04 juni 2019

Van de werkvloer naar het Parlement...

Een vurig interview met PVDA-verkozenen Nadia Moscufo en Maria Vindevoghel in HUMO. Arbeidsters. Vakbondsvrouwen. “Van de werkvloer naar het Parlement.” Een must-read! Enkele citaten :
👉 "We zijn geen softies, hè (lacht). Maar we blijven niet hangen in woede, we maken een heldere analyse van wat er fout loopt. Die analyse luidt: we kunnen zo niet verder. Nooit waren er zoveel miljonairs en miljardairs – met hoeveel zijn ze niet? – en tegelijk was er nooit zoveel armoede. Vandaar onze maatschappijvisie: we moeten naar boven meppen, en niet naar beneden stampen."
👉 “Wij komen zelf uit de arbeidersklasse die de rijkdom van die multinationals produceert. Daarom vechten wij voor een betere herverdeling”
👉 "Toen ik indertijd begon te werken, kreeg ik na zes maanden al een contract van onbepaalde duur en na vijf jaar kreeg ik als poetsvrouw een bediendecontract. Tegenwoordig gaat het de omgekeerde richting uit: vaste contracten worden vervangen door freelancers of uitzendkrachten, om de winst te maximaliseren. En ze komen ermee weg ook, terwijl ze amper twee procent belasting betalen. Ik vind: de miljonairs hebben óók het recht om belastingen te betalen."
👉 "Het is ongelofelijk wat de werkgevers zich mogen veroorloven. In Sart ken ik een callcenter waar mensen tijdens de werkuren niet naar het toilet kunnen gaan, omdat ze tot op de seconde worden gechronometreerd. Dat soort praktijken wordt beschermd door beslissingen die in het parlement zijn genomen. Ze doen cadeaus aan de werkgevers, die alleen maar geïnteresseerd zijn in het verhogen van de productiviteit: hun logica is de onze niet. Dáár gaat het over, en daarom hebben we meer arbeiders nodig in het halfrond."
👉 "Bij het faillissement van Sabena zijn we in de steek gelaten door alle politici. Ik heb er in die dagen nooit één gezien, op die van de PVDA na: die stonden aan onze zijde. Altijd. Dat is het verschil met alle andere partijen. Overal waar de arbeiders strijd moeten leveren, duiken zij op."
👉 "Bij de partij hanteren we strenge principes: we dragen een deel van onze parlementaire wedde af en behouden min of meer hetzelfde loon als voordien. Dat wil zeggen: rond de tweeduizend euro, het mediane inkomen. Dat is nog altijd meer dan mijn ex-collega’s bij de Aldi verdienen."
👉 "Als je meer dan zesduizend euro per maand opstrijkt, verlies je alle realiteitsbesef. Dan vóél je het niet wanneer de btw op elektriciteit stijgt van 6 naar 21 procent. Vijftig euro meer of minder: dat doet er dan niet toe. Die mensen vinden dat iedereen langer moet werken, maar ze sturen zichzelf wel vroeger met pensioen. Ik heb me niet verkiesbaar gesteld om me te verrijken, ik wil de arbeiders dienen. Ik blijf leven zoals ik nu leef, ik woon in een volksbuurt in Molenbeek en ik blijf daar."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten