Onze bestemming was Gulpen-Wittem, meer specifiek Wittem, op 12 km van Noorbeek. We parkeerden en startten meteen aan onze wandeling. We hadden zondagavond op de website visitzuidlimburg.nl de wandeling "Om niet te vergeten – Herdenkingswandeling 1" uitgekozen.
De wandeling was 13,7 km en werd dusdanig uitgestippeld dat ze langs twaalf herdenkingsmonumenten van voornamelijk WOII loopt. In Wittem moesten we meteen beginnen "klimmen". Wat dat betreft is regio Heuvelland een ideale voorbereiding voor Johan voor de Brabantse Ardennentrail op 15 februari.
De herdenkingsmonumenten die we passeerden, waren standbeelden voor de herdenking van gesneuvelden, een gedenkplaatje van enkele Canadese soldaten, van een Amerikaanse piloot, de plek waar een radarsysteem stond, monumenten ter herdenking van Joodse slachtoffers, een bunker van waaruit de Duitse invasie vertraagd werd (zoals dat in het Maasland gebeurde) ed. maar ook een kalkoven uit WOI. Die kalkoven werd speciaal gebouwd omdat de Nederlandse boeren dit, in WOI, niet meer konden krijgen van de omliggende landen België en Duitsland.
De wandeling bracht ons vanuit Wittem in Eys, langs het kleine Eyserbos, door Wijlre en dan via Gulpen weer naar Wittem. De wandeling was erg mooi! Ook hier was eerst de modder bevroren en op het einde, na drie uur wandelen, de modder ontdooid. We kregen dus nog net vóór we rond waren vuile voeten.
In Wittem gingen we lunchen in een brasserie. Johan nam de bloedworst met appel met een Wittemse Gerardus Triple, Ine nam... een stuk taart.
Terug in de auto was het nog te vroeg om alweer naar huis te rijden en ons weekendje weg af te sluiten. We reden daarom naar de Amerikaanse Begraafplaats in Margraten. Die lange namenlijsten van vermisten en de duizende witte kruisjes maken toch steeds indruk.
Op de Amerikaanse Begraafplaats worden in totaal 10.023 Amerikanen herdacht. Ze stierven allemaal tijdens WOII op Nederlandse bodem. Er staan 8301 witte kruisjes en Joodse sterren en er staan 1722 namen van vermisten op een herdenkingsmuur... zinloze slachtoffers...
En toen reden we naar Geleen om Ine Kaatje weer te laten ophalen en om naar huis te rijden... Het was een mooi weekendje weg! Mooi qua wandelingen en mooi qua weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten