Vrijdag 3 december jl. was alweer onze zesde dag op La Palma. We vertrokken van ons huis en reden richting het noorden. Het was in het noordoosten en noorden van het eiland echt slecht weer. Al van bij het vertrek tot bijna aan onze eerste bestemming van de dag regende of miezerde het of viel er mist. Onze GPS stuurde ons langs een sneller bergweggetje met veelal overhangende begroeiing wat het vallende water enkel nog maar verergerde... maar de rit wel interessant en mooi maakte. Op dit weggetje moesten we ook door enkele onverlichte tunnels... ook bijzonder... of dit bergweggetje echt de snelste route was, betwijfelen we, maar we hadden alle tijd, hè...
Alvorens we aan de wandeling "van Las Tricias naar Buracas" begonnen, dronken we nog koffie en aten we nog lekkere huisgemaakte amandel- en notencake op een gezellig terras.
De wandeling hadden we uit de Rother Wandelgids La Palma en is zo wat de meest gemaakte tocht in de buurt... in het hoogseizoen zou ze zelfs soms té druk gelopen worden. Wij waren in ieder geval alleen aan het stappen...
De tocht startte, bergafwaarts, tussen de tuinen, moestuinen en huisjes van de locale bevolking, wat altijd interessant is omdat je dan écht ziet hoe mensen leven, zonder dat je gaat rondneuzen waar je niks te zoeken hebt ;o)
Uiteindelijk kwamen we in de Buracas terecht. In de wand van de rotsen zijn er oude (een beetje gerenoveerde) grotwoningen, grotbegraafplaatsen en, waarvoor wij de wandeling deden, rotstekeningen.
Deze rotstekeningen (foto) werden door de pré-Spaanse bewoners, de Benahoarieten, aangebracht. De rotstekeningen zijn geometrisch. Het zijn groepen spiralen en golvende lijnen met een haktechniek aangebracht op de stenen.
Bij het verlaten van de kloof hadden we niet goed op het plannetje gekeken en hadden we een verkeerde route genomen. Dit maakte dat we zelf onze weg terug naar het dorpje Las Tricias zochten... een pittig klimmetje in de luchtvochtigheid die het eiland steeds heeft. Het was zo'n 20°C maar het voelde érg warm om te "klimmen".
Eens terug in het dorpje gingen we terug op hetzelfde terras als waar we vóór de wandeling zaten, lunchen... mmmmmm...
Nadien reden we verder noordwaarts. We stopten nogmaals (net als op 29/11) op de Mirador "El Time". Hier bekeken we opnieuw het panorama van het nieuwe lavaveld, van krater tot in zee. Er hingen dikke wolken boven de vulkaan: aswolken, maar ook gewone wolken.
Om 18 uur hadden we de "Cumbre Vieja Volcano Tour by Boat" geboekt bij Fancy2 vanuit de haven van Tazacorte.
Terwijl we stonden te wachten om op de catamaran te stappen, werden we door een Canarische nieuwsploeg gevraagd voor een interview, maar dat sloegen we af. De andere toeristen, bijna allemaal Spanjaarden, gingen wel gretig op het aanbod in.
We konden, omdat er zo weinig te zien was, de dag nadien nog gratis mee op de tour, maar dat hoefde voor ons niet: We hadden de lava op zee gezien en dat was uiteindelijk goed voor ons... en zaterdagavond zouden we moeten inpakken en vroeg moeten gaan slapen.
Ine had, voor de zekerheid, pilletjes voor zeeziekte bij een La Palmase apotheker gehaald. Ze is niet steeds zeeziek als ze vaart, maar de twee keren dat ze het echt was, waren niet voor herhaling vatbaar ;-) Gelukkig had ze die voor deze boottrip genomen want de oceaan was weer bijzonder hevig... en nu was ze zelfs niet een beetje misselijk... wat ze zonder pilletje écht wel geweest zou zijn.
We reden de route terug naar ons huisje waarbij we langs de 'goede' uitkijkpunten passeerden waar we de dagen voordien geweest waren. Van op land was helemaal niets te zien van de uitbarsting, niet eens die flauwe gloed die we wel op zee gezien hadden.
Dit was de laatste keer dat we de Cumbre Vieja zagen... we zijn tevreden mensen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten