Eigenlijk was het plan om donderdagochtend 6 december '18 in Fiskebøl de ferry naar Melbu te nemen en dan via die kustweg terug naar Harstad te rijden. Zo zouden we een andere route rijden dan dat we afgelopen zaterdag richting Lofoten gereden waren... maar dat ging dus anders.
Omdat we om 10u30 de ferry wilden nemen, we alle bagage weer mee moesten nemen, we daarvoor toch zo'n 33 km over bochtige wegen moesten rijden en we ons niet wilden haasten, hadden we de wekker goed vroeg gezet... eigenlijk té vroeg. We hadden nadat we klaar waren met alles eigenlijk nog een uurtje in onze rorbu kunnen blijven alvorens richting ferry te rijden. Omdat het serieus gesneeuwd had en serieus bleef sneeuwen, wilde Ine echter toch op tijd vertrekken. Misschien lagen de wegen er glad, vettig en/of onvoorspelbaar bij en zouden we lang rijden over die 33 km...
...maar dat bleek nogal mee te vallen. "Onze" Kia Niro had banden met ijzeren pinnetjes in waardoor de auto veel grip had, maar ook de wegen waren niet echt glad, al lag er wel een hard laagje sneeuw op... Enfin, we waren één uur 45 minuten voor vertrek van de ferry in Fiskebøl... véél, véél te vroeg dus! Het was te koud om in de auto te wachten (rond 0°C) en gaan rondrijden had weinig zin omdat het nog donker was...
Dus pasten we onze plannen aan en reden we toch terug naar Harstad over het eiland (geen Lofoteneiland meer) Hinnøya, maar met een tussenstop/omweg/uitstapje naar Digermulen. Aangezien het ditmaal ook gesneeuwd had op de Lofoten was het uitzicht onderweg terug helemaal anders... en konden we zelfs de vergelijking maken, wat ook erg leuk was! Hoe ánders kan een landschap er toch uitzien!
De weg naar Digermulen was best glad, maar nog goed te doen... en doordat álles wit zag ook weer erg mooi. Aangezien we er bijna alleen reden, konden we rustig rijden en werden we dus niet steeds "opgejaagd" door een Noorse 'cowboy'.
Toen we in Digermulen probeerden om dichter bij het kerkje te raken, verstoorden we een moeder-eland en haar twee jongen bij het eten/rusten... dat er elanden zaten, wisten we en we hadden gehoopt dat we er zouden zien, maar dat dit midden in een dorp zou zijn, hadden we echt niet verwacht! De drie dieren gingen er meteen van door, maar toch konden we er nog snel een foto van maken (foto 1)! We hebben geen scherpe foto's van dichtbij, maar het zijn dan ook schuwe dieren... in ieder geval een serieus gelukje!
Toen we afgelopen zaterdag van Harstad naar de Lofoten reden, was het tot aan de Lofoten wit van de sneeuw. Ditmaal, op de terugweg, waren er stukken waar bijna geen sneeuw lag. Wij maakten ook wel iets grappigs mee: het sneeuwde erg hard... en dan ineens, als of de knop uitging, stopte het! Heel bizar, zo plots dat dat was!
Op een open veld/weide zagen we ook nog twee rendieren grazen. Om hen te fotograferen, beslopen we ze vanuit een bosje... Ze hadden het snel door, hoor, maar gelukkig zagen ze er geen gevaar in en bleven ze rustig grazen... en konden wij rustig fotograferen... wéér een gelukje!
Tegen de tijd dat we in Harstad aankwamen (zo'n 150 km van Svolvær, maar met ons tussenstopje in Digermulen 215 km later) was het weer zo goed als donker. Nadat we parkeerden, incheckten in het Thon Hotel en onze spullen op de kamer gezet hadden, trokken we Harstad centrum in. Dit stelde werkelijk niks voor... we dronken iets en Ine paste de vilten sloffen die ze eerder in Henningsvær zag in de etalage van een gesloten winkel... maar ze vielen tegen: doordat de zool niet van vilt was, waren ze zelfs koud vond Ine!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten