Voor woensdag 14 maart jl. stond een lange rit op ons rondreisprogramma. We moesten van Viñales, West-Cuba, naar Trinidad, Midden-Cuba, rijden, zo'n 500 km. We vertrokken dan ook zo vroeg als mogelijk: Ontbijten ging pas vanaf 7u, dus was het zo'n half 8 toen Ine achter het stuur van de Jimny kroop.
We hadden besloten om pas een eerste keer te stoppen vlak voor "Australia". Dit betekende dat we 330 km in één keer moesten rijden. Het grootste gedeelte hiervan was over de "autopista nacional", eerst de A-4, terug over Havana, daarna de A-1. Op deze autopista mag je 100km/uur rijden. Meestal ging dit ook, tenminste als je tussen de hobbels, bobbels en putten zigzagde. Aangezien het niet héél druk was, uitgezonderd in en rond Havana, ging dit zonder anderen te storen... als is Johan van mening dat Ine toch een paar keer gevaarlijke toeren deed...
Na een koffietje in het, zo bleek achteraf, verkeerde cafeetje (niet datgene uit de reisgids dat Johan wilde bezoeken), reden we tot in het kleine dorpje "Australia". Eigenlijk was Ine, bij de voorbereidingen van de reis, niet van plan geweest om er het museum te bezoeken. Maar doordat dit nog niet duidelijk was voor Johan toen hij aangesproken werd door de vriendelijke Cubaanse van het museum, bezochten we het museum toch... al was dat héél bijzonder omdat we een rondleiding, volledig in het Spaans, kregen... en neen, we hebben niet alles begrepen van wat deze Cubaanse vertelde... Gelukkig wees ze regelmatig naar foto's, kaarten en voorwerpen waardoor we er nog enigszins iets van konden maken... en die vrouw maar vertellen en vertellen... ;oD
Het museum, Museo Memorial Comandancia de las FAR (foto), is ondergebracht in een van de gebouwen van de voormalige suikerrietfabriek Central Australia (1904). Het gebouw ligt aan de toegang van "Varkensbaai". Het diende als hoofdbureau van Fidel Castro tijdens de invasie in de Varkensbaai.
Dit incident is de mislukte driedaagse invasie door Batista-aanhangers en bannelingen van 17 april 1961, gesteund door de Amerikaanse CIA. Fidel Castro was op Cuba in 1959 aan de macht gekomen. Deze invasie en het handelsembargo tegen Cuba moesten er (o.a.) voor zorgen dat het regime van Castro omvergeworpen werd. In oorsprong waren de invasieplannen veel grootser maar ze werden door Kennedy, die net president geworden was, afgezwakt.
De aanval werd afgeslagen waarna Castro en zijn bewind zich sterker gingen richten op de Sovjet-Unie en het communisme.
Er verloren 85 Cubanen het leven. Van het invasieleger werden er 200 gedood en zo'n 1200 gevangengenomen. Na 20 maanden werden zij vrijgelaten, nadat de VS 53 miljoen dollar aan Cuba hadden betaald voor voedsel en medicijnen.
PS: Het handelsembargo tegen Cuba werd begin 1961 al ingevoerd nadat Castro had opgeroepen tot revoluties in heel Latijns-Amerika en omdat zijn hervormingen in de Cubaanse landbouw de belangen van Amerikaanse bedrijven in de suiker- en grondstoffenindustrie schaadden.
Een volgende stopplaats was het kuststadje "Cienfuegos". Hier bezochten we het schiereilandje 'Punta Gorda' en de grote markt van het dorp.
Op Punta Gorda ging onze interesse voornamelijk uit naar "Palacio de Valle" (1917). Het paleis is voornamelijk Moors van stijl, wat uniek is in Cuba. In een van onze reisgidsen wordt het vergeleken met een roze bruidstaart... die vergelijking gaat eigenlijk goed op! We stopten ook nog voor twee andere paleizen op het schiereiland.
Het marktplein van Cienfuegos heet "Parque José Marti". De er rond gebouwde gebouwen werden aan het einde van de 19e, begin 20e eeuw gebouwd. In 2005 werd het er uitgeroepen tot UNESCO werelderfgoed.
De gebouwen rondom het plein/park zijn onder andere een kathedraal, een voormalig college, een theater en een paleis (het blauwe gebouw met torentje op de foto).
Toen we Cienfuegos uitreden, was het even zoeken om de weg richting Trinidad te vinden. Om naar Trinidad, 85 km verderop, te rijden moesten we eerst weer wat landinwaarts rijden. Na zo'n vijftig kilometer reden we ongeveer 25 km langs de kust afrijden...
...het wegdek was daar, zo dachten we in eerste instantie, erg vuil. Het leek wel of er een boer serieus wat hoopjes zand/modder geknoeid had op de weg. De sterke visgeur was ons ook opgevallen...
...op een gegeven moment werd ons echter duidelijk wat die "plekken" op de weg waren!
Het waren platgereden krabben!
Blijkbaar was het "krabbentrek" of zoiets!
De rode, gele en zwarte beestjes trokken vanuit de zee het binnenland in en staken daarvoor massaal, het was echt wel "massaal" te noemen, de weg over. De beestjes probeerden zich serieus te verweren met hun scharen, maar dat hielp natuurlijk niks... misschien wel bij de fietsers die we ietsjes daarvoor voorbijgestoken waren... We hebben tientallen krabbendoden op ons geweten...
Het was best een akelig gebeuren! Het kraakte verschrikkelijk als je er weer over één reed!
Deze krabbentrek is een jaarlijks 'gebeuren'. Na de eerste lenteregens trekken de krabben (soort: gecarcinidae), die in de bossen leven, naar de zee om er te paaien. Daarna trekken ze meteen terug die mangroves in... en dat terug naar hun woonplek trekken, hebben wij dus meegemaakt... Het naar zee trekken om te gaan paaien, gebeurt blijkbaar bij zonsop- en -ondergang.
...en blijkbaar gaan autobanden er wél door kapot! Gelukkig hadden wij dat niet, zeg! Stel je voor dat je daar op de weg staat met platte band en AL die krabben passeren! HORROR!
Nu we er meer over gelezen hebben, weten we ook dat het doodrijden ervan de populatie geen kwaad doet... dat verzacht toch al iets...
...en blijkbaar gaan autobanden er wél door kapot! Gelukkig hadden wij dat niet, zeg! Stel je voor dat je daar op de weg staat met platte band en AL die krabben passeren! HORROR!
Nu we er meer over gelezen hebben, weten we ook dat het doodrijden ervan de populatie geen kwaad doet... dat verzacht toch al iets...
Sommige jaren, bijvoorbeeld vorig jaar, zijn de aantallen krabben echt enorm groot. De hoeveelheid van in het filmpje hieronder zagen wij (gelukkig!) niet.
De krabben zouden overigens giftig zijn er worden niet gebruikt voor consumptie.
De krabben zouden overigens giftig zijn er worden niet gebruikt voor consumptie.
De laatste kilometers van de route naar Trinidad waren gelukkig "krabvrij", maar verliepen toch ook niet geheel naar wens... Het was immers niet gemakkelijk om ons hotel, Las Cuevas, te vinden: Het historische stadscentrum was namelijk afgesloten en het was niet helemaal duidelijk vanaf welke straat we Trinidad ingereden kwamen. Met ons plannetje in de reisgidsen waren we dus niks op dat moment!
Gelukkig wist een uiteindelijk toch nog vriendelijke Cubaanse parkeerwachter ons uit te leggen hoe we op een eenvoudige manier aan het hotel kwamen.
In het hotel kregen we een grote kamer toegewezen. In eerste instantie leek alles op-en-top... maar toen was de 'rioolputtekesgeur' nog niet opgedoken en hadden we nog niet door dat de badkamerdeur niet dicht bleef... maar ach ja... voor dat ene nachtje...
De voorbije dagen hadden we steeds "kamer met ontbijt" gehad. In dit hotel hadden we "half pension". Dat was eigenlijk wel wat stom, omdat we in dit hotel heel dicht bij het centrum, met veel restaurantjes, waren... Enfin, het werd ondertussen, als feedback, doorgegeven aan FOX.
We gingen zo vroeg als mogelijk was, half 7, eten en liepen nadien het historische stadscentrum van Trinidad in. In een reisgids lazen we dat Trinidad een "uiterst uitbundig" nachtleven heeft. Dit was duidelijk te merken aan de vele barretjes en gezellige restaurantjes!
De meeste huizen en gebouwen waren, zij het sober, verlicht. Dit maakte dat we die avond al een fijne en mooie wandeling konden maken door het oude stadscentrum. Dat we de ochtend nadien terug naar het centrum zouden moeten gaan, was ons die avond ook al duidelijk geworden!
Gelukkig wist een uiteindelijk toch nog vriendelijke Cubaanse parkeerwachter ons uit te leggen hoe we op een eenvoudige manier aan het hotel kwamen.
In het hotel kregen we een grote kamer toegewezen. In eerste instantie leek alles op-en-top... maar toen was de 'rioolputtekesgeur' nog niet opgedoken en hadden we nog niet door dat de badkamerdeur niet dicht bleef... maar ach ja... voor dat ene nachtje...
De voorbije dagen hadden we steeds "kamer met ontbijt" gehad. In dit hotel hadden we "half pension". Dat was eigenlijk wel wat stom, omdat we in dit hotel heel dicht bij het centrum, met veel restaurantjes, waren... Enfin, het werd ondertussen, als feedback, doorgegeven aan FOX.We gingen zo vroeg als mogelijk was, half 7, eten en liepen nadien het historische stadscentrum van Trinidad in. In een reisgids lazen we dat Trinidad een "uiterst uitbundig" nachtleven heeft. Dit was duidelijk te merken aan de vele barretjes en gezellige restaurantjes!
De meeste huizen en gebouwen waren, zij het sober, verlicht. Dit maakte dat we die avond al een fijne en mooie wandeling konden maken door het oude stadscentrum. Dat we de ochtend nadien terug naar het centrum zouden moeten gaan, was ons die avond ook al duidelijk geworden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten