Solfatara & Monte Nuovo

Maandag 13 maart trokken we naar de andere kant van de 'Golf van Napels', namelijk naar het westen ervan. Dit gedeelte wordt ook wel 'Golf van Pozzuoli' genoemd, naar de grootste gemeente "Pozzuoli". Ook hier verschuilt zich supervulkaan "Campi Flegrei" ondergronds. De enige echt actieve vulkaan, als onderdeel van die supervulkaan, in deze regio is de "Solfatara"... en deze móesten we natuurlijk gaan bezoeken!

Opnieuw maakten we gebruik van de goede verbindingen van het openbaar vervoer in de streek Campania. Deze richting uit konden we kiezen tussen twee treinlijnen. We maakten handig gebruik van de tip uit onze reisgids om 'lijn 2' te gebruiken omdat we dan dichter bij de Solfatara zouden aankomen. Na een kwartiertje bergopwaarts lopen, kwamen we aan aan de kratermond met een omtrek van 2,3 kilometer. Het gebied is zo'n 770 bij 580 meter groot... en is zo goed als helemaal wit à lichtgrijs... en bevat verschillende geothermische elementen. Er zijn veel solfataren, een naar de vulkaan vernoemd type van fumarolen, die ook op IJsland voorkomen. Het "sist, broebelt en doempt" er behoorlijk, al valt de zwavelgeur (rotte eieren) heel goed mee... of wel zijn we ondertussen immuun voor de geur ;o) Vroeger werd er hier veel zwavel en aluin gewonnen.

Fumarolen waarbij de gassen of dampen sterk zwavelhoudend zijn, zoals zwaveldioxide of zelfs zwaveltrioxide, waterstofsulfide of het dampvormige zwavel zelf, noemt men solfataren. Soms wordt er zuiver zwavel afgezet op de randen van de solfatare. Voorwaarde voor het bestaan van fumarolen is de aanvoer van water. Dit kan zowel van neerslag afkomstig zijn die snel door de, in het algemeen poreuze, grond verdwijnt als van ondergrondse aanvoer.

Als gevolg van de vulkanische activiteit worden er verschillende thermen en warmwaterbaden uitgebaat in deze regio. We hadden ons zwemgerief bij maar eigenlijk wisten we dat we geen tijd zouden hebben om te gaan badderen in zo'n warm badje én waren de meeste baden gewoonweg nog niet open. De meeste zijn open van mei t.e.m. oktober.

We spendeerden redelijk wat tijd in/op deze kratermond... maar ook dat was te verwachten ;o)

Hadden we overigens voor de bestemming sicilië gekozen, dan hadden we de Etna actief gezien... We deden dit echter niet omdat Sicilië in de winter niet zo gemakkelijk bereikbaar is... Tja, je moet keuzes maken, he...

Na ons bezoek aan de Solfatara wandelden we wat rond in de dorpjes onderaan de vulkaan. Dan namen we opnieuw een paar haltes een trein om vervolgens naar een andere vulkaan te gaan, namelijk de "Monte Nuovo". Deze is nog jong maar waarschijnlijk uitgedoofd.

We wandelden de kraterrand van deze kegelvormige vulkaan rond. Dit was een fijne en mooie wandeling. Het was er rustig, we liepen vaak tussen het groen en de uitzichten (o.a. (uitgedoofde, jonge) vulkaan Averno met zijn blauwe kratermeer en de Golf van Pozzuoli met zicht op de eilandjes Procida en Ischia) waren mooi...

Na deze wandeling begon het opnieuw snel af te koelen en was het (al) tijd om terug richting Napels te treinen.

's Avonds aten we, na een tip van een Italiaanse reggaekennis, pizza in één van de zaken van de familie Sorbillo in de Via dei Tribunali... DÁT was lekker!

Net als de voorbije twee dagen geven we jullie ons aantal genomen stappen van die dag nog mee: Ditmaal waren er dat 27.204... Iedere keer als we opstonden, voelden we dat we benen hadden... ;o)