Ondertussen zijn we bij ons verhaal over vrijdag 13 maart 2020 jl. gekomen... in België werden er op dat moment al heel wat "corona-maatregelen" getroffen. In Portugal merkten we hieren daar ook wel wat op, maar omdat we geen Portugees nieuws keken, ging toch ook veel aan ons voorbij...
Vanop dat bijna meest westelijke puntje van het Europese vasteland, de Pousada do Infante van Sagres, waar we onze tweede overnachting in de Algarve hadden doorgebracht, reden we tot halverwege de westkust van Portugal, tot Albufeira.
Albufeira is een bekende toeristische bestemming aan de Portugese Zuidkust. De buitenwijken zijn in feite gelijk aan allerlei hotels en toeristenappartementen. Het oude stadscentrum is wel, qua gebouwen, authentiek gebleven. De véle toeristische, souvenierswinkels verpesten dat uitzicht en die sfeer wel enorm. We wandelden wat rond en probeerden voornamelijk straatjes te vinden waarin geen toeristen waren... en dat lukte (zie foto 1)...
We liepen ook richting de zee, maar daalden niet af naar het strand. We genoten enkel van het uitzicht,
...en een terrasje dat deden we natuurlijk ook weer... Of we in Albufeira ook een gebeakje bij onze koffie namen, weten we al niet meer, maar tijdens onze 9 dagen in Portugal snoepten we redelijk vaak van de lekkere Portugese patisserie (bijvoorbeeld: queijada, bolo de arroz, sericaia, Pão de rala)
Vervolgens reden we het centrum van Albufeira uit en gingen op zoek...
...op zoek naar de rode kalkrotsen langs het strand "Praia da Falésia". Het duurde even alvorens de locatie vonden met de auto en vervolgens moesten we nog een flinke, fijne strandwandeling maken tot we bij de locatie van foto 2 waren... Bijzonder... en wij, wij 'pakten' er ook flink wat kleur.
De rotsen langs de kust van Albufeira nemen geleidelijk aan een andere kleur dan donkergrijs aan. Aan de Praia da Falésia worden de rotsen okerkleurig en nadien donkerrood. Hier heeft leem zich met mosselen en kalksteen vermengd tot een dieprood afzettingsgesteente. De rotsen zijn zo'n 20 meter hoog en contrasteren mooi met het strand en de blauwe zee.
Het strand is er niet "geel" maar rozig doordat het zich vermengd heeft met het rode zand en stof van de rotsen.
Na de strandwandeling was het alweer tijd om terug richting de zuidwestpunt van Portugal te rijden...
Onderweg, alweer bijna bij Sagres, stopten we aan de Forte de São Luís de Almádena.
Het "Forte de São Luís de Almádena" is een kasteel uit 1632. Als gevolg van de aardbeving van 1755 voor de kust, met een kracht van 9 op de schaal van Richter, (info) werd het grotendeels verwoest.
Als laatste bezochten we de moerassen van Budens (foto 3). Spijtig genoeg gingen de aanwezige vogels vliegen toen we naderden.
's Avonds gingen we eens niet in een restaurant eten, maar in een café/taverne in Sagres. We wilden eens niet zo véél eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten