Van Alentejo naar Algarve

Op woensdag 11 maart jl., onze vijfde dag in Zuid-Portugal, verlieten we Beja, waar we twee nachten overnacht hadden.

Na een 40-tal kilometer kwamen we aan in het "Centro de Educação Ambiental de Vale Gonçalinho" in Castro Verde, onze eerste bestemming van die dag. 

Dit Centro de Educação Ambiental de Vale Gonçalinho ligt in een uitgestrekte laagvlakte in de Alentejo en wordt ook aangeduid met de naam “Campo Branco”. Er staan nauwelijks bomen want in het gebied worden voornamelijk granen verbouwd. Om de landbouwactiviteiten op goede wijze met het behoud van de natuur en de vogelsoorten te combineren, heeft de “Liga de Protecção da Natureza” (Liga voor de Natuurbescherming) een programma ontwikkeld, genaamd “Duurzaam Castro Verde”. In een gebied van 1.700 hectare is het nu verboden te jagen en er wordt er landbouw bedreven op traditionele wijze, met diep respect voor de natuur. Dit initiatief zorgt ervoor dat de regio van Castro Verde één van de beste locaties in Portugal is voor het observeren van vogels. Er worden regelmatig vogels gezien die wereldwijd beschermd worden, zoals trappen, kleine torenvalken en kleine trappen. Ook zijn er veel buizerds, kiekendieven, goudplevieren, kieviten en kraanvogels te vinden.

In het gebied, een steppe, is een wandellus van 3 km uitgestippeld. We hebben geprobeerd deze te wandelen (foto 1), maar ergens hield de bewegwijzering op... en zoals we dachten dat het pad liep, vervolgen, deden we niet omdat we dit niet echt "durfden" omdat het beschermd gebied is (stel dat we het verkeerd hadden en iets zouden kapot lopen) en ook omdat er zo veel koeien liepen... Onze heen-en-weer-route zal daarom iets langer dan drie kilometer lang geweest zijn.

Veel vogels zagen we echter niet. Het was eigenlijk al te laat op de ochtend (10u) en te laat op het jaar voor de overwinteraars. Toen we op vakantie vertrokken hadden we al gelezen dat de kraanvogels al over België trokken, dus die waren niet meer in hun overwintergebied (o.a. het Iberisch schiereiland).

Tijdens de volgende kilometers, een kleine 100-tal, kruisten we de provinciegrens tussen Alentejo en Algarve.
We reden hierna door de Serra de Monchique (foto 2). Het was er echt heel mooi, maar spijtig genoeg konden we eigenlijk nergens stoppen om eens goed rond te kijken (op deze éne plaats waar de foto gemaakt werd na). Om te gaan wandelen, hadden we sowieso geen tijd.

In het stadje Monchique aangekomen, was het meteen duidelijk dat het in de Algarve véél toeristischer was dan in het binnenland van Alentejo. We dronken en aten iets kleins op een terras, wat al meteen veel meer kostte dan op de voorgaande terrassen waar we zaten, en we wandelden wat door het stadscentrum van het bergstadje.

Vanuit Monchique reden we dan in één keer door naar Sagres. We kozen hiervoor de weg langs de duinen van zuidwest-Portugal.

In Sagres reden we meteen door naar onze pousada, Pousada do Infante, waar we drie nachten zouden overnachten.

De pousada is genoemd naar de "infante", een adelijke titel voor een kind van de heerser, Hendrik de Zeevaarder. Deze was zelf geen grote zeevaarder, maar maakte, door zijn financiën, wel veel zendingen en zeereizen mogelijk.

Nadat we incheckten en even op ons terras van de zon genoten, trokken we naar de "hoofdstraat" van Sagres. We wilden nog iets gaan drinken en Ine wilde ook nog een T-shirtje bijkopen. Ze had namelijk te weinig T-shirts meegenomen. De weersvoorspellingen waren warmer uitgedraaid, maar de voorspelde temperaturen rond de 20°C voelden ook veel warmer aan dan dat... Zoals jullie weten wil Ine geen kleding dragen die onder slechte werkomstandigheden en/of door kinderen gemaakt werden. Ze kan dus niet 'zomaar' overal kleren kopen. Gelukkig hadden ze in het enige kledingwinkeltje dat we tegen kwamen Fair Wear én vond Ine er een T-shirtje dat ze ook nog mooi vond... wat een geluk, dus!

Nadien gingen we ons klaarmaken voor het avondeten. Op ons terras werd het, eens de zon weg (foto 3), al heel snel héél fris.

Bij het inchecken, hadden we (zoals iedereen) een voucher voor een gratis fles wijn tijdens een lunch of dinner is het restaurant van de pousada gekregen. Aangezien Ine geen wijn/alcohol drinkt, zou Johan dus een hele fles krijgen. Aangezien hij die niet op één avond zou leeg drinken (zoveel drinkt Johan immers niet), besloten we om de eerste avond van ons verblijf al naar het restaurant te gaan. Johan zou dan voor de volgende avonden ook een wijntje hebben voor op het balkon.

Het eten in het restaurant was echt heel erg goed!

...en ja, ze vonden het vreemd dat Ine geen wijn dronk... en dat we na het eten vroegen om de kurk om de wijn naar onze kamer te nemen... ach ja...