We gaan gemiddeld één à twee keer per maand naar een voorstelling in het theater. Dit kan een theaterstuk, maar ook een (neo-)klassiek concert of iets anders zijn. Bij het boeken van de voorstellingen (meestal in mei of juni voor het seizoen nadien) houden we zo veel als mogelijk is rekening met voldoende spreiding... maar soms is het al eens een periode drukker op "cultureel vlak"...
De afgelopen tijd hadden we opnieuw weer zo'n "drukke" periode...
21 maart: Atelier Bildraum
We zagen Atelier Bildraum in het cultuurcentrum van Hasselt. De voorstelling duurde slechts 30 minuten, wat toch wel erg kort was, maar was wel erg interessant, mooi en bijzonder...
Er stonden allerlei maquettes op het podium. Een fotografe maakte er foto's van die meteen geprojecteerd werden op de achterkant van het podium. Door middel van verzetten van meubeltjes in de maquettes, het gebruik maken van fotofilters, steeds nieuwe foto's, zand, rook enz. enz. werd een heel verhaal verteld...
Mooi!
Er stonden allerlei maquettes op het podium. Een fotografe maakte er foto's van die meteen geprojecteerd werden op de achterkant van het podium. Door middel van verzetten van meubeltjes in de maquettes, het gebruik maken van fotofilters, steeds nieuwe foto's, zand, rook enz. enz. werd een heel verhaal verteld...
Mooi!
25 maart: Till it's over
Ieder theaterseizoen zien we wel een voorstelling van theatergezelschap SKaGeN. Niet alles spreekt er ons van aan, maar hetgeen we uitkiezen, valt ons meestal erg goed mee...
net als "Till it's over" in C-mine.
Het publiek moest een gele, wegwerpoverall en blauwe schoenhoezen dragen en zat op het podium zelf. Het podium was een reproductie/interpretatie van het schilderij "Guernica" met daarop wat stoelen en, als stoelen gebruikte, plastieken tonnen. Het podium was een grote legpuzzel, waarvan Ine (en enkele anderen) één puzzelstuk meekreeg toen ze de zaal binnenging.
Het stuk dat opgevoerd werd, ging over burgeroorlog, de gevolgen daarvan, de wandaden, het beïnvloeden van anderen, de gruwelijkheden, de emoties en meer...
Het stuk was interactief. Ine rouwde bij twee graven en gooide wat verf op de graven. Johan schoot velen neer en hing een man op... en dat op slechts wat aandringen van de hoofdrolspeelster...
Het stuk was echt de moeite! Het maakte indruk op ons...
Het herinnerde ons, onder andere, aan de beelden en verhalen van de Joegoslavische burgeroorlog...
maar of iedereen die aanwezig was het stuk begreep, is nog de vraag...
net als "Till it's over" in C-mine.
Het publiek moest een gele, wegwerpoverall en blauwe schoenhoezen dragen en zat op het podium zelf. Het podium was een reproductie/interpretatie van het schilderij "Guernica" met daarop wat stoelen en, als stoelen gebruikte, plastieken tonnen. Het podium was een grote legpuzzel, waarvan Ine (en enkele anderen) één puzzelstuk meekreeg toen ze de zaal binnenging.
Het stuk dat opgevoerd werd, ging over burgeroorlog, de gevolgen daarvan, de wandaden, het beïnvloeden van anderen, de gruwelijkheden, de emoties en meer...
Het stuk was interactief. Ine rouwde bij twee graven en gooide wat verf op de graven. Johan schoot velen neer en hing een man op... en dat op slechts wat aandringen van de hoofdrolspeelster...
Het stuk was echt de moeite! Het maakte indruk op ons...
Het herinnerde ons, onder andere, aan de beelden en verhalen van de Joegoslavische burgeroorlog...
maar of iedereen die aanwezig was het stuk begreep, is nog de vraag...
1 april: Drarrie in de nacht
We hebben al vaak stukken gezien over het opgroeien van moslimjongeren, de vooroordelen die ze meemaken, de dromen die ze hebben, de mindere kansen die ze krijgen in onze maatschappij... ook "Drarrie in de nacht" ging hier over. Het stuk was goed, gevarieerd, grappig en had een onderliggend verhaal... zo hebben we het graag...
Ook deze zagen we in C-mine.
...en morgen, donderdag 4 april, hebben we opnieuw een voorstelling...
Johan heeft zelfs een heel drukke week met ook nog twee concerten en een avondwandeling met zijn wandelcollega's...
We hebben al vaak stukken gezien over het opgroeien van moslimjongeren, de vooroordelen die ze meemaken, de dromen die ze hebben, de mindere kansen die ze krijgen in onze maatschappij... ook "Drarrie in de nacht" ging hier over. Het stuk was goed, gevarieerd, grappig en had een onderliggend verhaal... zo hebben we het graag...
Ook deze zagen we in C-mine.
...en morgen, donderdag 4 april, hebben we opnieuw een voorstelling...
Johan heeft zelfs een heel drukke week met ook nog twee concerten en een avondwandeling met zijn wandelcollega's...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten