Johan koos één van de singles die hij de dag voordien bij 'Studio One' kocht, "Forgive Them" van Johnny Osbourne, uit om (vorige week dinsdag) in te zingen in "Grafton Studios" van songwriter Mikey Bennett. Hij was best zenuwachtig en had er eigenlijk geen zin in... Hij was voornamelijk geïnteresseerd in het proces ná het inzingen: het producen... maar toch ging hij aan het werk! Hij besloot om er een geschenkje voor 'Spider', die we 's zondags bezocht hadden, van te maken.
Het nummer is van in de beginjaren van de carrière van Johnny Osbourne... en blijkbaar zong die toen heel heel hoog... en dat kan Johan helemaal niet... Inzíngen, lukte dus niet. Plan B de tekst inspreken, was ook niet echt een succes omdat er dan heel veel tijd tussen iedere zin zat... Karen en Ine verzonnen daarom een Plan C: We zouden een gesprekje houden met Johan en de muziek zou slechts achtergrondmuziek zijn... en dit laatste bleek een goed idee
Bij het verwerken van hetgeen opgenomen was bovenop het oorspronkelijke nummertje kreeg Johan hier en daar meer uitleg bij het proces van produceren...
en het resultaat mag er best zijn!
Na dit uurtje studiotijd gingen we eten in Moby Dick Restaurant. Het restaurant bestaat al sinds 1900 en was lang bekend om z'n zeevruchten en varkensvlees. Sinds jaren is het echter bekend om z'n curried goat en wordt het uitgebaat door een Islamitisch-Jamaicaanse familie. Het was heel heel lekker!
In de National Gallery of Jamaica werden we ook door onze gids Karen rondgeleid. We kregen uitleg over Jamaicaanse kunst in de loop van de geschiedenis, van tijdens de slavernij tot nu en over de tijdelijke tentoonstelling over kunst en religie. We leerden zo o.a. Osmond Watson kennen.
Een bezoek aan "Studio 174" was een volgende etappe van onze 'Kingston Art Trek'. Deze bijzondere studio zit vaak bij deze tour, maar in dit geval had Karen 'm voor een heel bijzondere reden uitgekozen: Studio 174 maakt ook muurschilderingen... en zoals al geschreven in een vorig bericht (van 12-03), was Johan hier vooral in geïnteresseerd... maar de studio is/was ook om professionele redenen interessant voor ons beiden: De studio werkt namelijk met kwetsbare kinderen en jongeren uit verschillende kansarme buurten die met kunst (foto, film, tekenen, schilderen ed.) hun opgelopen trauma's verwerken.
We werden door één zo'n jongere rondgeleid in de studie / gallerij en zagen foto's, schilderingen en filmpjes van één van hun grote projecten. Alvorens te vertrekken, maakten we nog een afspraak om 's vrijdags ook nog langs te gaan om meer over het project en hun 'murals' te weten te komen.
Vervolgens gingen we, in Trench Town, op zoek naar Mike Lloydie Robinson. Deze man en zijn zoon schilderen ook 'murals'. We zagen hem bij een klant aan het werk, waar hij een volledige tuinmuur een 'reggaetintje' gaf.
Toevallig was hij aan het werk naast onze volgende stop: een keramiekbedrijfje dat samenwerkt met kinderen uit Trenchtown om hen nuttig bezig te houden na schooltijd.
Als allerlaatste bezoek tijdens deze 'kunstdag' bezochten we het 'National Heroes Park', waar verschillende Jamaicaanse beroemdheden begraven liggen.
We kwamen om 16:05 uur aan en dachten dat we de, ieder uur, wisselende wacht net gemist hadden, maar aangezien de militairen precies ook meededen met de 'Jamaicaanse soon come'-mentaliteit... werd er pas om 16:15 uur gewisseld ;o)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten