Na een werkdag voor Johan en een werkconferentie over de toekomstige financiering van een deel van de Nederlandse zorg (info) voor Ine was Ine eigenlijk klaar om op de zetel te 'ploffen', maar dat kon niet...We hadden namelijk kaartjes, nog een 'stukje' van de kerstkado van zus Nele en haar gezin, voor "Billy, Sally, Jerry & the .38 gun" in C-Mine in Genk.
Dit is een korte inhoud van het theaterstuk:
"Het stuk reconstrueert de mislukte moordpoging op VS-president Gerald Ford uit 1975. Deze inmiddels weer halfvergeten gebeurtenis intrigeert door de verschillende cultuurhistorische figuren die elkaar die bewuste dag voor de voeten liepen: een weinig markante wereldleider, een linkse terroriste en een homoseksuele Vietnamveteraan – respectievelijk Jerry, Sally en Billy."
En nee, hoor, het werd géén saaie geschiedenisles! Het verhaal werd op een leuke, atypische en grappige manier gebracht en "verteld"... en hier en daar was er toch wel erg veel verwevenheid met het 'heden' ;o)We vonden het beiden een goed stuk met goede acteurs voor dit specifieke stuk. Hardop hebben we niet moeten lachen, maar we vónden het wel erg grappig ;o)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ine koos er dus inderdaad voor om niet naar de begrafenis van haar oma te gaan. Waarom niet!? Waarom móet dat!? We zijn van mening dat iedereen op z'n eigen manier afscheid kan en mág nemen van iemand... Niemand kan voor een ander bepalen hoe hij/zij rouwt.
Ine ziet absoluut de meerwaarde van een kerkdienst en een koffietafel niet in... al was ze wel op de avondwake voor haar oma... Ine respecteert wel dat anderen op die manier afscheid willen nemen... Iedereen moet dit immers voor zich weten!
Als anderen problemen hebben met Ines beslissing of mening moeten ze dat zelf weten... maar Ine zal zich daar écht niet druk om maken... Het zegt immers méér over hén dan over Ine...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten