De toekomst van België volgens Peter Mertens

Hierboven zie je een interview van Peter Mertens (voorzitter PVDA) met Newsweek België over de toekomst van ons land. 

Enkele uittreksels:

*De verrassing van 26 mei*

Ik herinner mij die verkiezingsavond heel goed. We hebben die overwinning eigenlijk geboekt in de drie delen van het land. En tot dan toe werden wij niet te veel uitgenodigd door de traditionele pers.
Die avond zelf was er nog een groot voorzittersdebat in het Vlaams Parlement en er was geen pupiter voor mij voorzien. Maar uiteindelijk heeft de VRT dan de pupiter van Phara de Aguirre, die iets breder was dan de pupiter van al die anderen, moeten verschuiven en ben ik toch nog kunnen aanschuiven. Typeert een beetje wat er gebeurd was.

*Unité - Eenheid*

Ik denk dat Belgique à papa, het Belgisch establishment, het Belgisch systeem, nu afstervende is en op twee manieren onder vuur ligt. Je kunt dat op twee manieren remediëren, denk ik. (…) Ofwel zeg je: ‘We gaan nu het land naar 2024 toe naar de exit leiden’, naar een soort Vlaamse onafhankelijkheid, een soort Fernand Huts-republiek. Dat gaat massaal veel geld kosten, maar er zit een bepaalde logica in. Dus dat is wat N-VA en Vlaams Belang voorstellen.’

‘Ofwel zeg je: Oké, we moeten dit land hertimmeren. We moeten naar één federale kieskring, we moeten een aantal materies terug herfederaliseren. Het is absurd om vier ministers van klimaat te hebben die dan ruzie maken over een land dat nauwelijks een erwt groot is op de wereldbol. Laten we dat gewoon terug herfederaliseren. Net hetzelfde rond energie of mobiliteit. We hebben vier ministers van mobiliteit en die staan alle vier in de file. Absurd is dat. Dus dan heb je een nieuw soort 21ste-eeuws federalisme nodig. Waarbij ook de politieke zelfbediening, die absurd hoge partijfinanciering, waarbij je dat allemaal aan banden legt.’

*Tegen het Vals Belang*

Ik ken het Vlaams Belang toch nog veel meer van de partij van de havenbaronnen. Ik merk ook dat mensen als meneer De Winter het heel moeilijk hebben om vakbonden, de arbeidersstrijd, enzovoort, pensioenen te verdedigen als thema’s. Meneer Van Grieken probeert nu die verandering door te voeren naar het model van Marine Le Pen. Maar je ziet in de Kamer en ook in het Vlaams Parlement dat rond essentiële wetgeving zij blijven stemmen voor het establishment. Zij blijven stemmen om bijvoorbeeld de royale uittredingsvergoedingen voor parlementsleden niet af te schaffen hier. Zij blijven stemmen om de pensioenleeftijd te verhogen in de Kamer. En niet naar 65 jaar te gaan.’

*Een partij niet zoals de anderen*

‘Wij zijn op zich bereid om coalities aan te gaan, want dat is de meer fundamentele vraag. En ik besef heel goed dat dat betekent dat je op een aantal punten compromissen zult moeten sluiten. Compromissen, ja.’
‘Maar natuurlijk niet om geen breuk te maken met twintig jaar neoliberalisme. Daar zijn we heel duidelijk in. Wij gaan niet een sp.a-bis worden, wij hebben daar geen enkele ambitie voor. Wij willen echt een authentiek linkse volkspartij worden.’

Wij doen aan politiek om zaken te veranderen. Ik geloof ook wel echt dat de druk van onderuit en het mobiliseren van mensen rond thema’s ook even hard verandering afdwingt, maar daar zullen we het seffens over hebben.

De essentie van de partij zoals wij nu zijn, in deze fase, is een anti-establishmentpartij die zweept en die van onderuit thema’s op de agenda zet.’

‘Ik herinner mij heel goed dat wij twee jaar geleden in Bredene op ons jaarlijkse feest voor tienduizend mensen de campagne voor 1.500 euro nettopensioen hebben afgekondigd. En dat toen iedereen in de politieke wereld unisono zei: ‘Wat een zot idee’.’
Nu ligt het op tafel bij iedereen en dan denk ik: ‘Oké, de geesten rijpen’.

Wordt dat elke maandagochtend gezegd op de fractievergaderingen in een groepskreet: ‘We zijn niet deel van het establishment?’
‘Uiteraard. En dinsdag, woensdag en donderdag. Dat wordt elke ochtend gezegd.’ (lacht) Wij maken hier geen deel van uit. Heel belangrijk. Maar nog belangrijker is dat de mensen genoeg op het terrein zijn. Dus als er sociale acties zijn moeten we erbij zijn.

Bijvoorbeeld, een van de belangrijkste punten van vorig jaar voor ons was ook die goedkeuring van het noodfonds in de zorg. Daar was ik heel blij om. We hebben kunnen zorgen voor 400 miljoen euro extra zorgen, dankzij een amendement op de begroting. Dat is toen goedgekeurd.’
‘Maar dan zeggen wij erbij: ’Wij willen dat onze parlementsleden en onze parlementaire medewerkers zelf naar zorginstellingen gaan’. Het gaat niet alleen over die tekstjes en cijfers: hoor nu zelf eens welke handen er tekort zijn? Hoe het eraan toe gaat op een RVT, een instelling? Ga op het terrein, verlies dat contact niet. Want daar doen we het voor.’
‘Dat zijn maatregelen die wij nemen met onze parlementsleden. En dan zijn die mensen hier niet in de parlementaire gangen, maar zijn die in heel het land. En dan horen die in Luik, in Brussel, in Antwerpen, in Gent in de zorginstellingen dat die bekommernissen hetzelfde zijn. Dat is geen Vlaams-Waalse tegenstelling. Het is een tegenstelling van te weinig personeel en te weinig investeringen.’