Noorbeek-Slenaken-Noorbeek

Trouwens, waar we achterkwamen: Fort Eben Emael, waarvoor we ons weekendje weg in regio Zuid-Limburg uitgekozen hadden, is momenteel gesloten! Hahahaha, ze houden wintersluiting van eind december tot half februari...

Op zaterdagmorgen 1 februari '25 zaten we om half 9 aan het ontbijt in ons hotel. Met rondgegeten buiken vertrokken we om half 10 op wandeling... althans dat dachten we: We hadden een route van 12 km mee van op het hotel. Al snel bleek dat we beter de Route.nl-app gebruikten in plaats van de uitgeprinte route. Die uitgeprinte route gaf enkel het aantal meters dat we moesten stappen alvorens af te slaan... en 302 meter ed. schatten, is best moeilijk! Door de app te gaan gebruiken, merkten we meteen dat we zelfs de verkeerde kant op gegaan waren... van aan de start al... Wij dus terug, ondertussen 9:55 uur, op weg al 1 km gewandeld, nog steeds 12 te gaan...

We wandelden van Noorbeek over gewone wegen, landweggetjes en weilanden, langs verschillende kleine dorpjes, naar Slenaken en weer terug naar Noorbeek. We wandelden de ene helling op en dan weer de andere af. Door de frisse temperaturen was de modder bevroren en viel de pretsch dus goed mee! Het lage winterzonnetje scheen fel en er was letterlijk geen wolkje aan de lucht: super wandelweer!

Bijna halverwege onze tocht liepen we in een mooi, heuvelachtig beukenbos. Ineens zag Ine een takje liggen met iets wittigs op... en even verder op, tientallen foto's later, lag er weer zo'n takje met nog meer wittigheid op... Die frisse temperaturen maakten dat we een geweldig, maar zeldzaam, verschijnsel tot twee keer toe tegenkwamen: ijshaar! Dit verschijnsel zagen we al vaak in natuur- en fotografieboekjes maar hadden we nog nooit zelf gezien... tot op 1 februari 2025 dus!

IJshaar is een verschijnsel waarbij een haarachtige, wollige ijsstructuur ontstaat op dood en nat kernhout, dus niet op de bast, van loofbomen. Het is naar buiten geperst water dat bevriest tijdens vorst.

 

IJshaar kan ontstaan als de luchttemperatuur even onder het vriespunt ligt. In het hout komen schimmelsvoor en bij de stofwisseling van deze schimmels komt onder andere water vrij dat door zeer kleine openingen in het hout (houtstralen) naar buiten wordt geperst. Het naar buiten geperste water bevriest tot een haarachtige structuur. Een hoge luchtvochtigheid is noodzakelijk voor de succesvolle vorming van ijshaar zodat het naar buiten geperste water niet kan verdampen en voor bevriezing beschikbaar blijft. Zolang de schimmels water blijven produceren en de klimatologische omstandigheden gunstig blijven, kan ijshaar aan blijven groeien. Als de luchttemperatuur te laag wordt, daalt de stofwisseling van de schimmels tot zo'n laag niveau dat er onvoldoende water geproduceerd wordt.

In totaal werden we 55 minuten opgehouden door deze ijshaartjes... Johan haalde allerlei lenzen boven om het fenomeen zo goed mogelijk te kunnen vastleggen. Zienderogen zag je de haartjes wegsmelten... wat was dat geluk dat we daar hadden!

In Slenaken lunchten we. Ine nam een broodje brie en Johan ging voor een broodje... kroket... als we dan toch in Holland zijn...

Na het eten, het centrum van Slenaken achter ons latend, ging het een hele tijd flink bergop! Het was nog steeds maar een paar graden boven 0 maar de ritsen van onze dikke winterjassen gingen toch open... Pffff, puffen!

Na die klimpartij wandelden we een hele tijd op een plateau. Hierop flirtten we ook een hele tijd met de Belgische grens, met Voeren. Daar riep ineens iemand, vanuit zijn auto, Johan zijn naam... komen we zelfs tijdens ons weekendje weg reggaekennissen van Johan tegen!... blijkbaar had ook Daddy Cookiz besloten om te gaan wandelen (met vrouw, kind en hond)... Johan is vorige week nog naar zijn verjaardagsevenement in Luik geweest...

Eens Voeren achter ons gelaten, wandelden we het plateau af en ging het steeds steiler naar beneden... om zo in Noorbeek aan te komen... Op het volle terras van café d'r Pley, waar we de avond voordien aten, vonden we nog een tafeltje. Het was 5° maar in die volle zon, weliswaar nog met de dikke winterjas aan, was het heel aangenaam op het terras! Wat een super weekend om uitgekozen te hebben om een weekendje weg te gaan!

Tegen half 4 waren we weer op onze hotelkamer. Net zoals na iedere lange wandeling, deed Ine haar dutje, terwijl Johan zich bezig hield met lezen, kruiswoordraadsels enzo.

's Avonds aten we bij eetcafé Tinus, enkele huizen van ons hotel... blijkbaar dé plek waar mensen uit de buurt op zaterdagavond gaan eten... iedreen die binnenkwam, kende elkaar... maar het eten was er maar gewoontjes... maar dat is ook oké.