Plasencia & Nationaal Park Monfragüe (2)

We startten onze vierde vakantiedag in Extremadura in het stadje Plasencia, op 130 km van onze "basis" Zorita. Heel veel was er niet te zien in het stadje, maar het was toch de moeite om langs te rijden.

De stadsmuren, de gigantische, erg uitgewerkte kerk (foto 1), de klokkentoren van het stadhuis en dergelijke maakte het bezoekje waard. We namen er ook een "typisch Spaans ontbijt" in een 'churreria': Johan een "café solo" met een churros en Ine een "café con leche" met een stukje cake... maar vergat de naam ervan... Beide kostte dit... € 1,30...

Doordat we via Plasencia naar Nationaal Park Monfragüe reden, reden we ditmaal langs een andere weg het park binnen dan de dag voordien. Het weer was nog niet super, maar de regen van de dag voordien was er gelukkig niet meer.

Ditmaal deden we geen autorondrit zoals de dag voordien, maar gingen we wandelen in het nationaal park. We kozen de "ruta roja" (de rode wandeling) vanuit Villarreal de San Carlos.

Het dorpje Villarreal de San Carlos is één kort straatje groot, maar kreeg de naam "dorp van de koning" omdat koning Carlos III er bewakers onderbracht om de reizigers doorheen het desolate en gevaarlijke, door de aanwezigheid van rovers, gebied te beschermen.

Enfin, de wandelroute was 16 km lang en de moeilijkheidsgraad werd omschreven als 'matig'. We waren de dag voordien al in het dorpje geweest en hadden toen al uitgezocht waar we moesten vertrekken, dus ditmaal konden we er meteen aan beginnen.

De wandeling startte met een afdaling tot aan rivier de Taag, die we vervolgens over moesten steken over een bijzonder gehavende brug. We kozen ervoor om eerst de route onderaan de heuvels, de Sierra de Monfragüe, te nemen. Dit maakte dat we na een dik uurtje aan de "Salto del Gitano", de bekendste rots van het park (foto 1), kwamen. Doordat het een paar graden warmer was dan de dag voordien waren er ditmaal veel meer "actieve" gieren... en zagen we tientallen gieren in de lucht "zweven". We zagen ook een zwarte ooievaar die een nest aan het maken was.

Onze wandeling ging vanaf daar verder de heuvel op tot aan het kasteel, het Castillo de Monfragüe. De gieren "vlogen" er heen en weer over onze hoofden. Vele gieren hadden hun bek vol takjes om een nest mee te gaan bouwen. Bovenop de heuvel, aan het kasteel, konden we veel gieren van heel dichtbij zien. Johan kon, met zijn telelens, verschillende mooie foto's maken van de grote beesten.

Toen we terug naar beneden gingen, begon het even, maar gelukkig maar enkele minuten, te regenen. We daalden doorheen oude dehesas (foto 3) naar beneden...

...om vervolgens de berg/heuvel "Monfragüe" op te "klimmen"... dat was een serieuze inspanning!

Gelukkig moesten we niet helemaal tot aan de top (513 meter boven zeespiegel) en konden we nadien een héle tijd dalen... 

...tot we weer bij de Taag uitkwamen...

...en weer moesten stijgen, maar vergeleken met die klim op de Monfragüe was dat niks, tot in Villarreal de San Carlos...

De wandeling was echt erg mooi!

We hadden op voorhand "bedacht" hoe we het avondeten zouden regelen... Omdat we toch wel goed gewandeld zouden hebben en moe zouden zijn, hadden we voorzien dat we geen zin zouden hebben om tot 20u te wachten met eten... en hadden we beslist die avond diepvriespizza's te eten...