... en dan zitten we al bij onze 8e vakantiedag: zaterdag 15 maart jl. Dit was nog maar eens een "laatste vakantiedag" oftewel een "terugreisdag"...
Niet Karen (waarbij we tours en transfers gereserveerd hadden), want die had een 'tour', maar een ingehuurde taxi bracht ons om 9u20 (plaatselijke tijd) naar de luchthaven.

Op het document waar onze vluchten op stonden, stond dat we in Miami maar twee uren hadden om op de vlucht naar Düsseldorf te geraken... en aangezien dat het toch wel lang duurde op de heenreis om door de paspoort- en douanecontrole te raken in Miami, waren we heeeeel blij om te zien, op het stoelschermpje, dat we een uur éxtra zouden hebben daar! Thuis hadden we nog op internet gezien dat er tussen Miami en Kingston een uurverschil was, maar dat was er, volgens dit schermpje niet... en bij de heenreis was dat ook niet geweest...
We deden dus gewoon rustig aan... al stuurde een man ons compleeeeet de verkeerde kant uit. Toen we uiteindelijk bij de gate kwamen, hadden we nog één uur en tien minuten over... althans dat dáchten we... blijkbaar was heel dat uurverschil er dus tóch en hadden we maar tien minuten meer over tot boarding! Vreemd vreemd... we begrijpen het nog niet...!? Máárrrrr: we hebben dus géén stress gehad al hadden we maar weinig tijd ;o)

Eens in het vliegtuig van
airberlin naar Düsseldorf ging Ines uurwerk weer op Europese tijd, 'leefde' ze zich helemaal 'in' in dat uur van de dag en werd geen enkel aangeboden drankje afgeslagen... om de
jetlag tegen te gaan. Op deze manier is het Ine al enkele keren gelukt (en nu weer!) om er zo goed als geen last van te hebben.
Wat vroeger dan verwacht, we weten eigenlijk niet meer hoeveel, landden we zondagochtend op Duitse bodem. Onze bagage en onze bus naar
Airparks waren er meteen, dus konden we ook snel naar huis rijden... en 't is altijd fijn om naar huis te rijden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten