Rothko nam een assistent in dienst om hem te helpen bij het maken van de zogenaamde Seagram Murals, een reeks grote schilderijen die hij in opdracht van het prestigieuze Four Seasons Restaurant in New York maakte. In het begin van de samenwerking is de verhouding tussen Rothko en Ken eerder die van meester-slaaf of van mentor-leerling, maar tegen het vijfde bedrijf van dit toneelstuk durft Ken ook kritische vragen te stellen over de miljoenendeal die Rothko sloot voor het maken van de Seagram Murals.
Rothko had immers een hekel aan de commercialisering van kunst en aan de 'vermerking' van kunstenaars. De schilderijen voor het restaurant zouden net die decoratieve kunst (schoorsteenstukken) zijn waar hij zo van walgt. Uiteindelijk annuleert Rothko de opdracht en wordt Ken ook de laan uitgestuurd.
Het stuk gaat over schilder Rothko ten tijde dat hij compleet van stijl veranderde en vooral voor rode, bruine en andere meer grauwe kleuren koos, zijn "Seagram Murals" (zie prentje links).
Het stuk duurde twee uren, had geen pauze en Wim Opbrouck, die Rothko speelde, rookte de ene sigaret na de andere, geheel naar Rothko's voorbeeld.
Johan vond het een goed stuk. Ine weet het niet echt zo goed. Ze vond het goed, maar eigenlijk ook weer niet... Ze snápte het niet echt, denkt ze... ofwel zoekt ze te veel naar wat er áchter zit :oD
Enfin, het was wel een fijn zaterdagavondje uit... met nog 'ns terug naar-rook-stinkende-kleren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten