Ondanks de slechte weersvoorspellingen en de flinke verkoudheid van Ine gingen we gisteren toch wandelen. Het was al een hele poos geleden dat we dat nog deden, uitgezonderd op vakantie.
Uit onze collectie aan wandelkaarten kozen we de wandelkaart van Leut, een deelgemeente van Maasmechelen en onderdeel van het toeristische, grensoverschrijdende gebied "Rivierpark Maasvallei", uit. Omdat we al enige tijd niet gewandeld hadden en Ine dan "snel" last krijgt van haar rug (ondanks de wandelstokken) kozen we de oranje wandellus, een wandeling van 10,2 km volgens het informatiebord.
We maakten de wandeling in "wijzerzin" waardoor we al snel de bebouwde kom van Leut verlieten en tussen de velden liepen. We passeerden een zalmroze molen (foto 2), waarvan we achteraf lazen dat de molen "Nieuw Leven" heet. Ze was eigendom van de Gentse adellijke familie Vilain XIIII, waarvan we even later het kasteel (foto 3), "kasteel van Leut / Kasteel Vilain XIIII", voorbij liepen. Dit kasteel is een beetje een samenraapsel van allerlei stijlen, vonden we. Blijkbaar was er zaterdag nog een afscheidsfeest geweest omdat de huidige eigenaar het kasteel verkocht heeft. Na het kasteel liepen we richting de Maas (foto 4), die hier de grens met Nederland vormt. Ter hoogte van Leut ligt de gemeente Urmond aan de andere kant van de Maas. We liepen enkele kilometers langs de Maas af, op het wandelpad over Maasstenen. Voor de tijd van het jaar staat de Maas erg laag. Van de tijd dat Ine nog met het veerpont "Hoal Euver" de Maas overstak in Meeswijk (BE) - Berg aan de Maas (NL) om gaan te werken, herinnert Ine zich dat de Maas 's winters toch 1 à 1,5 meter hoger stond dan nu het geval is. Nadat we nadien een tijdje over de "Winterdijk", vanwaar de Maas zelfs niet meer te zien was, wandelden, "daalden" we af om een eindje langs de plassen van het Maasbempder greend te wandelen. Nadien liepen we dan terug de bebouwde kom van Leut in, waar onze wandeling eindigde waar ze begon, aan de "Kolendrager" en kerk van Leut (foto 5). De "Kolendrager" is een herdenkingsmonument voor het mijnverleden van Maasmechelen. Zij vervoerden vanuit Maasmechelen de kolen naar As via een spoorlijntje.
Het was een mooie, eenvoudige, gevarieerde wandeling... en gelukkig hielden we het, op letterlijk enkele druppels na, droog! Terwijl we nog iets dronken in Leut, begon het serieus te miezeren... zo'n gemiezer waar je, al wandelend, binnen no time doornat van bent...
Zo, ons voornemen om terug te gaan wandelen in het weekend is in ieder geval tijdens het laatste weekend van 2018 gelukt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten