Dag 5: De westelijke eilanden

Al voor ons vertrek hadden we thuis e.e.a. uitgezocht over wat we wilden ondernemen op de 'Isles of Scilly'. Zo waren we ook al op de website van 'St. Mary's Boatmen's Association' uitgekomen en hadden we er eigenlijk al een keuze gemaakt in welke 'directe trips' en 'rondtrips' ons interesseerden...

"Bishop Rock Lighthouse & Western Rocks" vonden we beiden alvast heel interessant uitzien: " Het is de langste trip die ze aanbieden (duur: 2 uur varen). Er wordt gevaren naar het eilandje 'Annet', dat een vogelreservaat is. Van april tot laat in juli zijn er papegaaiduikers e.a. vogels te zien. Er wordt langs de westelijke eilandjes en rotsen gevaren, om dan aan het meest westelijke puntje van het Verenigd koninkrijk, de vuurtoren op Bishop-steen, weer om te keren, nog wat zeevogels en robben te spotten en uitleg over scheepswrakken te krijgen, om vervolgens uit te stappen op het eiland 'St. Agnes' en daar te vertoeven tot er een boot terug is naar St. Mary's. "

Er zijn geen vaste dagen voor de 'rondtrips'. Alles hangt af van het weer (en waarschijnlijk beschikbaarheid van schepen en personeel). Pas 's morgens wordt bekend gemaakt, op krijtborden in Hugh Town en aan de kade, welke directe verbindingen en rondtrips er aangeboden worden...

... en jawel hoor, dinsdagochtend konden we meteen mee met de 'rondtrip' die we zo graag wilden doen!

Om 10u15 vertrok onze boot, de 'Sea King', met kapitein en zijn vinnig hondje in westelijke richting. Tussen de hoofdeilanden in werd 'door'gevaren, maar eens de wat kleinere eilandjes en rotsen aan de beurt waren, vertraagde de kapitein vaart en gaf hij uitleg over de verschillende zeevogels die we zagen, de eilandjes, de robben, de grote vuurtoren e.a. Ondertussen 'vloog' zijn hondje de boot rond om steeds dezelfde punten te gaan checken... grappig beestje!
Ondertussen hebben we al verschillende keren papegaaiduikers gezien, maar ze blijven leuk! Naast enkele soorten meeuwen, aalscholvers e.a. vogels, zagen we ook een soort robben die we nog niet zagen... Hun kopjes, die ook steeds boven het wateroppervlak opdoken, waren wel niet zo schattig en lief als zeehondjes, maar ze waren even nieuwsgierig!

Op de boot was het alles behalve koud. We konden gewoon in onze 'fleece' zitten. Het zonnetje scheen fijn.

Toen we aanmeerden aan de kade van St. Agnes was het inderdaad iets na 12'en.
We startten meteen met onze wandeling. We liepen een wandeling uit een wandel- en zee-routeboekje van de Isles of Scilly: eentje waarbij we het hele eiland, zo'n 6,5 km in omtrek, rond liepen.

St. Agnes bleek een heel mooi eilandje te zijn! Het zeewater was helderblauw, de stranden wit, vele bloemen, veel rotsachtige baaien en (lage) kliffen: echt mooi!
We maakten zóveel pauzes om te fotograferen dat we een kleine drie uur wandelden over die luttele 6,5 km... Onderweg hadden we dan ook regelmatig wat geluierd en een ijsje gegeten (bij een boer die zelf ijs maakt). De temperatuur was zelfs opgeklommen tot zo'n 22° (zagen we achteraf): een heerlijk weertje dus! Enne ja, we zijn weer wat verbrand! En nee, niet omdat we ons weeral eens niet insmeerden! Dit deden we dus écht wel, he ;o)

Na een terrasje bij het enige (?) café op het eilandje, gingen we met de boot van 15u45 terug naar St. Mary's. Daar gingen we dan nog even een taverne-achtig iets binnen voor een drankje en een zoet hapje voor Ine: die Engeland altijd een TOP-bestemming vindt... ah jaaaa, al die 'cakes' e.a. zoetigheid!