Druilerig Denemarken

Net als de ochtend voordien hoorden we, toen we wakker werden vorige week vrijdag (30 juni), het tikken van de regen op onze auto en tent... Gelukkig waren de weergoden ons iets beter gezind als de dag voordien bij het afbreken van de tent. Het was deze ochtend bij het afbreken/inpakken even droog, om vervolgens weer flink te gaan regenen... en dus bezichtigden we het mooie Deense Ebeltoft (waar we ook geslapen hadden) in de regen. Jammer!

PS: hiernaast zie je ook hoe 'sierlijk' de Deense verkeersborden zijn

Niet enkel het mooie stadje Ebeltoft had ons "zo ver" naar het oosten van Midden-Jutland doen rijden. De grootste reden hiervoor was toch wel het Nationaal Park Mols Bjerge. Daar hielden we ons dan ook het grootste deel van de dag bezig. 

In het dorpje Knebel bezochten we, na wat zoekwerk, "Poskær Stenhus". Dit is een zogenaamde "runddys" (de oudste Deense vorm in zijn soort), een door "menhirs" gevormde ronde met daarin een "hunebed"/"dolmen" uit zo'n 3.300 voor Chr... en nee, de functie is nog steeds niet helemaal duidelijk, waarschijnlijk/mogelijk is het een begraafplaats. Poskær Stenhus, dat we gelukkig in de "miezel" konden bezoeken en niet in de gietende regen, is de grootste runddys van Denemarken.

Het hoogste punt van de Mols Bjerge, het nationaal park, is 137 meter. Vanuit de auto hebben we de hoogste heuvel, na meer zoekwerk, gezien, maar het leek geen interessante wandeling om er naar toe te wandelen.  De hoogste heuvel is eigenlijk een gewone, met gras begroeide... heuvel. Het landschap van het nationaal park is voornamelijk gevormd door de laatste ijstijd. Het gebied is een morenelandschap met meren en keien.

We maakten, toen het even droog was!, een vrij korte wandeling naar "Tinghulen", een grote, steile put/krater van 30 à 35 meter diep. Deze werd tijdens een ijstijd gevormd doordat zand, gruis en dergelijke zich op één plek van de, toen aanwezige, gletsjer verzamelde. Net zoals de andere nationale parken die we in Denemarken aandeden, was ook dit nationaal park mooi en was het er echtweer net even iets anders dan in andere regio's.

Net buiten het nationaal park bezochten we de kerk van Thorsager. Deze was eigenlijk niet zo heel bijzonder, al is het de enige ronde kerk van het land. Het was wel nog even een laatste stopplaats alvorens een redelijk lang stuk rijden naar Jelling.

Hier bezochten we, het UNESCO werelderfgoed, de kerk van Jelling, zijn grafheuvels en zijn runenstenen (foto 4)

De twee grafheuvels, waar het kerkje tussenin ligt, werden in de tiende eeuw aangelegd door Harald I van Denemarken, vooral bekend door zijn bekering en daarmee die van 'heel' Denemarken tot het Christendom. De grafheuvels waren geen echte grafheuvels, maar waren monumenten ter ere van zijn ouders, koning Gorm de Oude en zijn vrouw Thyre. 

Er staan naast de kerk ook twee runenstenen. De kleinste, rond 950 door koning Gorm de Oude opgericht ter nagedachtenis van zijn vrouw, is de oudste en vormt samen met de grafheuvels een uitstekend voorbeeld van de heidense, Scandinavische cultuur. De steen is mogelijk gelinkt aan het mysterieuze 'Stenen schip van Jelling' (info). Op de steen staat de volgende tekst: Koning Gorm heeft dit monument opgericht ter nagedachtenis aan zijn vrouw Thyre, de glorie van Denemarken. Op de achterkant van de kleine steen staat: Denemarken. Het is de eerste verwijzing naar het land Denemarken in de geschiedenis.

De grote runensteen, de grootste van de wereld, en de kerk illustreren de kerstening van het Deense volk rond het midden van de tiende eeuw. Deze wordt soms ook wel beschouwd het "doopcertificaat van Denemarken". De steen heeft drie zijden. Op één zijde staat de inscriptie :Koning Harald heeft opdracht gegeven dit monument te maken ter herinnering aan Gorm zijn vader en Thyre zijn moeder, de Harald die heel Denemarken en Noorwegen voor zich gewonnen heeft en van de Denen christenen maakte. De andere zijden hebben afbeeldingen. Op de zuidwestelijke kant van de steen staat de vroegste afbeelding van Christus in Scandinavië, met een inscriptie die verband houdt met de kerstening van de Denen tussen 953 en 965. Op de derde zijde staan dierenvormen en ineengevlochten lineaire patronen.

PS: In Utrecht staat een kopie van deze grootste runensteen.

Na een pannenkoek met ijs en saus reden we naar de camping in Jelling die we de avond voordien uitzochten, "Fårup Sø Camping". Hier brachten we opnieuw één nacht door... en onze nog steeds natte tent werd enkel maar natter die avond en nacht...