Vervolg zondag 21 juni 2020

Nadat we negatief testten op COVID-19 en dit vierden met lekkers deden we boodschappen voor de daarop volgende week. Aangezien uiteten in IJsland echt erg duur is, koken we er liever zelf...

Het boodschappen doen op zich was een erg vreemde ervaring... na drie maanden boodschappen doen met COVID-19-maatregelen ging het er in de IJslandse supermarkt "gewoon" aan toe... We waren dit duidelijk niet meer gewoon! We ontsmetten fijn onze kar en probeerden afstand te houden van de IJslanders... maar dat was niet gemakkelijk... Hoe snel dat je dat COVID-boodschappen-doen eigenlijk niet gewoon bent, zeg!

Vanuit Borgarnes, waar we iets aten en boodschappen deden, vervolgden we onze weg naar het noorden. We stopten even aan de ryoliet-berg "Baula", een grote kegelvormige, kleurige berg (foto 1). Als we niet hadden moeten wachten op onze testresultaten en/of eerder op weg waren gegaan, hadden we er een wandeling kunnen maken, maar nu bleef het bij enkele foto's nemen. Bij de grote trollakirkja deden we hetzelfde: even stoppen om foto's te maken van deze "trollenkerk". Voordat de trollen en ogers verder noordwaarts trokken, omdat er steeds meer mensen op IJsland aankwamen, maakten zij gebruik van deze "kerk". 

Daarna reden we, op het schiereilandje Vatnsnes, naar de versteende draak "Hvítserkur" (foto 2). Tijdens onze eerste IJslandreis (2007) waren we er al geweest, maar hadden we, achteraf bekeken, veel te veel aandacht gehad voor de zeehondjes die er toen rondzwommen in plaats van de prachtige basalten 15-meter-hoge rots die dicht bij het strand met zijn (met betonverstevigde) poten in de Atlantische Oceaan staat. Doordat het laag water was, konden we tot vrij dicht bij Hvítserkur komen... al was het tot daar wandelen, in eerste instantie, een uitdaging... We wilden namelijk, in eerste instantie dus, langs de waterlijn wandelen, maar de Noordse sterns die daar hun nesten (en territoria) in de duinen hadden, vielen ons dusdanig brutaal en continu aan dat we een andere route moesten kiezen... jezus, echte agressievelingen die beesten! Ze vliegen echt, al krijsend, tot vlak boven je hoofd... tijdens de rest van de reis hadden we vaker het "geluk" om hun aanvallen mee te maken...

De weg naar Hvítserkur, een gravelweg, was in ieder geval al heel veel verbeterd op die 13 jaar tijd! In 2007 was het de ene put en steen na de andere en duurde het enorm lang vooraleer we er geraakten. Nu konden we er vrij goed doorrijden en haalden we zelfs bijna steeds de maximumsnelheid voor op zo'n gravelweg, namelijk 80 km/uur. In 2007 logeerden we op enkele honderden meters van Hvítserkur, in Hostel Ósar, maar dat was nu (nog) dicht, waarschijnlijk als gevolg van COVID-19.

Ditmaal sliepen we in guesthouse Brekkukot, een paardenfokkerij bij Blönduós.

's Avonds zaten we nog even buiten. Zolang je uit de wind kon blijven, was het best aangenaam in het IJslands zonnetje... dat altijd véél warmer voelt dan het in feite is...