Dag 9 door Portugal

Onze laatste dag in Portugal, zondag 15 maart 2020, startte in het kuststadje waar we overnacht hadden, Sines. Het was fris en zwaar bewolkt. We wandelden eerste langs het kasteel. Hier staan momenteel enkel nog wat muren, met kantelen, van recht. Met zicht op de haven staat, aan die stadsmuren en de kerk Igreja de São Salvador, een groot standbeeld van Vasco da Gama (foto 1).

Vasco da Gama (1469-1524) werd geboren in Sines. Hij was een Portugese ontdekkingsreiziger en de leider van de eerste expeditie van Portugal naar India.

Nadat we door het oude stadsgedeelte van Sines wandelden, waar niet zo veel te zien was, liepen we nog richting het Centro de Artes... een blokkendoos van roze marmerblokken... te modern voor ons...

Nadien reden we steeds meer naar het noorden. Een eerste stopplaats was Santiago do Cacém. Daar wandelden we bijna volledig rond de heuvel waarop het middeleeuwse tempeliers-kasteel ligt. Vanop die weg hadden we een mooi zicht op het kasteel, maar ook, aan de andere kant, op de omgeving... met veel pijnbomen.

Het volgende stadje dat we bezochten was Grândola... ondertussen was de zon weer van de partij... In Grândola was niks te zien, maar het is de plaats uit het nummer "Grândola, Vila Morena" (naar het lied)... een lied dat de verbondenheid van de burgers van Grândola bezingt. Grândola is de plaats waar de Anjerrevolutie op 25 april 1974 startte. Het gedenkteken, in Azulejos, zagen we ook niet (info). Het staat op een toegangsweg naar het stadje, maar wij reden er niet langs naar 'binnen', maar ook niet langs naar 'buiten'.

In Carrasqueira maakten we een wandeling door het dorpje. Het dorpje is nog een authentiek vissersdorpje, lazen we op voorhand. Het haventje, met dunne houten palen als aanlegsteigers, vonden we niet. Waarschijnlijk liepen we niet ver genoeg door toen we naar de waadvogels in een moerasje aan het kijken waren.

Wat we wél zagen, waren zes authentieke vissershuisjes (foto 2). Deze huisjes zijn opgetrokken uit hout, maar hebben enkel een houten 'skelet'. Ze hebben muren en daken vervaardigt uit... riet... inderdaad riet... bijzonder...

Toen we weer verder reden, passeerden we boomgaarden met pijnbomen, niet zo heel bijzonder, maar deze stonden in duinzand... ook bijzonder...

Verder naar het noorden en ietsje van de kust zagen we weer heel veel ooievaars. We reden langs grote velden met gewassen, rijst ed. We reden ook een einde met de brede rivier Rio Sado mee.

In Alcácer do Sal wandelden we wat rond in de buurt van de pousada. De pousada ligt er in het castelo/kasteel. Iets lager dan het kasteel ligt een kerkje. Dit was, als gevolg van de COVID-19-maatregelen gesloten, net als vele gebouwen en musea.
In het dorp zijn resten van bebouwing uit verschillende tijden, van het neolithicum tot de middeleeuwen, gevonden. Bij de pousada liggen gedeelten van een Romeins forum uit de 1e eeuw voor Chr. bloot.

Setúbal was onze laatste stopplaats alvorens onze huurauto in te leveren. We gingen hier naar toe om de Convento de Jesus te zien... maar dat ging niet... Het hele plein rondom het klooster was opgebroken en met ondoorzichtige hekken afgezet... pech dus...

Aangezien we nog meer dan anderhalf uur aan tijd moesten 'doden', wandelden we wat rond. We zagen nu ook "hamsterende" Portugezen die in rijen aan supermarkten aanschoven... om vaak véél toiletpapier te kopen...

Op de "Praça do Bocage" (foto 3), het centrale plein van Setúbal, bleven we vrij lang in het zonnetje zitten op een terrasje... met enkele limonadas... en gebakjes... in de zon was het in eerste instantie erg fijn en warm zitten. Op een gegeven moment begon het echter wat fris te waaien.

Setúbal is de vierde stad van Portugal. De stad ligt aan de noordkant van het estuarium van de rivier de Sado. Het is de derde zeehaven van het land met een belangrijke scheepsbouwindustrie.

Vanuit Setúbal was het nog een kleine 50 km tot Prior Velho, het dorpje vlak buiten Lissabon waar het kantoor van onze autoverhuurmaatschappij lag. Om er te geraken moesten we, net zoals de allereerste dag van onze reis, de Vasco da Gamabrug over de Taag over.

We leverden onze auto wat vuiler, maar zonder extra krassen en deuken in en wachtten op ons transport naar de luchthaven.

Het weer in Lissabon was serieus bewolkt en ook veel kouder dan in Setúbal en de stadjes die we daarvoor bezochten... er ging al een extra truitje aan terwijl we wachtten op het busje naar de luchthaven.

In alle Europese luchthavens waren veel vluchten afgelast of vertraagd. Onze vlucht was ook vertraagd, maar uiteindelijk maar zo'n 45 minuten. De luchthaven was behoorlijk 'leeg'. Velen liepen rond met mondmaskers en plastieken handschoenen. Ook in ons vliegtuig, dat toch nog - tegen onze eigen verwachtingen in - volledig vol zat, zaten er veel met maskertjes en handschoenen. Bij het heenvliegen hadden we koekjes en een drankje gekregen van de bemanning van de TAP-vlucht... Nu, met de COVID-19, was dit er niet, al konden we om drinken gaan vragen...

Het was al even na middernacht toen we onze bagage hadden en weer in onze eigen auto stapten... en een mooie reis afsloten.

Ondertussen zijn we alweer drie weken thuis.
Met die "lock down" is het moeilijk te zeggen of dit snel omgegaan is, of niet...