Donderdag 27 september jl. werden we wakker in een supergroot bed van vijfsterrenhotel "Mepas", net buiten het centrum van Mostar... Eigenlijk had één van ons kunnen douchen terwijl de andere, meters verder, in bad had kunnen liggen... en dan had er nog een koppel tussen ons beiden in kunnen komen stijldansen... écht waar enorm groot was die badkamer! We maakten de vergelijking met de hotelkamer die we in Londen (Hotel Wardonia) nemen: deze badkamer was mogelijk gróter dan die hele hotelkamer is! Enfin, we profiteerden nog wat langer van de gratis parking van het hotel en trokken Mostar in om ditmaal de stad goed te verkennen. De avond voordien hadden we eigenlijk enkel echt aandacht gehad voor de "Stari Most", oftewel "oude brug" (foto 1).
Het oude stadsgedeelte werd na de oorlog vrij snel weer heropgebouwd, zoals ook de Stari Most die, althans de eerste versie, in 1566 gebouwd werd. Het oude stadscentrum is erg mooi, maar eigenlijk maar erg klein.
Lopen/stappen op die Stari Most is overigens niet gemakkelijk! De stenen zijn glad, maar er zit om de ongeveer halve meter ook steeds een verhoging/drempel (foto) op de brug... heel vreemd, heel moeilijk lopen. Zoals veel historische gebouwen in de stad is de brug opgebouwd uit tenelija-steen. Een kalksteensoort die in de buurt van Mostar wordt gewonnen.
Aan beide kanten van de brug staat een toren. De toren aan de noordoostkant heet de "Helebija", de toren aan de zuidwestkant heet de "Tara". In die Helebija gingen we naar een fototentoonstelling over Mostar en de Stari Most tijdens de burgeroorlog. De inkom was best prijzig, maar we wilden deze wel persé zien omdat we in 'Museum of Crimes Against Humanity and Genocide (1992-1995)' in Sarajevo ook veel over de oorlog in Mostar vernomen hadden. De fototentoonstelling liet weer enorm trieste, verschrikkelijke beelden zien.
Nadat we Mostar verlieten, reden we naar Blagaj. In deze gemeente bezochten we "Blagaj Tekke", een Derwisj-abdij tegen een bergflank gebouwd waaronder de rivier Buna ontspringt (foto 2). Deze bron zou de grootste karstbron van Europa. We konden met een bootje de grot in varen. Dit hebben we echter niet gedaan.
In de bijna 600 jaar oude abdij gingen we wel naar binnen. Alle kamers, op één na, zijn, mits blootsvoets, bedekkende kleding dragend en voor de vrouwen een hoofddoek dragend, toegankelijk voor publiek. De meeste worden, door moslims, gebruikt om te bidden. In de éne afgesloten kamer staan de tombes van belangrijke derwisjen (meer info).
Het was overigens opvallend warmer dan de afgelopen dagen en in de meer noordelijkere plaatsen waar we daarvoor waren.
Vanuit Blagaj reden we, slechts 30 km verderop, naar Stolac. Buiten het centrum stopten we bij "Radimlja", een grote vindplaats van 'stećci' (foto 3). De stećci, graftombes uit de middeleeuwen typisch voor de Joegoslavische gebieden, die we hier zagen, waren erg mooi: Er waren er veel die 'volledig' waren en veel met mooie gravures/reliëfs... zó mooi dat Ine, om foto's te maken, in de straal van één van de sproeiers liep... ach ja ;oP
Om te overnachten reden we naar rooms-katholiek bedevaartsoord Međugorje. Alvorens te gaan eten en slapen, liepen we ook wat rond in het centrum van de stad... dat was ook "bijzonder". Het was er enorm toeristisch (veel souvenierswinkeltjes met paternosters, mariabeelden en lege wijwaterflesjes) en best druk. Aan de hotels stonden veel bussen, uit heel Europa.
Er was een openluchtmisviering bezig aan de kerk. Hier was veel volk voor opgedaagd. Ook stonden er heel wat gelovigen te wachten om te kunnen gaan biechten... dit kon in verschillende talen en/of in een "hokje" of gewoon, een beetje weg van de wachtenden, op een stoel bij een priester...
Wij bekeken het allemaal rustig.
Maria zou er sinds 1981 dagelijks aan één jeugdige verschijnen op één van de heuvels rond de stad. Daar zijn we niet naar op zoek gegaan... Wij zijn immers al te oud voor Maria om aan te verschijnen... We vroegen ons ook af aan wie ze dan verschenen was die dag. Het leken namelijk allemaal gepensioneerden te zijn die in Međugorje samen gekomen waren...
De Rooms-Katholieke Kerk heeft overigens deze bedevaartplaats (nog?) niet erkend.
PS: Het Rooms-Katholieke geloof is het geloof van de (Bosnische) Kroaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten