Dag 10 & 11/11

Op maandagochtend 17 maart '25 werden we vroeger dan we wilden wakker na onze laatste nacht op Jamaicaanse bodem. 's Avonds tevoren hadden we onze koffers al grotendeels gemaakt alvorens te gaan slapen... zodat we goed zouden kunnen uitslapen... mislukt...

Al meteen bij het opstaan merkte Ine dat haar rechtervoet, waar ze al weken een beetje last had aan haar middenvoetbeentjes, niet verbeterd was... zelfs verslechterd nog. Ze zou in ieder geval wel goed kunnen rusten de komende uren: het enige wat we moesten doen was, reizen.

We aten de overschot van onze lekkere koeken op als ontbijt. Tijdens onze wandeling van de nacht voordien hadden we namelijk maar weinig gegeten, wel veel gedronken.

Om 11u zouden we worden opgehaald. We zouden dus niks meer kunnen gaan doen. Wat we wel nog steeds moesten doen, was het gaan bezoeken van de waterval en rivier op het land van onze B&B Kingston Reggae Garden... mooi. We liepen verder wat rond in de mooie tuin.

Onze transfer naar de luchthaven liet op zich wachten... 11u werd 11u15... gelukkig hadden we nog wel tijd: onze vlucht vertrok pas rond half 3 en het was ongeveer drie kwartier rijden tot aan de internationale luchthaven van Kingston.

Op de luchthaven verliep alles vlot. We waren zelfs al snel in de buurt van onze gate... en ineens beseften we dat we gewoonweg niet eens langs een douanepost gepasseerd waren... ons paspoort was wel door een dame gescand voor we door de securitycheck moesten, maar dat was het dan... nu ja, meer dan geen stempel in ons paspoort van het verlaten van Jamaica was het niet. In John F. Kennedy International Airport (New York) zouden we weer aan een volledige controle onderworpen worden, vermoedden we... Wel goed dat Ine vlak voor de vlucht nog even aan de balie aan de gate ging checken of ze onze boardingpassen voor onze tweede vlucht al hadden: de dame aan de incheck was vergeten ons een zitje toe te wijzen! Die tweede boardingpassen kregen we overigens pas in New York.

Onze vlucht van Kingston naar New York vertrok netjes op tijd en landde ook op tijd, te vroeg zelfs. Net als bij onze heenvlucht was er best wel wat turbulentie onderweg. Toen Ine uitstapte, merkte ze dat haar pijnlijke rechtervoet ferm gezwollen was geraakt. Die vochtophoping zou nog enkele dagen aanhouden, maar is ondertussen wel over. De pijn nog niet, helaas...

In New York moesten we lang aanschuiven bij de douane. Net als de keer ervoor kregen de mensen met een paspoort uit de VS, "eigen volk", dus, gewoon voorrang... Enfin, onze vingerafdrukken hadden ze dit keer niet meer nodig. De foto en het intimiderende praatje hoorde er wel nog bij. We haalden onze bagage van de band en gingen onszelf en die bagage opnieuw inchecken en mochten dan weer door de securitycheck-uit-de-jaren-stillekes... en konden dan wachten op onze vlucht naar Schiphol.

Het was al dinsdagmiddag 18 maart toen we op Schiphol landden. Het was er 11°C, 20° minder dan we de voorgaande week op Jamaica steeds gehad hadden, maar eigenlijk hadden we geen last van het temperatuurverschil.

Om half 4 reden we onze oprit op... we waren 22,5 uur onderweg geweest, maar de vermoeidheid viel best mee. We hadden ook best wat kunnen slapen tijdens de vluchten.

...en zo zat onze zeer geslaagde vierde reis naar Jamaica er op. We gaan zéker weer geen elf jaar wachten om nog eens te gaan!