Na een goed ontbijt tussen de daken van ontwakend Kotor, checkten we uit, brachten onze bagage naar de auto en gingen samen nog wat door de oude straatjes van Kotor wandelen.
We wandelden buiten de stadsmuren naar de derde toegangspoort van de stad. Dit stadsgedeelte hadden we allebei nog niet bezocht. We zijn blij dat we het ook nog gingen verkennen want in deze smalle straatjes was ook weer veel moois te zien! Verder toonde Ine Johan nog plekjes die hij zeker nog moest gezien hebben alvorens de stad te verlaten.
Tijdens het rijden naar onze volgende bestemming ontdekten we na een tijdje dat onze gps ons naar een andere locatie stuurde dan we wilde… altijd balen, maar ja… We zagen weer wat extra van Montenegro…
Toen we aan de laatste beklimming naar onze volgende bestemming, Nationaal Park Lovcen, startten, hadden we de pech dat er twee slakken voor ons reden: Tjonge jonge, hóé traag kan je een bergweg nemen! Oké, een haarspeldbocht moet je niet in vliegen, maar je moet toch minstens zorgen dat je er niet in stilvalt! Deze toeristen hadden blijkbaar ook nog nooit van de “regel” gehoord dat je snellere auto’s op een veilig stuk laat passeren…
Enfin, we geraakten er ook op deze manier. Door onze omweg was het al middag en aten we eerst iets alvorens verder omhoog te rijden. Echt gaan wandelen, konden we sowieso niet in dit nationaal park. De enige wandelwegen gaan ofwel de bergen op ofwel weer af… en daar hadden we sowieso de tijd niet voor.
Bovenop één van de bergtoppen van het nationaal park ligt een mausoleum, het mausoleum van Petar II Petrović Njegoš, ooit heerser van Montenegro. We reden er naar toe, maar bezochten het niet. Wij “beklommen” wél de bergtop waarin/-op het mausoleum ligt, om te genieten van het uitzicht… en wat een uitzicht!
Via Rijeka Crnojevica reden we vervolgens langs een kronkelig weggetje naar een volgend prachtige uitzicht, ditmaal op het Skadar-meer.
We wilden op hotel gaan aan het mooiste panoramapunt… maar dat hotel was duidelijk al even niet meer in gebruik… dus besloten we door te rijden naar de hoofdstad van Montenegro, Podgorica… Dat deden we niet om deze stad uitgebreid te verkennen, want hier is eigenlijk niets te zien, maar het zorgde er voor dat we ’s anderendaags weer wat minder kilometers moesten rijden…
We wandelden, voor het donker werd en we gingen eten, nog snel even naar de "Milleniumbrug". Podgorica hing vol fijn stof! Het nam je erg op je adem en het was er ongelooflijk benauwd... zo benauwd dat gewoon "in slaap vallen" zelfs een zwetende kwestie werd... en ja, er was wel airco maar daar worden we enkel verkouden van...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten