Net zoals altijd op vakantie waren we op maandag 22 juni jl. alweer vroeg uit de veren... nu is dat in IJsland niet zo moeilijk aangezien het er (in de zomer) twee uur vroeger is dan bij ons en je dus eigenlijk steeds wel een beetje uitslaapt (er om 7 uur opstaan, is eigenlijk pas om 9 uur opstaan)...
We maakten al vrij snel onze eerste stops van de dag. We stopten bij Þingeyrakirkja.. een kerkje, in typische "lego"-stijl zoals wij dat zijn gaan noemen.
In 1133 werd op deze plaats het eerste IJslandse klooster gebouwd en van 930-1264 werd op deze locatie parlementsvergaderingen ("Þing") gehouden.
Een beetje verderop ligt Þrístapar. Dit is de plaats waar, in 1830, de laatste executie op IJsland plaatsvond en werd genoemd naar de drie in elkaar overlopende heuvels waarop het gebeurde. Dit was echter niet de reden waarvoor we er stopten... weinig interessant die plaats... We stopten omdat er allemaal kleine heuveltjes lagen, die we wel eens van dichterbij wilden zien, die we wilden fotograferen, maar vooral: waarvan we wilden weten wat het was (vulkanisch?)... maar wat de heuvels waren, hebben we ter plekke niet gevonden... dat hebben we net uitgezocht.
Het gebied, van honderden van die heuveltjes, verspreid over 5 km2, wordt "Vatnsdalshólar" genoemd. Men denkt dat het gevormd werd door een grote landverschuiving... bijzonder... (klik op link voor een foto)
Onze volgende stopplaats stond eigenlijk ingepland voor de dag voordien, maar doordat we pas laat op weg konden gaan toen, hadden we niet meer de tijd om er toen al heel te gaan: de kloof "Kolugljúfur" en de watervallen "Kolufossar" (foto 1).
De trol "Kola" zou de kloof uitgegraven hebben, wordt gezegd. Ze zou, samen met haar schat, onder een heuvel in de buurt begraven liggen... maar daar rust een vloek op...
"Borgarvirki" was de volgende locatie waar we halt hielden.
Het is een voor-middeleeuwse viking-burcht die, rondom, gevormd wordt door (natuurlijke) basaltkolommen van 10 à 15 meter hoog. Waarom/waarvoor ze gebruikt werd, is niet duidelijk.
We waren er al in 2007, maar hadden toen enkel aan de "binnenkant" (foto 2) rondgekeken. We wisten ondertussen dat we ook even aan de buitenkant moesten gaan kijken om daar de mooie basaltkolommen te zien... waar we dus mee startten... en wat Ine een flinke bloeduitstorting op haar scheenbeen bezorgde omdat ze uitgleed over een gladde steen...
Met Borgarvirki waren we ook terug op het schiereiland Vatnsnes terecht gekomen... waar we de dag voordien al naar draak "Hvítserkur" waren geweest... en waar we nu toch ook even moesten stoppen. Het water stond ditmaal veel hoger dan 's zondags en het was véél bewolkter dan die mooie zonnige zondag...
Vanuit Hvítserkur reden we richting het noorden van Vatnsnes en reden zo de kustlijn van het schiereiland rond. We stopten nog aan Illugastaðir, een boerderij langs de kust met een zeehondenkolonie. We zagen er geen zeehonden, maar wel heel veel vogels: allerlei eenden, agressieve sterns en goudplevieren. We wandelden er wat rond en waren net op tijd terug aan de auto alvorens het begon te regenen.
Door het slechte weer, en ook het tijdstip ondertussen, schrapten we de wandelingen die we onderweg mogelijk zouden kunnen doen. Terwijl we de Westfjorden binnen reden, was het weer immers werkelijk heel erg slecht: regen, felle wind, mist, lage wolken... de bergpas over de gravelweg die we moesten kruisen, was echt een uitdaging (foto 3).
Ongeveer waar de fjord "Kollafjörður" samenvloeit met de grote fjord "Steingrímsfjörður" staan twee versteende trollen... ondanks de regen, moesten we die natuurlijk wél even bekijken... maar van een afstand... vanop beklijf, niet van af het strand...
Die twee trollen zijn te laat gaan schuilen toen ze bezig waren met graven om de Westfjorden te scheiden van de rest van IJsland. Ook hun vriendin Kerling, die we enkele dagen later in Drangsnes zouden zien, slaagde er niet in om van de Westfjorden een eiland te maken.
In Hólmavík, het grootste "stadje" van het "Strandir"-gebied (het gebied dat we gingen verkennen, het oosten van de Westfjorden), hadden we ons guesthouse "Steinhúsið" vrij snel gevonden... maar duurde het even vooraleer we er binnen geraakten... We moesten de beheerder bellen om de code van het sleutelkastje te krijgen om binnen te kunnen... wat niet zo prettig was in de gietende regen... maar enfin...
We deelden het guesthouse die avond met een Duits gezin met twee jonge kinderen, die gelukkig rustig waren en vroeg gingen slapen ;o)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten