Schreeuw het van de daken! Hang het aan de grootste klok.
Voor mijn zoon Janosch is er een Persoonlijk Assistentiebudget* aangevraagd op 11 december 2009. Hij was toen 4 jaar oud. 2 weken geleden vierde hij zijn 14de verjaardag. Dat betekent dat we eind 2019 afstevenen op 10 jaar op de wachtlijst. Janosch viert graag verjaardagen maar dit nakend jubileum smaakt toch wel bijzonder wrang. Na het zoveelste bericht dat Janosch, wegens te weinig budget, ook in 2019 alweer uit de boot valt schreef ik een brief aan de bevoegde minister Jo Vandeurzen. Als antwoord kreeg ik de boodschap dat het antwoord wel even op zich zou kunnen laten wachten. Ik werd tevens bedankt voor mijn begrip. Onnodig te vermelden dat ik dit begrip niet langer kan opbrengen. Ik ben dan ook zo vrij om een oproep te doen om mijn brief aan minister Vandeurzen te helpen verspreiden. Hou u vooral niet in. U helpt er niet alleen Janosch mee maar nog zo’n slordige 1500 kinderen en jongeren die samen met hem op deze schandalige wachtlijst staan.
*Met een persoonlijk assistentiebudget (PAB) kunt u als persoon met een handicap assistentie organiseren en financieren voor thuis, op school of op het werk.
De brief:
Heist-op-den-Berg, 17 januari 2019
Betreft: aanvraag PAB Janosch Dupont, op de wachtlijst sinds 11 december 2009
Geachte Heer Vandeurzen,
Mag ik u langs deze weg vriendelijk, doch met aandrang, wijzen op een kleine fout. Een fout, hetzij in een brief, ons zopas toegestuurd vanuit de dienst Jongerenwelzijn, hetzij een fout op uw website.
We beginnen met de brief die we ontvingen en waarin we met grote vreugde konden lezen dat de criteria om een PAB te ontvangen zijn uitgebreid en dat je vanaf 2019 dus ook PAB kan ontvangen als je al lang op de wachtlijst staat. Jochei! Dat was mijn eerste reactie want mijn zoon prijkt ruim 9 jaar op deze vermaledijde wachtlijst. Helaas sloeg deze vreugde snel om in stomme verbazing toen ik in de volgende regel kon vernemen dat mijn zoon toch alweer uit de boot valt. Blijkbaar is 9 jaar niet lang. Ik geef toe,’lang’ is een relatief begrip: anderhalf uur wachten aan de operatiekamer wanneer je kind wordt geopereerd lijkt eindeloos veel langer dan het anderhalf uur durend concert van Kapitein Winokio waar Janosch zo van geniet. Tijd om uit te vissen hoe lang de ‘lang’ uit de brief dan wel nog zou kunnen duren.
Dat antwoord vond ik al snel terug op uw website: www.jovandeurzen.be. Ik citeer even het betreffende fragment: “Het persoonlijk assistentiebudget wordt zo toegankelijk voor 3 groepen: de meest acute situaties, de kinderen en jongeren die in een MFC verblijven met een vraag naar PAB en de kinderen en jongeren die langer dan 2 jaar wachten.”
Volgens u, onze bevoegde minister, is ‘lang’ is dus langer dan 2 jaar. Vermits 9 jaar, volgens mijn bescheiden mening deze termijn 4,5 keer overschrijdt kan ik niet anders dan vaststellen dat er ergens een fout is gebeurd: hetzij op uw website in uw definitie van ‘lang’, hetzij door de dienst Jongerenwelzijn die de data op het dossier van mijn zoon verkeerd geïnterpreteerd heeft.
Ik reken er dan ook op dat deze fout zo snel mogelijk wordt rechtgezet. Hopend u op een positieve manier van dienst te zijn geweest wacht ik geduldig op een al even positief antwoord van uwentwege.
Met vriendelijke groet,
Gert Dupont"
On-ge-loof-lijk, he!?
Vandeurzen is regelmatig op werkbezoek in de Nederlandse zorg geweest, onder andere bij Daelzicht, waar Ine 8 jaar werkte... Hij heeft echter niet het juiste gekopieerd uit Nederland... en hij leerde in ieder geval niet van hetgeen er in Nederland verkeerd liep...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten