n twee uur duurt... en dat was omdat de typische ochtenddrukte tegen dat wij op weg waren al gepasseerd was.
We moesten het beekje dat langs de Kingston Reggae Garden loopt, die verderop de Wag Water River wordt, helemaal volgen tot aan de kust. Hierbij slingerden we doorheen het prachtige landschap van het Blue and John Crow Mountains National Park... echt een mooie route!
In dit National Park vind je de langste bergketen van Jamaica. De bergen rijzen hier steil omhoog de wolken in en in het dichtbegroeide regenwoud wemelt het van de kleurrijke vogels. In het glooiende landschap liggen prachtige watervallen verscholen. Deze regio staat bekend om de koffieplantages.
Zowel in de bergen als aan de kust passeerden we verschillende kleine en grote dorpen. Allemaal zien ze er ongeveer hetzelfde uit: met kleurrijke houten of stenen hutjes die als restaurantje, winkeltje, barretje enz. langs de kant van de weg... we geraken er niet op uitgekeken en hebben er ook ditmaal weer veel foto's van gemaakt.
Vlak na de middag reden we, nadat we via een superslechte weg heuvel Mockinbird hill op reden, de oprit van onze nieuwe verblijfplek voor die komende twee nachten op.
We waren veel te vroeg, maar dat wisten we. We wilden het gewoon rustig aan doen. Onze kamer was, zoals verwacht, nog niet klaar. We werden naar het hoogste plekje van het hotel gebracht, een soort uitkijktoren... i-de-aal om de mooie omgeving te bekijken... en dat deden we een hele tijd. Er was immers vanalles te zien daarboven.
Rond een uur of drie gingen we naar onze ruime hotelkamer mét een erg mooi uitzicht op de tropische hoteltuin en zeezicht. Nadien wandelden we de Mockingbird hill naar beneden. Van op de helling konden we, aan de andere kant van baai Turtle Harbour, het poepchique hotel-in-kasteelvorm
the Trident Castle zien liggen. Onderaan de heuvel ligt een ander poepchique hotel, het
Jamaica Palace Hotel. Hier wandelden we naar toe, gewoon om even de benen wat te strekken. We hadden immers de hele dag al gezeten en geluierd.
Het was nog net te vroeg om al veel vogels te spotten, maar toch slaagden we er in om er enkele te zien. Onderaan het hotel ligt een mooie tuin met verschillende paden er doorheen.
We wandelden wat tussen de welige tropische, groene begroeiing van allerlei planten die we thuis enkel binnenshuis kunnen houden. Er stonden niet veel bloemen in bloei, al was er kleur genoeg.
De tuinpaden lagen onder het snoei-afval. De tuinmannen waren er hard aan het werk geweest. Waarschijnlijk was de tuin wat onderkomen geraakt. Het hotel is pas twee jaar geleden weer open gegaan met nieuwe eigenaars. Zij zijn meteen begonnen met renovaties, maar gavan voorrang aan de gebouwen en het zwembad lazen we op de website. Die tuin heeft waarschijnlijk geen prioriteit gehad, maar zal binnenkort weer even mooi zijn als eerder. Wij draaiden op een gegeven moment terug omdat echt niet meer duidelijk was wat tuin en wat tuinpad was... en er kan vanalles onder die bladeren en takken liggen dat je niet wil dat je bijt, prikt of steekt, natuurlijk...
In Kingston hadden we veel insectenbeten opgelopen, maar niet van mugachtige beestjes. In Port Antonio waren die muggen er wel... en staken die ons ook goed...
We aten 's avonds in ons hotel, enfin, op het terras van het hotel. Het bleef lekker warm 's avonds. Onze hotelkamer koelden we af met de plafondwaaier... ook een goede manier om muggen uit de buurt te houden!
