Sächsische Schweiz

Zoals we al schreven, hielden we tijdens deze Duitslandreis in/door COVID-19-tijden iedere dag netjes het reisadvies van buitenlandse Zaken en de EU-kaart i.v.m. COVID-besmettingen bij. Op die laatste waren Hamburg en Bremen, twee steden die we wilden gaan bezoeken later tijdens onze reis, "oranje" geworden. Het zou dus waarschijnlijk niet lang duren vooraleer het Belgische reisadvies zou volgen... We hadden in Dresden daarom besloten om, in plaats van enkel een rondrit te doen in Nationaal Park Sächsische Schweiz, er enkele nachten te gaan kamperen en er gaan te wandelen. Het zou namelijk meer waarschijnlijk zijn dat we, een volgende trip, naar Hamburg en Bremen zouden gaan dan dat we opnieuw in de buurt van Dresden zouden komen... én het werd mooi wandelweer... dan konden we er beter nu van profiteren... en dus reden we zondagochtend 13 september '20 richting de Sächsische Schweiz, vlak bij de Tsjechische grens (dat "oranje" was).

We reden naar Bad Schandau (slechts op 50 km van Dresden) naar het hoofdinfomatiepunt van het Nationaal Park om wandelinformatie te zoeken en vragen. Omdat er eigenlijk geen campings die meedoen met het ACSI-concept in deze regio liggen, wilden we ter plekke ook een camping zoeken. Dit hadden we in Dresden niet kunnen doen omdat we daar geen internettoegang hadden op de camping... al beweerden de eigenaars van wel...

In het informatiepunt van het nationaal park vonden we informatie over campings in de buurt en kochten we een wandelkaart, waarop ons werd aangeduid waar erg mooie wandelingen waren doorheen het Elbezandsteengebergte. De dame van het informatiepunt waarschuwde ons dat er waarschijnlijk geen plaats op campings en hotels was en dat de parkeerplaatsen ingenomen zouden zijn. Ze zei dat het namelijk héél druk was... We besloten dan om niet te wachten tot namiddag, tot na een wandeling, met op zoek te gaan naar een camping, maar meteen (nu kampeerders aan het vertrekken waren, al ons geluk te beproeven. We zochten in het infoboekje met de campings naar diegene die ons het meest aansprak en reden er heen (op hun websites, waar we door een hotspot op het marktplein op konden, stond niet of er plaats was). We bleven in Bad Schandau, maar reden hogerop, het dorp uit door het dal van de Kirnitzsch, naar "Camping Ostrauer Mühle". Daar zagen we kampeerders vertrekken, maar er waren er ook al aan het opbouwen... en wij hadden ook nog geluk! We bouwden alles weer op wat we enkele uren voordien afgebroken hadden en lunchten. De auto zouden we de drie nachten dat we bleven, laten staan.

Om 14u trokken we de wandelschoenen aan, namen we water, tussendoortjes én de wandelkaart mee... en gingen we, vanaf onze camping, op pad richting de "Schrammsteine", volgens de dame in het informatiepunt een erg mooi gebied.

Johan stelde met de wandelkaart een mooie wandeling samen. We startten vrij steil aan de camping, maar eens die berg over ging het geleidelijk aan omhoog tot aan de voet van, eerst, de "Falkenstein" en even verder de "Schrammsteine". 

Beide zijn rotsformaties. De eerste is op zichzelf staand en van, zoals bijna alle rotsen in de buurt, zandsteen. In de middeleeuwen stond er ooit een toren op. 

De tweede zijn een lange rij van aaneengesloten zandsteenrotsen en zijn iets hoger dan de Falkenstein.

We liepen een eindje langs de rotsen van de Schrammsteine en besloten toen de wegwijzers richting uitkijkpunt te volgen. In eerste instantie volgden we trappen, nadien ladders en bijna boven moesten we over de rotsen onze weg zoeken. Doordat het zandsteen is, waren er door verloop van tijd 'stapplaatsen' uitgesleten: niet alleen regen en wind zorgen dus voor erosie van deze rotsen, maar ook de wandelaars... De klim tot óp de rotsen was pittig, zeker bij de 26° die het was. De inspanning werd boven wel héél erg beloond! Door het mooie weer konden we heel ver over de groene regio kijken... prachtig!

Nadien zetten we de afdaling in, langs een andere kant dan langs waar we omhoog gingen, maar in eerste instantie ook langs ladders en trappen en, eens van de rotsen af, geleidelijk aan dalend tot steil dalend toen we richting onze camping gingen.

Zo'n drie uur na vertrek en weer 15 km in de benen gingen we op het terras van de taverne bij de camping iets drinken op het terras... en daar zittend, besloten we er ook te eten... 

's Avonds werd het al heel snel fris en vochtig.