Dag Zeven

Het ontbijt was oké in The Knutsford Court Hotel... maar niet bijzonder en zeker niet "Jamaicaans"... maar dat wás er wel, als je à la carte bestelde. Dit hielden we voor de laatste dag (enfin, de voorlaatste ochtend, omdat we de laatste ochtend te weinig tijd zouden hebben). Op vrijdagochtend, 14-03, bestelden we beiden gebakken bakbanaan, dumplings en nieuw voor ons, fried bammy (met cassave/maniok). Johan nam ook nog, het bekendste Jamaicaanse (ontbijt)gerecht, 'ackee and saltfish'... Bwwohhhh, dat was smullen!

Nadien moesten we ons bijna haasten om op tijd een taxi te laten bellen om op half 11 op onze afspraak te zijn... en dit bleek dan ook nog 'ns een frustratie te worden: De voorbije 2x belden de receptie naar een 'gewoon' taxibedrijf. Ditmaal belden ze voor een 'touristentaxi'... en die vragen, voor alle ritten in Kingston centrum, $ 20 (= € 14,46)... We weigerden deze te nemen... we zijn niet gek, he! ;-)... en zijn dan maar de straat op gelopen en hebben de eerste de beste lege taxi tegen gehouden... en die vroeg ons 600 Jamaicaanse $ (= € 3,97)... en dat is wat redelijker voor de 5,5 km die we moesten afleggen naar Studio 174! Maar ja, door dat gedoe waren we tien minuten te laat... Hadden die Jamaicanen al naar (gids) Karen gebeld en zelfs besloten dat we niet zouden komen omdat de avond voordien (o.a.) reggaeartiest Vybes Kartel schuldig bevonden werd voor moord (artikel)!!!??? Huh!?? Die Jamaicanen zijn constant te laat! en dan veel langer dan 10 luttele minuten! :oD Hahahahaha!

Enfin, de reden van ons tweede bezoek aan Studio 174, want we waren hier 's dinsdags ook al, was eerder 'zakelijk' van aard. Johan was, voor Reggae Geel, op zoek naar 'muurschilder-artiesten'... en dat doen ze, o.a., met deze studio (voorbeeld: foto 2)...

maar ze doen nog zoveel meer! : Ze doen ook aan opbouwwerk (via kunstprojecten) in kansarme wijken, ze laten jongeren kennis maken met de normale alledaagse zaken bij hen in de buurt, ze leren jongeren kansen te zien en te nemen in hun leven, ze doen aan muziektherapie enz. Een bijzonder project is dat wat werd opgestart voor en met jongeren die in mei 2010 getuige waren van de 'afslachting' door het leger en politie n.a.v. het schuil houden van een groot drugbaron in de buurt 'Tivoli Gardens'(artikel).

Achter die hele werking van Studio 174 ligt een mooie, erg positieve en hoopvolle visie... eentje dat mooi aansluit met die van Reggae Geel.
Met al deze informatie zal Johan zijn verhaal doen in een vergadering van de Raad van Bestuur van Reggae Geel...

Studio 174 ligt vrij dicht bij de zee, bij de haven, in 'Downtown Kingston'. Na onze afspraak, stapten we deze richting uit. We waren immers van plan om de +/- 5,5 km terug naar het hotel te lopen. De eerste bezienswaardigheid die we bezochten, was Negro Aroused (foto 1)
Nadien bezochten we een boekenhandel en aten we dan onze eerste pattie van deze vakantie in Jamaica... Mmmmmmm... Daarna gingen we naar de tentoonstelling "Rastafari" van het Institute of Jamaica.

Eigenlijk hebben we ons geen enkel moment onveilig of ongemakkelijk gevoeld in Downtown Kingston! Al waren er echt zo goed als geen andere blanken te zien in deze minderbedeelde buurt... natuurlijk zijn we ook weer niet in de kleine straatjes gaan lopen, he!

Na "Parade" het hart van Downtown Kingston te doorkruisen, liepen we o.a. nog langs verschillende kerken, oude gebouwen en National Heroes Park te lopen, liepen we ook langs de oude houten gebouwen van Mico College (en dat we een neef hebben die "Mico" heet, is natuurlijk leuk, maar we wilden voornamelijk die oude gebouwen zien).

Nadien was het niet meer ver stappen tot aan de standbeelden van "Redemption Song Statue" (foto 3) in Emancipation Park, een park ter ere van de afschaffing van de slavernij op Jamaica op 1 augustus 1838... inderdaad tóen pas. Hier rustten we even... Tja, tegen dat we daar waren hadden we toch al zo'n 4 à 4,5 km afgelegd van die 5,5 km die we 's morgens met de taxi deden (en daar komt nog wat heen en weer lopen tussen straatjes bij)...

We zochten nog één mooie en erg grote muurschildering van Studio 174 op en wandelden vervolgens terug naar het hotel. Het was immers ondertussen al zo'n half 6... en om half 7 zou het al pikdonker zijn. Na een cocktail gingen we snel douchen, zodat we rond 19u klaar zouden zijn voor onze laatste afspraak van onze vakantie...
en deze man deed zijn Jamaicaanse roots alle eer aan: om 18:50 uur sms'te hij of het nog door ging... en om 20:00uur daagde hij op voor onze afspraak :-( Maar enfin, we hebben 'm laten merken dat we het niet echt erg op prijs stelden ;o) Hij nam ons mee naar een soort 'sportrestaurant' waar de typische Jamaicaanse gerechten niet voorhanden waren en al de rest ook nog 'ns ferm duur was... ;o) We namen allebei dan maar een 'jerk chicken... pasta'... hummm Tja.... Anders dan verwacht, was deze pasta toch erg lekker!

Als we gewild hadden, hadden we nog mee uit kunnen gaan op deze vrijdagavond, maar wij kozen ervoor om gewoon naar het hotel te gaan, onze koffertjes te pakken en vroeg in bed te kruipen ;-) De jetlag verbijten zou al niet eenvoudig zijn, maar als we dan ook nog 'ns te weinig geslapen zouden hebben, was het helemaal moeilijk om een beetje snel terug in ons 'gewone' ritme te zijn, eens weer thuis.

Voor het licht uitging, besloten we nog dat het een heel mooie week geweest was in Kingston!