Dag 1 & 2: Zuid-West-Engeland

Vrijdagavond vlogen we, zoals gepland, naar de luchthaven van het Britse Bristol. Daar namen we een 'Vauxhall Mokka' in ontvangst en reden, weer even wennen dat links rijden, rechts in de auto, naar een B&B een beetje zuidelijker dan Bristol. Tegen de tijd dat we er waren, was het half 11 (plaatselijke tijd) of zo en was het donker... en inderdaad, was het ook bedtijd!

Zaterdagmorgen, na een eerste Engels ontbijt, reden we eerst naar 'Cheddar' en bleven we dus nog even in graafschap 'Somerset'.

We reden er naar "Cheddar kloof" (info). In eerste instanties reden we tot 'ergens' in het begin van de kloof. Van aan de parkeerplaats wandelden we wat hogerop, waar we aan een erg mooi gedeelte van de kloof uitkwamen. Er werd ons verteld dat we eender welk pad konden volgen naar boven toe, om zo de kloof vanaf vanboven te kunnen zien... Nou, we gingen de uitdaging aan... maar al snel werd het veel te steil om te stijgen... maar was het al véél te steil om nog gemakkelijk te kunnen dalen! Inderdaad: met momenten kwam de 'billenmars' te pas! Maaaaaaar op een beetje schrik na, was er niks aan de hand.

We reden nadien ook nog door de hele kloof en stopten op enkele plekken. Naar boven lopen...? Neen, niet meer geprobeerd ;o)

Na het graafschap 'Somerset' reden we verder zuidwaarts, naar graafschap 'Cornwall'. Onderweg reden we doorheen het graafschap 'Devon' maar daar bezochten we, uitgezonderd een klein stadje voor lunch, niets. Dat het er mooi is, zagen we wél!

In Cornwall zullen we ten minste t.e.m. de 26e juni vertoeven. Afgelopen zaterdag reden we er naar het gebied "Bodmin Moor". Een 'moor' is een 'zompig heideveld' en is typisch voor het Verenigd Koninkrijk. Al sinds de oudheid doen er zich allerlei verhalen, mythes en legendes de ronde... voor iedere 'moor' verschillende. De Bodmin Moor heeft dan ook zijn eigen stenen 'kringen' van zogenaamde menhirs, waar allerlei 'occulte' toestanden gebeurden, zijn vermissingen e.a. vreemde gebeurtenissen. Naast vele moerassige stukken grond, bremvelden, grazende schapen en koeien zijn er (o.a.) ook enkele 'aparte' granieten rotsformaties te zien. Eentje daarvan zie je op de tweede foto.
In deze buurt liggen ook verschillende vervallen mijngebouwen, uit de tijd dat er aan tin-, koper- en lood-winning gedaan werd.

Na een teleurstellende 'waterval', maar ja, we zagen écht al héél wat op watervallenvlak, reden we naar onze slaapplek: de "Jamaica Inn"... voor ons omwille van... juist ja "Jamaica"... Anderen kennen de pub/restaurant/B&B misschien van een verhaal van Daphne du Maurier. Zij, die van de streek is, beschreef hierin de avonturen van een bende smokkelaars. Hitchcock regisseerde er een film over en onlangs zond de BBC een reeks uit die zich in deze "Inn" afspeelde.
Doordat het complex ooit in een Brits programma over geesten ed. is geweest, zijn er velen die geloven dat er het er vol geesten zit die 's nachts de gasten lastig vallen en hen bestelen... Wij hebben erg goed geslapen en missen (tot nog toe) nog niks!
Bij aankomst aan de "Inn" was het mooie weer van eerder die dag he-le-maal over. Het was er heel mistig. Rondom de "Inn" zagen we helemaal niks meer, al ligt deze midden in de Bodmin Moor... maar die mist, wat vaak hangt boven deze moors, maakt net dat deze gebieden zulke 'mystieke' verhalen met zich meebrengt!