IJsland 2021, zondag 20 juni

Doordat onze rondreis van 2020 ook niet in 2021 kon doorgaan, hadden we de kans om weer meer van ZW-IJsland te verkennen, maar hadden we ook de kans om met zekerheid de nieuwe schildvulkaan in Geldingadalur te gaan bezoeken. 

Hadden we de rondreis gemaakt, hadden we daar ook enkele momenten de mogelijkheid voor, maar dan moest het maar nét goed zijn qua weer, vulkanische gasvervuiling ed. Het gebied wordt immers, als het te gevaarlijk is afgesloten... althans, er wordt een lint gespannen... en idioten houden daar geen rekening mee...

We gingen er 's ochtends vanuit, omdat we nog geen sms'en gehad hadden, dat Ine via de app twéé i.p.v. één bericht van een negatieve coronatest ontvangen had... en gingen dus uit quarantaine. We ontbeten in het hoofdgebouw van Gesthús Selfoss. Dit zal waarschijnlijk de eerste en laatste keer geweest zijn dat we dat doen, niet omdat het niet in orde was, maar omdat we anders gewoon in ons vakantiehuisje eten... scheelt weer heel wat IJslandse kronen...

Na het doen van boodschappen - gelukkig zijn supermarkten op zondag open in een "groot" stadje als Selfoss - reden we terug richting luchthaven... Op zo'n 80 km van ons vakantiehuisje, nog 30 km vóór de luchthaven, parkeerden we op een keurig aangelegde parkeerplaats... en maakten we (Johan, Sarah en Ine) de wandelstokken klaar voor vertrek.

Wandelpad A, vrij eenvoudig te wandelen, is momenteel gesloten omdat er lava over het pad stroomt. We namen dus wandelpad B. Dit pittige pad van zo'n 3,5 km (1,5 à 2 uur enkele richting) gaat naar een berg die uitkijkt over het dal waar de uitbarsting begon en nog steeds bezig is, namelijk Geldingadalur... van pad A zie je dit niet... ookal zou pad A open zijn, dan hadden we dus toch voor pad B gekozen. 

De IJslandse autoriteiten hebben zeker hun best gedaan om dewandeling zo ver mogelijk, zo aangenaam mogelijk te maken...namelijk door een pad uit te schaven zodat het niet vol licht met oude lavabrokken... maar dat kan natuurlijk niet overal, bijvoorbeeld niet op het steile pad tegen de berg die we op moesten... We waren allemaal blij met onze stokken, al hadden we alle drie, toen we het steilste stuk beklommen, de koord die er gespannen was nodig.

...en dan, na nog wel even steigen, maar gestager, zagen we 'm ineens: "Ragnar" de actieve krater van de nieuwe vulkaan (die nog steeds geen naam heeft)... dat was al magisch, maar eens op de top van die berg, toen we het uitzicht kregen over de vlakte, was de aanblik werkelijk fenomenaal, maar bizar... toch vreemd dat we dit meemaakten... sta en zit je daar te kijken naar een enorme oppervlakte aan zwarte smurrie met een enorme bult waarlangs je lava ziet wegstromen... bizar... Er hing geen zwavellucht, wel een licht verbrand geurtje.

Nadat we heel wat foto's maakten en de resten van de gekatapulteerde lavabrokken die Ragnar uitspuwde toen hij nog dacht dat hij een geiser was, bestudeerden, picnicten we met zicht op het zwarte landschap... bizar... 

...en na het eten, wat overigens goed smaakte in het zonnetje (maar als dat even achter een wolk zat, was het erg fris), gingen we nog door met fotograferen. Johan ging ook nog een beetje verder naar beneden om de lava van dichtbij te fotograferen... we wisten dat het een veilige plek was want even daarvoor het een gezin nog, op die plaats, óp de lava gestaan... het was dus niet meer kokend heet... en neen, Johan heeft er niet op gestaan... 

We liepen nog wat rond om zoveel mogelijk van het uitzicht te zien... en te fotograferen... en daarna startten we aan de afdaling... tja, en die verliep goed maar erg traag aangezien het een steil pad is met veel oude lavabrokken... en dan was het tijd om alweer terug te rijden... en na vijf uur? mag dat al, he... Tjonge jonge, wat een lange activiteit voor zo weinig geld :-D We betaalden immers enkel € 6,70 parkeergeld (dat bijna uitzonderlijk voor IJsland gevraagd wordt, maar het dient voor de werken en de toekomstige "gehandicaptenbusvoorziening" te financieren)... dat compenseert de rest een beetje, een klein beetje :-D

De weg terug naar het vakantiehuisje reden we voor de derde keer deze reis, maar ging, zoals alles in IJsland, niet vervelen...

Na een lekkere Indische curry-vakantievaraiant van Johan, gingen we in onze perssonlijke hotpot met het door aardwarmte verhitte water van in de buurt. Dat deed goed voor de spieren... want al wandelden we volgens de stappentellers van Johan en Sarah maar 10 km, het waren wel stevige... en ja, Ine haar enkel houdt het, mét brace, gelukkig goed...

PS: het wifisignaal in ons huisje is niet denderend sterk. Het lukt soms niet om foto's door te sturen en, daarrdoor, om een blogbericht te maken...