Zaterdag 9 december, onze tweede dag van ons "weekendje weg" in Zeeland (NL) begon om 8 uur. Na een douche en het ontbijt gingen we eens horen wat ze aan de receptie te vertellen hadden over de gasklepproblemen van aan onze geboekte chalet. Hier werd ons verteld dat de klusjesman z'n best zou doen, maar dat de gasklep onder de chalet zat en dat er dus gegraven moest worden. Er werd ons beloofd dat we die dag nog telefoon gingen krijgen en we kregen alvast keycards voor de zespersoonschalet (zonder infrarood-sauna) waar we geslapen hadden... voor het geval dat er niets aan te doen was en we na het sluiten van de receptie pas in het vakantiepark zouden zijn... Tja, afwachten...
Voor deze dag stond een autoroute op het programma. We planden om het zuidelijke gedeelte van Noord-Zeeland te doen en dan te eindigen met het meest noordelijke gedeelte van Midden-Zeeland. Eens Kamperland uit reden we al de Oosterscheldekering (1986) op. Deze combinatie van o.a. drie grote/lange sluizen zijn onderdeel van de grote "Deltawerken" (1958-1997).
De Oosterscheldekering is de grootste afsluiting van het Deltaplan. In 1967 werden hiervoor de voorbereidingen gestart met de aanleg van de drie (werk)eilanden Roggenplaat, Neeltje Jans en Noordland. Er ontstonden drie stroomgeulen met een totale lengte van drie kilometer: de "Hammen", "Schaar van Roggenplaat" en "Roompot".
Op het werkeiland "Neeltje Jans" maakten we een wandeling tussen de (nep-)duinen en over het (nep-)strand (foto links) met zicht op vaargeul "Roompot". Het was fijn om te starten met een wandeling.
Onze autoroute bracht ons naar Zierikzee. De wandelroute die in onze reisgids over Nederland staat, was maar "pover". We besloten daarom om bij een VVV langs te gaan om daar eens te informeren of zij een interessantere wandelroute hadden... en die hadden ze...
Zierikzee staat vol met mooie oude gebouwen/gevels. Deze zijn vergelijkbaar met die van Middelburg, waar we 's vrijdags waren, maar Zierikzee vonden we toch nog mooier... en interessanter omdat er meer verhaal verteld werd bij de belangrijkste gebouwen... maar dat kan natuurlijk ook aan de wandelroute-uitleg liggen, natuurlijk. In Zierikzee zagen we ook twee bordjes die aangaven hoe hoog het water er stond bij de overstroming van 1953... héél akelig, zeg! Er stond meer dan twee meter water tussen en door de huizen! Nu, is dat in Zierikzee ook wel niet moeilijk aangezien het stadscentrum lager ligt dan hun havengebied en sowieso lager ligt dan de zeespiegel, uitgezonderd rond de kerk... maar toch, akelig! De drie overgebleven stadspoorten (waarvan er twee op foto 2 te zien zijn) maken het stadje "af".
Na Zierikzee was het tijd voor nog wat natuur. We bezochten het krekengebied van Ouwerkerk. Dit gebied is onderdeel van het "Nationaal Park Oosterschelde". We wilden er de korte wandeling maken, maar die bleek echt wel héél saai (bovenop een aangelegde duinenrij die rondom een kreek lag) en lag énorm vol schapenkeutels. We besloten de wandeling niet te maken.
Na het krekengebied verlieten we het noordelijkste schiereiland van Zeeland over een lange brug, de meer dan 5 km-lange "Zeelandbrug", een gevolg van de Deltawerken.
We besloten Goes niet te bezoeken, maar, na even een bezoek aan een supermarkt, naar het stadje Veere (foto 3) te gaan. Toen we er binnenreden, kreeg Ine telefoon van Roompot Vakantieparken over de werken aan de gereserveerde chalet. Blijkbaar is de gasklep kapot. Deze moet door de gasleverancier besteld en vervangen worden. We konden dus niet naar onze gereserveerde chalet "RP4-Wellness" gaan. We zullen nog een duchtig woordje met de manager voeren want wat hij ons voorstelde, vonden we ondermaats...
Enfin, eigenlijk hadden we het stadje Veere heel snel gezien! Het was mooie en gezellig, maar dat het zó klein was, hadden we niet verwacht.
Aangezien het al donker aan het worden was, reden we na ons bezoek aan Veere terug naar Kamperland. In het centrum van het dorpje gingen we kijken welke mogelijkheden tot uiteten er waren. Dit deden we ook in het aan de andere kant van het vakantiepark gelegen, Wissenkerke. Toch kozen we er niet voor om in één van de drie mogelijke eetgelegenheden te gaan eten. We besloten in een restaurant van het vakantiepark te gaan eten.
Zoals hierboven geschreven, konden we dus niet in de wellness-chalet die we, omwille van de infrarood-sauna, boekten, trekken maar bleven we in een gewone zespersoons-chalet, vlak vóór die wellness-chalet... Dit hield Ine niet tegen om in de koude wellness-chalet in die infrarood sauna te gaan. Onze keycard voor die chalet werkt nog, dus waarom er geen gebruik van maken!?
Het was natuurlijk wel véél fijner geweest als ze daarvoor niet eerst door de kou buiten moest lopen...
Tja, er zijn ergere dingen... maar toch, dat éxtra geld dat we betaald hebben, moeten we toch minstens terug krijgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten