De eigenares van
de studio die we huurden in
De Panne vertelde ons dat we de uitchecktijd van 10:00 uur niet hoefden te respecteren omdat er niet meteen nieuwe huurders kwamen... en daar waren we héél blij om! We hadden de nacht van vrijdag op zaterdag maar weinig geslapen, een beetje uit 'schrik' dat Johan zich zou verslapen zaterdagochtend... uitslapen klonk ons dus goed in de oren!
...niet dat we zó lang uitsliepen, hoor, maar het idee was al fijn... Na ons ontbijt en nadat we alles weer in de auto ingeladen hadden, reden we de straat van de studio uit... daar was namelijk onze eerste stopplaats van de dag.
In De Panne, tegen de Franse grens, staat "Christophorus". Het is een houten beeld dat al sinds 2013 in de duinen staat. Het is een kunstwerk van het beeldenpark "BEAU FORT", waar we al veel van zagen... maar deze halve naakte man hadden we nog niet bezocht. Hij leek aan het wandelen te zijn... dus moest Johan ook even meewandelen, he ;-)
De monumentale Christophorus van de Nederlander Gerhard Lentink is gemaakt naar het verhaal van de legendarische reus. De sculptuur is daarom vijfmaal levensgroot. Christophorus of de Heilige Kristoffel is de beschermheilige van de reizigers en droeg pelgrims over een wijde, gevaarlijke rivier. De tot zetel getransformeerde torso van de gigant verwijst dan ook naar deze legende. Christophorus waadt door het grillige duinenoppervlak zoals door de wilde deining van de zee. Hij is de grote grensoverschrijder in een veranderlijk overgangsgebied tussen land en water, tussen vast en vloeibaar.
Het was overigens al erg warm, zo'n 21°C. De jassen gingen dus meteen na dit bezoekje uit...
We reden vanuit De Panne naar
Nieuwpoort. We gingen er naar "
de Ganzepoot"... één van de belangrijkste locaties uit
WOI. Johan was er zaterdag (en in 2019) met de Belgian Coast Walk langs gewandeld. Ine was er twee keer langs gekomen: in 2019 vanuit de tram, zaterdag vanuit de auto... enfin, wat we vooral zagen was het "
Koning Albert I-monument"... maar zondag stopten we om dus die "Ganzepoot" te zien... best indrukwekkend... en wat een hoeveelheid water werd er zo, in oktober 1914, het binnenland in gelaten om die Duitse opmars te stoppen! Eigenlijk vreemd dat we deze locatie nog niet bezocht hadden, terwijl we toch al veel van WOI bezochten...
In een halve cirkelvorm (vandaar de naam "Ganzepoot") staan zes waterbouwkundige kunstwerken. Deze zorgen afwisselend voor de afwatering van een deel van De Polders en voor de scheepvaartverbindingen. De afwatering gebeurt via een overlaat, de binnenschepen passeren een schutsluis. De originele kunstwerken, daterend van de tweede helft van de negentiende eeuw, werden in de Eerste Wereldoorlog volledig vernield. Van hieruit werd bij de Slag om de IJzer de IJzervlakte onder water gezet om de oprukkende Duitsers een halt toe te roepen. De infrastructuur werd onmiddellijk na het beëindigen van de vijandelijkheden in licht gewijzigde vorm heropgebouwd.
Nadien reden we een stukje verder, naar
Westende. Op de grens van Westende en
Middelkerke staan namelijk drie beelden van de
BEAU FORT-collectie... en dat die zó kort bij elkaar stonden, hadden we niet verwacht... Johan was er vooral blij mee omdat hij dan niet te ver moest wandelen... de dag na de wandeling van 80 km is geen goede dag ;oD
Vlak naast de zeedijk van Westende staat "
I Can Hear It". Deze hadden we ook nog niet gezien...
Met 'I Can Hear It' geeft de kunstenaar de toeschouwer de kans om even uit de alledaagse drukte te stappen en volledig één te worden met de natuurlijke kracht van de zee. Twee enorme hoorns, het lijken wel die van oude grammofoons, staan naar de zee gericht. Aan de achterkant vind je een bronzen dame op een bank die haar oor te luisteren legt aan één van de hoorns. Op de bank naast haar is er nog één plaatsje vrij... en Ine kon het niet laten om ook even te gaan luisteren...
even verder, óp de duin, staat "
Olnetop". Die gele waterspets hadden we wel al eens gezien.
De installatie "Olnetop" verwijst vooral naar opspattende golven. De Belgische kunstenaar laat zich inspireren door de natuurlijke dynamiek van zeewater dat met een constante kracht tegen de golfbrekers beukt. Met zijn werk probeert hij het sublieme geweld dat op de loer ligt achter een sereen oppervlak op te vangen. Gebaseerd op een macrofotografisch beeld is Olnetop een ontmoeting tussen natuur en technologie. De kunstenaar noemt het een virtuele sculptuur, volledig digitaal ontworpen en niet uitgehouwen uit steen of uitgesneden uit hout, maar toch tastbaar door de polyester uitvoering.
... en dan, even verderop zagen we de "beelden" die we zéker wilden gezien hebben alvorens naar huis te gaan... en die stelden ab-so-luut niet teleur! Waauw!
De Caterpillar van Wim Delvoye staat sinds 2003 op de Middelkerkse zeedijk. Het exemplaar dat er nu te zien is, is echter niet het originele. Dat originele werk verhuisde datzelfde jaar naar Ground Zero in New York. De huidige Caterpillar staat er sinds 2004 en kreeg in mei 2019 een spectaculaire uitbreiding met de bijhorende oplegger Flatbed Trailer. Samen creëren ze een nieuw, imposant kunstwerk van 21 meter lang. Caterpillar + Flatbed Trailer hoort tot Delvoyes Caterpillarreeks uit 2002. Met deze verzameling opmerkelijke bouwmachines smeedt hij een tijdloos smeltpunt tussen vroeger en nu. In dit werk symboliseren de rupsbandtractor de moderne tijd en de decoratiepatronen van een gotische kerk de middeleeuwse wereld.
Onze boterhammen met koffie aten en dronken we op een bankje aan deze prachtige werken. De zon was ondertussen weg, maar het bleef fijn T-shirtenweer, ookal stond er een flink briesje.
...en daarna,
tja, daarna reden we weer terug naar huis...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten